Γιατί έχουμε τόσο έντονα την ανάγκη να ονοματίσουμε κάτι ως «τέλος» ή ως «αρχή»;
Τι σημαίνει να έρχεται ο Σεπτέμβριος;
Τι σημαίνει για εσένα το τέλος του καλοκαιριού;
Πέρασες όμορφα; Έφτασε ο καιρός που είχες για να κάνεις διακοπές;
Και ο Σεπτέμβριος; Σημαίνει φθινόπωρο ή ότι κάπου αχνά στο βάθος αντανακλάται ο βαρύς και θυμωμένος χειμώνας;
Και εάν το καλοκαίρι σου δεν ήταν τελικά τόσο όμορφο όπως θα το ήθελες, πως θα το αντέξεις το φθινόπωρο και την επιστροφή στη δουλειά; Είναι τελικά άδικη η ζωή. Ε; Φυσικά και δεν είναι. Είναι άδικη μόνο όταν εσύ την αποκαλέσεις έτσι.
Τέλος ή αρχή.
Χωρίζουμε. Στενοχωριόμαστε. Αδικούμαστε. Κλαίμε. Πονάμε. Πέφτουμε. Σηκωνόμαστε. Ξαναπέφτουμε. Ξανασηκωνόμαστε. Πονάμε λιγότερο. Δεν κλαίμε. Δεν στενοχωριόμαστε. Ξεκινάμε μία νέα σχέση.
Και τούμπαλιν.
Ξανά το ίδιο. Κύκλος λέγεται όπως αναφέρει και ο Ξενάκης πολλές φορές. Κύκλος είναι η σχέση, η κατάσταση, η δουλειά, η ζωή.
Γεννιέσαι για να πεθάνεις και «πεθαίνεις» για να γεννηθείς ξανά. Δεν είναι τόσο περίπλοκο αν το καλοσκεφτείς. Σαν την κάλμα που δίνει με μιας τη θέση της στη καταιγίδα και ξανά από την καταιγίδα στην κάλμα.
Γιατί όμως έχουμε τόσο έντονα την ανάγκη να ονοματίσουμε κάτι ως «τέλος» ή ως «αρχή»;
Η αρχή είναι κάτι το ελπιδοφόρο. Το καινούριο. Το νέο. Σε όλους μας αρέσει αυτό. Το νέο. Το φρέσκο. Το διαφορετικό.
Το τέλος δεν έχει την ίδια γοητεία αλλά έχει κάτι πιο δακρύβρεχτο. Κάτι που απαιτεί την προσοχή μας.
Αν ο φίλος σου δεν είναι καλά διότι έχασε κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο μάλλον θα είσαι δίπλα του πολύ περισσότερο εάν αντιστοίχως είχε βρει το νέο του έρωτα σε κάποιο νέο πρόσωπο. Μην πας πολύ μακριά.
Όπως αυτό που συμβαίνει ανεξήγητα στα κοινωνικά δίκτυα. Πολλοί εξ ημών ακολουθούμε τα κοινωνικά δίκτυα ανθρώπων αφού πέθαναν! Μα γιατί ακολουθείς κάποιον ο οποίος όσο ήταν εν ζωή δεν τον ακολουθούσες;
Τέλος ή Αρχή δεν έχει τόσο νόημα.
Αυτό που έχει νόημα και όπως λέει και ο αγαπημένος μου Robin Sharma «Όταν γεννήθηκες όλος ο κόσμος γελούσε ενώ εσύ έκλαιγες. Φρόντισε να ζήσεις με έναν τέτοιο τρόπο που όταν έρθει η ώρα να πεθάνεις ο κόσμος θα κλαίει αλλά εσύ θα χαμογελάς».
Θα χαμογελάς γιατί δεν σε όρισε ο Σεπτέμβριος. Ούτε ο χειμώνας. Ακόμα και εάν οι καλοκαιρινές διακοπές ήταν λίγες, εσύ χαίρεσαι επειδή είχες την ευκαιρία να ζήσεις διακοπές.
Θα χαμογελάς γιατί δεν σε όρισε καμία αρχή και κανένα τέλος. Καμία Δευτέρα και καμία Κυριακή. Κανένας χωρισμός και καμία απόλυση.
Θα χαμογελάς γιατί η Αρχή και το Τέλος έχουν τη δική σου ομορφιά. Τη δική σου ερμηνεία και τη δική σου αλήθεια.
Τέλος ή Αρχή; Δίδαγμα θα έλεγα!
Αποστόλης Κουμαρίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου