Στην εποχή της τόσης ποικιλίας αλλά και του συμβιβασμού υπερτερεί το δεύτερο. Για έναν από τους δύο έστω. Εκπτώσεις λοιπόν και αγοράζεις μανιωδώς μισό τιμής, κάτω του κόστους ότι βρεις σε ξεπούλημα, απλά για να γεμίσεις τη ''ντουλάπα''. Με πράγματα που μπορεί και να μη χρειάζεσαι.
Τι μπορεί δηλαδή, τα περισσότερα αν όχι όλα είναι άχρηστα. Τι να γίνει όμως που αυτά βρήκες; Που μπορεί να πληρούσαν 2 από τα 5-10 που ήθελες αλλά αυτά βρέθηκαν μπροστά σου;
Και αφού το πήρες απρόθυμα απόφαση ότι το 10 στα 10 δεν υπάρχει ή εσύ δε θα το βρεις, «ξεπουλάς». Από το τίποτα καλό και το 2. Καλά είμαστε. Και κάπως έτσι μένεις εγκλωβισμένος.
Να φεύγεις…
Από ότι δε σε αντιπροσωπεύει. Καταστάσεις και άτομα. Όταν βλέπεις ότι συμβιβάζεσαι με το λίγο ενώ θες πολύ περισσότερα. Να φεύγεις, από νοσηρές καταστάσεις, απ’ ότι σου χαλάει την ηρεμία. Όταν τριγυρνούν το μυαλό σου πολλά «γιατί». Κάτι δεν πάει καλά. Κανείς δεν είναι τρελός ή του μπαίνουν έτσι ιδέες. Όσο και αν προσπαθούν μερικοί να σε πείσουν για το αντίθετο γιατί τους συμφέρει.
Να φεύγεις από τους δειλούς που σε έχουν δεύτερη επιλογή ή τρίτο άτομο. Από δανεικές αγκαλιές και χάδια. Μερικά αδηφάγα λεπτά που κλέβεις από μια άλλη ζωή. Γιατί δε σου ανήκει πραγματικά. Ποτέ δε σου ανήκε και δε θα γίνει ούτε τώρα ούτε ποτέ. Το ξέρεις αλλά δε θες να το δεις.
Είναι τελικά η μοναξιά που σε πειράζει; Αφού και πάλι μόνος είσαι!
Να φεύγεις όταν δεν έχουν χρόνο για σένα και προσπαθούν να σε στριμώξουν στο πρόγραμμα τους. «Να παρακαλάς» να 'σαι στη ζωή τους ενώ δεν έχει θέση για σένα. Γιατί σ’ αυτή τη ζωή δεν παίρνεις ότι δίνεις. Αλλά παίρνεις ότι ζητάς. Αν δε ζητάς πολλά και δε βάζεις τον εαυτό σου ψηλά, κανείς δε θα το κάνει για σένα. Αν κάνεις εκπτώσεις εσύ ο ίδιος, οι άλλοι θα επιδιώξουν «ξεπούλημα».
Να φεύγεις όταν η διαίσθηση σου στο λέει, μια φωνή μέσα σου φωνάζει, αλλά το συναίσθημα δεν υπακούει. Γιατί το ένστικτο δύσκολα σε προδίδει.
Ακόμη και από τον ίδιο σου τον εαυτό να φεύγεις. Όταν βλέπεις πως είναι αδύναμος να κάνει αυτό που πρέπει και πάει να σε προδώσει, εσύ να φεύγεις. Στην περίπτωση αυτή, η φυγή δε σημαίνει αδυναμία. Απλά κάποιες φορές χρειάζεται να ξεφύγεις απ’ όλα. Δεν είναι πάντα εύκολο να γυρίσεις την πλάτη και να τρέξεις…
Και δε χρειάζεται να κάνεις θεαματική έξοδο. Να φεύγεις σιωπηλά και αθόρυβα στις μύτες των ποδιών σου. Από το λίγο, για το πολύ. Δε χρειάζονται πάντα εξηγήσεις, ούτε αντίο. Η φυγή σου είναι η απάντηση και το γιατί της ρητορικό.
Να φεύγεις με το κεφάλι ψηλά και με χαμόγελο γιατί ξέρεις ότι κάτι καλύτερο σε περιμένει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου