Μήπως μερικές φορές η σκέψη ενός δυσάρεστου γεγονότος σας προκαλεί πόνο στο στομάχι; Τι γίνεται όταν το αφεντικό ή ο συνεργάτης σας, σας λέει: “Πρέπει να μιλήσουμε;” Σας έχουν χτυπήσει ποτέ αυτές οι λέξεις σαν γροθιά στο στομάχι;
Αν ναι, τότε βιώνετε τη σύνδεση μεταξύ άγχους και στομαχικών προβλημάτων.
Οι πεταλούδες στο στομάχι δεν είναι απλά μια έκφραση. Αντανακλά το γεγονός ότι πολλά συναισθήματα, συμπεριλαμβανομένου του άγχους, γίνονται αισθητά στο πεπτικό σύστημα ή στον γαστρεντερικό σωλήνα.
Η σύνδεση μεταξύ άγχους και στομάχου δεν οδηγεί μόνο σε εντερικές αντιδράσεις, αλλά εμπλέκεται και σε μακροχρόνια προβλήματα.
Αυτά περιλαμβάνουν καταστάσεις όπως η συνεχής ναυτία, η διάρροια ή δυσκοιλιότητα, πόνος στο στομάχι, κράμπες ή φούσκωματα, επίμονα αισθήματα πείνας ή έλλειψη όρεξης ακόμη και ιατρικές καταστάσεις όπως το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (IBS) .
Τα καλά νέα είναι ότι η κατανόηση του τρόπου λειτουργίας αυτής της σύνδεσης μπορεί να σας βοηθήσει να λύσετε τόσο το άγχος όσο και την πεπτική δυσφορία.
Πώς συνδέονται το άγχος και τα προβλήματα στο στομάχι
Είναι φυσικό να σκεφτόμαστε τα όργανά μας ως ξεχωριστά μέρη του σώματος που αποσυνδέονται από την ψυχική μας κατάσταση, όμως το σώμα δεν λειτουργεί ακριβώς με αυτό τον τρόπο.
Αντ 'αυτού, είμαστε ένας ενιαίος οργανισμός. Έχουμε τον εγκέφαλο, αλλά έχουμε επίσης και έναν δεύτερο «εγκέφαλο» το έντερο, το οποίο επηρεάζει την υγεία, αλλά και τη διάθεσή μας.
Το έντερο είναι το μεγαλύτερο αισθητήριο όργανο του σώματός μας, που γνωρίζει πρώτο και καλύτερο τι κατάσταση επικρατεί εντός μας. Αυτό το παρεξηγημένο όργανο, διαθέτει έναν απίστευτο αριθμό νεύρων, σε ένα δίκτυο που ονομάζουμε «εντερικό εγκέφαλο», το οποίο είναι τόσο χημικά περίπλοκο όσο και η φαιά ουσία στον εγκέφαλό μας.
Γι’ αυτό, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι επιστήμονες που πλέον χαρακτηρίζουν το έντερο ως τον δεύτερο εγκέφαλό μας.
Ο πρώτος με τον δεύτερο εγκέφαλό μας είναι σε άμεση επικοινωνία και συνεργασία. Ορμόνες, ανοσοποιητικά κύτταρα και εντερικά βακτήρια, όλα «δίνουν λογαριασμό» στο έντερο.
Αυτή η σχέση όμως δεν είναι και τόσο ισότιμη. Γιατί ο εγκέφαλος σε συνθήκες στρες, αρχίζει να γίνεται εκμεταλλευτικός, ζητώντας από το έντερο συνέχεια ενέργεια.
Το έντερο, καταλήγει έτσι να εξοικονομεί ενέργεια για λογαριασμό του εγκεφάλου, παράγοντας λιγότερη βλέννα και μειώνοντας την παροχή του αίματος.
Ο εγκέφαλος «καλομαθαίνει» κι αντί να διαχειριστεί αλλιώς το στρες, επιμένει να δανείζεται από το έντερο. Το έντερο αρχίζει να δυσανασχετεί και να στέλνει σήματα δυσαρέσκειας στον εγκέφαλο.
Αυτά τα αρνητικά ερεθίσματα ρίχνουν την ενεργητικότητά μας, τη γενικότερη διάθεσή μας, μειώνουν την όρεξη… και οδηγούν το έντερο να αποβάλλει τροφή μέσω διάρροιας (για παράδειγμα), ώστε να έχει χώρο να αποθηκεύει ενέργεια, προκειμένου να τη διαθέτει στον εγκέφαλο.
Το άγχος μπορεί να οδηγήσει σε χρόνιο στρες
Το άγχος μπορεί να είναι ωφέλιμο, αλλά το πολύ άγχος μπορεί να γίνει επιβλαβές. Λόγω της σύνδεσης νου/σώματος, το άγχος αγχώνει επίσης το σώμα.
Ο λόγος είναι ότι όταν νιώθουμε άγχος αναμένουμε πιθανές μελλοντικές απειλητικές συνθήκες. Ωστόσο, επειδή η απειλή δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, ο κύκλος της απειλής, της απάντησης και της επίλυσης δεν μπορεί να ολοκληρωθεί.
Δηλαδή, δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε μια λύση (να κερδίσουμε τον αγώνα ή να ξεφύγουμε με επιτυχία) για να μπορέσουμε στη συνέχεια να χαλαρώσουμε και να αναρρώσουμε.
Αυτή η μακροχρόνια ενεργοποίηση είναι γνωστή ως χρόνιο στρες και φθείρει το σώμα. Εκτός από την πεπτική δυσφορία και τον κοιλιακό άλγος, το χρόνιο στρες επηρεάζει τον ύπνο, τη λειτουργία του ανοσοποιητικού μας συστήματος και μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο πόνο συνολικά.
Ακόμη και η πιο τέλεια διατροφή στον κόσμο δεν μπορεί να θεραπεύσει το σώμα σας εάν δεν μπορεί να αφομοιώσει και να μεταβολίσει τα θρεπτικά συστατικά. Επιπλέον, σε κατάσταση χρόνιου στρες, το σώμα τείνει να διατηρεί το βάρος του.
Ευτυχώς, η σύνδεση νου/σώματος παρέχει και κάποια εργαλεία για να διευκολύνουμε τόσο τα συνειδητά αγχωτικά συναισθήματα όσο και την πεπτική δυσφορία που προκαλούν.
Χρησιμοποιώντας το σώμα για να χαλαρώσει το μυαλό
Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορείτε να διατάξετε το μυαλό σας να σταματήσει να ανησυχεί. Αλλά χαλαρώνοντας το σώμα, το μυαλό μπορεί να ακολουθήσει.
Η αναπνοή είναι ο πιο γρήγορος δρόμος για τη χαλάρωση. Αυτό συμβαίνει επειδή η εκπνοή διεγείρει παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο έχει τον έλεγχο σε κατάσταση χαλάρωσης.
Εστιάζοντας το μυαλό σας στην αναπνοή σας, μπορείτε να εξασκήσετε και το σώμα αλλά και το μυαλό.
Η χρήση των αισθήσεων είναι ένας άλλος τρόπος για να φέρετε την προσοχή στο παρόν και να παρασύρετε το σώμα σας σε μια χαλαρή κατάσταση.
Προσπαθήστε να παρατηρήσετε και να μετρήσετε τα πράγματα γύρω σας που μπορείτε να δείτε, να ακούσετε, να μυρίσετε ή να αγγίξετε. Μπορείτε να κάνετε και τις δύο αυτές πρακτικές σε οποιοδήποτε περιβάλλον είτε είστε όρθιοι είτε κάθεστε.
Η προσοχή στους παλμούς της καρδιάς ή στα μέρη του σώματος σας, σας βοηθά να παραμείνετε παρόντες στο σώμα σας. Πηγαίνοντας είτε από πάνω προς τα κάτω είτε από κάτω προς τα πάνω, δώστε προσοχή σε κάθε μέρος, μετακινώντας ή τεντώνοντάς το, ενώ εστιάζετε στην αίσθηση.
Είναι οι καμάρες σας σφιχτές; Οι αστράγαλοι σας; Τα γόνατα; Κουνήστε, τεντώστε ή χαλαρώστε κάθε μέρος καθώς προχωράτε και, εάν είναι δυνατόν, τελειώστε τεντώνοντας ολόκληρο το σώμα.
Μια άλλη εξαιρετικά ισχυρή πρακτική για χαλάρωση είναι η επίκληση θετικών συναισθημάτων. Στρέφοντας την προσοχή σας σε πράγματα για τα οποία είστε ευγνώμονες, βάζετε τον εαυτό σας σε κατάσταση χαλάρωσης.
Δεν χρειάζεται να αφιερώσετε ώρες, ακόμα και λίγα λεπτά βαθιάς χαλάρωσης μπορεί να συμβάλει στην επούλωση του σώματος.
Το άγχος είναι φυσιολογικό και προστατευτικό. Κατανοώντας τη σχέση μεταξύ άγχους και στομαχικών προβλημάτων, μπορείτε να λάβετε τα οφέλη του άγχους αποφεύγοντας τα αρνητικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου