Πριν λίγο καιρό είδαμε την καθημερινότητά μας να αλλάζει ραγδαία. Η καραντίνα του πληθυσμού, που είχε στόχο την προστασία από τον COVID-19, μας έδωσε την αίσθηση ότι απομακρυνόμαστε από τους άλλους ανθρώπους.
Κι όμως. Ενώ έμοιαζε ότι ο καθένας νοιάζεται μόνο για τον εαυτό και την οικογένειά του, ίσως για πολλούς να ίσχυσε και το αντίθετο. Απέναντι σε ένα κοινό κίνδυνο, ως ανθρωπότητα νιώσαμε την ανάγκη να βασιστούμε ο ένας στον άλλο. Να ενδιαφερθούμε για το διπλανό μας, ακόμη κι αν αναγκαστήκαμε να είμαστε μακριά του.
Είδαμε μέσα από τα social media πολλές ειδήσεις έμπρακτου ενδιαφέροντος και προσφοράς στους άλλους. Ιταλοί τραγουδούσαν ο ένας στον άλλο στα μπαλκόνια τους. Καλλιτέχνες έδιναν ρεσιτάλ στη γειτονιά από τα σπίτια τους. Νεαροί κούρευαν το γκαζόν ηλικιωμένων γειτόνων. Εθελοντές έραβαν μάσκες προσώπου κατά χιλιάδες για τους εργαζόμενους στον τομέα υγείας.
Μη ψάχνεις ενσυναίσθηση από άλλους. Δείξε εσύ.
Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται ή μεγαλώνουν τα πρώτα τους χρόνια μαθαίνοντας αβίαστα να «αισθάνονται» και να «καταλαβαίνουν» τους άλλους. Ωστόσο, όλοι μπορούμε να κάνουμε απλά πράγματα ανθρωπιάς για να διευκολύνουμε τη ζωή των γύρω μας.
Δείξε ανεκτικότητα με τους ανθρώπους που έχουν παιδιά. Δεν τους είναι εύκολο να προγραμματίζουν τα πάντα.
Αν είσαι εργοδότης, προσπάθησε να καταλάβεις τις ανάγκες των εργαζομένων. Είναι βιώσιμος ο μισθός τους; Μήπως το ωράριο τους πνίγει;
Προσπάθησε να καταλάβεις ότι οι προσωπικές συνθήκες κάθε ανθρώπου μπορεί να τον δυσκολεύουν σε πράγματα που μπορεί να θεωρείς δεδομένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου