Τίποτα δεν είναι αδύνατο για έναν άνθρωπο που έχει μάθει να "πολεμά", να μη τα παρατά, να βρίσκει τη δύναμη που χρειάζεται.
Είναι κάποιες φορές που η ζωή σου “ρίχνει ένα δυνατό χαστούκι”, που ο πόνος του σε αφυπνίζει από το λήθαργο που βρισκόσουν. Εκεί αρχίζεις να αναθεωρείς, να αλλάζεις σαν άνθρωπος, να αμφισβητείς όσα μέχρι πρότινος σε στεναχωρούσαν, πόσο σημαντικά ήταν άραγε;
Σκέφτεσαι όλα αυτά που νόμιζες ότι τα ήξερες καλά, τίποτα όμως στη ζωή δεν το ξέρεις, ούτε καν τον ίδιο σου τον εαυτό, όλα μπορούν να ανατραπούν.
Πάντα υπάρχει κάτι που είναι δυσεύρετο και το ανακαλύπτεις ύστερά από αυτά τα χαστούκια. Δεν σε λυπάται η ζωή, ποτέ κανείς δεν σε λυπάται, ό,τι είναι να έρθει στη ζωή σου, θα έρθει και ας λες ότι ήταν άδικό και δεν σου άξιζε και ας κλαις.
Η ζωή ξέρει ότι μπορείς να το αντιμετωπίσεις και είναι περήφανη για αυτό, είναι σίγουρη για τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου, άλλωστε είναι το δώρο της σε εσένα.
Ο πόνος, λοιπόν, που δημιουργήθηκε στην ψυχή σου σε κάνει να συνειδητοποιήσεις πως η αξία που έδινες τόσο καιρό σε κάτι άλλο παύει να υπάρχει, επειδή αυτός ο πόνος είναι αδυσώπητος, σου ξεριζώνει την καρδιά.
Σε κάνει να αναρωτιέσαι σε τι χαράμισες τόσο καιρό την δύναμη σου, την διασκόρπισες σε καταστάσεις που στην τελική δεν ήταν και τόσο δύσκολες.
Μέσα σου όμως, αυτή η δύναμη υπάρχει, είναι σαν την αγάπη και αυτή όσο την ξοδεύεις τόσο πιο πολύ αυγατίζει και ας νομίζεις πως την εξάντλησες, εκεί είναι, απλά περιμένει την κατάλληλη στιγμή για “να αναδυθεί στο φως” και να σου μάθει την πτυχή του εαυτού σου που αγνοούσες.
Τίποτα δεν είναι αδύνατο για έναν άνθρωπο που έχει μάθει να “πολεμά”, να μη τα παρατά, να βρίσκει τη δύναμη που χρειάζεται και να προχωρά. Μπορεί να κάνει κάποιες παύσεις, έχει δικαίωμα και αυτός να πέσει, να στεναχωρηθεί, να πει δεν αντέχω άλλο κι ας αντέχει, να κρατηθεί από ένα χέρι και έτσι να αναδυθεί μέσα από τις στάχτες του.
Ξέρει πως η ζωή δεν τον λυπάται, δεν του χαρίζεται, δεν τον έχει για τα εύκολα, για τα δύσκολα τον έχει, για αυτό και έχει φροντίσει να γεμίσει την ψυχή του με ένα απόθεμα δύναμης που δεν εξαντλείται.
Μόνος σου να βρίσκεις την δύναμη που έχεις μέσα σου για να τα καταφέρεις, τίποτα στη ζωή δεν θα σου χαριστεί, όλα θα τα κερδίσεις με την δική σου προσπάθεια.
Κάθε φορά θα βρίσκεις την δύναμη, “εκεί στο πάτο που σε έριξε η τελευταία σφαλιάρα” και η ζωή θα είναι ακόμη μία φορά περήφανη για σένα που τα κατάφερες, για το μεγαλείο που έχεις μέσα στην ψυχή σου.
Ξέρει ότι είσαι ικανός, πως τίποτα δεν μπορεί να σε τρομάξει τόσο πολύ που θα σε κάνει να τα παρατήσεις. Προκειμένου να φτάσεις εκεί που αξίζεις, δεν θα σε λυπηθεί, “θα σε ρίξει σε σκοτάδια”, γιατί ξέρει πως μπορείς με το “φως” που έχεις μέσα σου “να βρεις το μονοπάτι” που θα σε οδηγήσει εκεί που ανήκεις.
Το μεγαλείο που έχεις στην ψυχή σου “δεν χωράει σε κουτάκια”, δεν συμβιβάζεται, είναι για μεγάλα πράγματα, για στόχους υψηλούς που κρύβουν μέσα τους αρετές. Οι αρετές όπως καλά ξέρεις δεν κατακτούνται εύκολα, αλλά ποιος ψεύτης σου είπε πως είσαι για τα εύκολα;
Ποιος σε οδήγησε σε αυτή την πλάνη; Ίσως, ο ίδιος σου εαυτός, μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος για εσένα, κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σε επηρεάσει, να σε καταστρέψει, αν εσύ ο ίδιος δεν του δώσεις την άδεια.
Αν εσύ πιστεύεις πως μπορείς να τα καταφέρεις, θα τα καταφέρεις, μη το αμφισβητήσεις όμως ποτέ, μία φορά να το αμφισβητήσεις αρκεί για να μη τα καταφέρεις.
Η ζωή όμως πάντα θα μας δίνει ευκαιρίες μέσα από δύσκολες στιγμές για να τις αποδείξουμε αυτό που ξέρει πως μπορούμε να τα καταφέρουμε. Προκειμένου να γίνει αυτό θα σου «ρίξει πολλές σφαλιάρες», δεν θα σε λυπηθεί μέχρι να καταλάβεις πως καθετί που σου δίνει είναι για το καλό σου, είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεσαι και αυτό που σου αξίζει.
Δεν κάνει «παζάρια» ότι θέλεις να κερδίσεις θα το πληρώσεις στη τιμή του, στην αξία του. Να θυμάσαι τα καλά που περιμένεις θα έρθουν την κατάλληλη στιγμή, ξέρει η ζωή ποια είναι αυτή, φτάνει να μην πάψεις πιστεύεις στο καλό, να μην σταματήσεις να προχωράς και τα καλά που είναι να συμβούν, θα συμβούν οπωσδήποτε…
Συγγραφέας Μαρία-Ελένη Καραγκούνη
Είμαι φοιτήτρια κοινωνικής πολιτικής, τρίτου έτους και ασχολούμαι με τη συγγραφή 7 χρόνια. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων έχω γράψει δύο βιβλία και αρκετά κείμενα με περιεχόμενο κοινωνικό, ψυχολογικό και αισθηματικό. Η συγγραφή για εμένα είναι τρόπος έκφρασης και εσωτερικής ηρεμίας. Προσπαθώ πάντα μέσα από τα κείμενα μου να εισχωρώ στην ψυχή του άλλου και να την αγγίζω, να του προσφέρω αυτήν την δύναμη που μου προσφέρει η επαφή με την συγγραφή και να τον γεμίζω με συναισθήματα, έμπνευση και θετικές σκέψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου