Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει αλήθεια. Ό,τι κι αν νοιώθουμε, σκεφτόμαστε ή ακούμε είναι μόνο ένα μέρος, από το “πιθανό”. Δεν αφορά ποτέ ολόκληρη την αλήθεια. Γι’ αυτό δεν μας χρησιμεύει σε τίποτα να θαυμάζουμε τη σοφία κάποιου άλλου ή να είμαστε πολέμιοι των νέων ιδεών, δημιουργώντας έτσι εσωτερικές ή εξωτερικές μορφές αυθεντίας και εξουσίας.
Δεν υπάρχει απολύτως καμιά αυθεντία. Η πιο καταστροφική αυθεντία είναι το μυαλό που έχει καθένας μας και οι ταυτίσεις του. Όλοι θέλουμε τόσο πολύ να πιστέψουμε στην ύπαρξη της απόλυτης αλήθειας, μόνο και μόνο για να σταματήσουμε τη διαδικασία του θανάτου.
Εάν λοιπόν η απόλυτη αλήθεια δεν υπάρχει, τότε, θα πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή, έτοιμοι να αποποιηθούμε τα πάντα την επόμενη στιγμή, ακριβώς επειδή οτιδήποτε ακούμε είναι μόνον ένα μέρος της αλήθειας.
Εφόσον παραδεχόμαστε ότι δεν υπάρχει η απόλυτη αλήθεια, τότε, υπάρχει μια διαρκής κίνηση θανάτου. Πρέπει να είμαστε σε απόλυτη εγρήγορση. Δεν μπορούμε να αποκοιμηθούμε, επειδή πρέπει να ζήσουμε με την ανασφάλεια, που είναι αγάπη.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα χαρίσματα θεραπεύουν» του Manuel Schoch
Κι άξαφνα η μνήμη μου αρχίζει να σβήνει κι ο νους μου να θολώνει. Όλα όσα πίστευα, όλα όσα έγραφα εξαφανίζονται. Κάρμα και ντάρμα, τσάκρας και μετενσάρκωση, αύρες κι αστρικά σώματα, θεός και διάβολος, καλό και κακό. Όλες οι παλιές δομές που είχα υιοθετήσει, τα πιστεύω κι οι συνήθειές μου νιώθω τώρα να γκρεμίζονται.
Δεν έχω να πω ή να γράψω τίποτα πια. Ο νους μου έγινε ανοιχτός ουρανός κι άγραφος πίνακας και με έκπληξη παρακολουθεί όσα γύρω του διαδραματίζονται. Αισθάνομαι ότι ολόκληρο το είναι μου αναδιαρθρώνεται.
Φοβάμαι κι αναγνωρίζω την προέλευση αυτού του φόβου. Ο φόβος της αλλαγής, της αποκόλλησης από τις νεκρές συνήθειες, ο φόβος της μεταμόρφωσης, ο φόβος του θανάτου.
Παρατηρώντας αυτόν τον φόβο νιώθω εσωτερική γαλήνη κι ευδαιμονία. Οι εσωτερικοί μου δαίμονες αρχίζουν να εξευμενίζονται… Απλώς είμαι, απλώς υπάρχω κι έκπληκτος περιμένω να αντικρύσω την επόμενη στιγμή, το επόμενο θαύμα.
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου