Η πνευματική ανάπτυξη συχνά θεωρείται ως μια ευτυχής και όμορφη διαδικασία. Αυτή η αντίληψη έχει ευνοηθεί από τις υπέροχες καλλιτεχνικές δημιουργίες που διαποτίζουν το ίντερνετ και δείχνουν ανθρώπους με μεγάλα μάτια να μεταμορφώνονται σε αστραφτερά αγγελικά όντα.
Απ’ όσο γνωρίζω, η πνευματική ανάπτυξη σπανίως έρχεται τυλιγμένη σαν να είναι δώρο, με έναν ωραίο φιόγκο και πασπαλισμένη με αγγελόσκονη.
Ο λόγος για αυτό είναι απλός : Η ανάπτυξη πάντα μας βγάζει έξω από τη ζώνη άνεσής μας και αυτό πάντα περιλαμβάνει μια περίοδο αποπροσανατολισμού και επαναπροσανατολισμού καθώς ρυθμιζόμαστε στην «καινούργια φυσιολογικότητά μας».
Η Ανύψωση, το πάει αυτό σε ένα καινούργιο τελείως επίπεδο. Και λίγα λέμε! Παραδοσιακά, η πνευματική πρόοδος περιλαμβάνει γενικά την έρευνα, τον στοχασμό, τελετουργίες και άλλα στοιχεία που εφαρμόζονται συγκεκριμένα για περαιτέρω πρόοδο.
Με άλλα λόγια, είναι μια διαδικασία «υλοποίησης-πραγματοποίησης». Εσείς συμβαίνετε σε αυτό. Η ανύψωση είναι το αντίθετο, μια αντίστροφη διαδικασία. Αυτή συμβαίνει σε εσάς. Αντί να χρειάζεται να «κάνετε» για να προχωρήσετε, πρέπει να «αναιρέσετε».
Η αναίρεση σημαίνει να χάνουμε πράγματα και όταν χάνουμε αυτό που μας είναι οικείο, τότε νιώθουμε χαμένοι. Εκείνοι που είναι στο δρόμο της Ανύψωσης συχνά βιώνουν σημαντικές απώλειες: Το άλλο τους μισό, η οικογένεια και οι φίλοι, δουλειές και χρήματα.
Όλα αυτά είναι σχέσεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Στο βαθμό που αυτές οι σχέσεις επιτρέπουν την ανάπτυξη, μπορούν να μας στηρίξουν μέσω της Ανύψωσης. Όταν φτάνουμε στο σημείο που δεν ευνοούν την ανάπτυξη τότε η απώλεια πρέπει να ακολουθήσει.
Τέτοιες απώλειες τείνουν να είναι ξαφνικές και οδυνηρές. Μακροχρόνιες σχέσεις χαλάνε, παλιές φιλίες δεν υφίστανται πια και μεγάλα εισοδήματα εξαφανίζονται.
Όλα αυτά αφήνουν ένα κενό που μας κάνει να είμαστε σαστισμένοι, και το μυαλό μας αμφισβητεί αν, ίσως η άλλη πλευρά είχε δίκιο τελικά.
Ακόμα και χωρίς τη σύγχυση και την υποβόσκουσα ενοχή, το τέλος αυτών των σχέσεων μας αφήνει με το συναισθηματικό ισοδύναμο του να χάνουμε ένα δόντι.
Αλλά ακόμα και αυτά δεν είναι οι μεγαλύτερες απώλειες της διαδικασίας της Ανύψωσης. Όταν κάτι από αυτό το χάλι φύγει, η αληθινή απώλεια ξεκινάει: Η απώλεια της ταυτότητας.
Μια σειρά από οδυνηρές εμπειρίες μας διδάσκει ότι το περισσότερο από αυτό που λέμε προσωπικότητα είναι στην πραγματικότητα επηρεασμένη συμπεριφορά που έχει κληρονομηθεί ή υιοθετηθεί ώστε να επιβιώσουμε στο συναισθηματικά τοξικό περιβάλλον που ειρωνικά αποκαλείται «πολιτισμός».
Η Ανύψωση είναι μια ευαίσθητη διαδικασία που μας συντρίβει μέχρι το σημείο που η απελευθέρωση της περιορισμένης μας μάθησης είναι η μόνη επιλογή. Ασταμάτητα κύματα ενεργειακής συμπίεσης διώχνουν τον «ψεύτικο εαυτό», αφήνοντάς μας να νιώθουμε ακατέργαστοι, γρονθοκοπημένοι και μπερδεμένοι. Με μία λέξη, χαμένοι…
Πάνω κάτω όλα όσα πιστέψαμε για οτιδήποτε, αποδεικνύεται πως είναι ψεύτικα. Αυτό, το «σκοτεινό βράδυ της ψυχής», είναι ένα οδυνηρό μέρος για να είναι κάποιος.
Επομένως, αν αυτό είναι το μέρος στο οποίο βρίσκεστε, συγχαρητήρια. Βγαίνετε από τη μία διάσταση και μπαίνετε σε μία άλλη. Πόσο εκπληκτικό είναι αυτό; Και θυμηθείτε αυτό το παλιό απόφθεγμα: Η πιο σκοτεινή ώρα είναι λίγο πριν ξημερώσει.
Σταδιακά, ένας καινούργιος εαυτός, ελεύθερος από φόβους και περιορισμούς, αναδύεται. Και ναι, είναι μια όμορφη διαδικασία. Μοιάζει σαν να σας έχει ξεβράσει η θάλασσα σε ένα παραδεισένιο νησί μετά από ένα ναυάγιο. Απλά κάθεστε εκεί στην άμμο, νιώθετε τα κύματα του παλιού κόσμου να αφρίζουν γύρω σας μέχρι σταδιακά να χαθούν.
Μετάφραση: awakengr.com via in5d.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου