Ο καιρός πολύς και τα χρόνια έρχονται και φεύγουν. Οι ζωές μας αλλάζουν και άνθρωποι ανεξίτηλοι στην όψη τους, επικρατούν στο μυαλό μας κάθε φορά που έρχονται Χριστούγεννα.
Άλλοι κατοικούν ψηλά στον ουρανό, άλλοι είναι δίπλα μας και μας κρατούν το χέρι και κάποιοι ζουν στη καρδιά μας για πάντα.
Είναι Χριστούγεννα και με πιάνει μια μελαγχολία κάθε φορά που έρχονται, από αυτές που σου τρυπάνε τη ψυχή και στο τέλος σου αφήνουν μια αίσθηση ρομαντική.
Στους δρόμους επικρατεί φασαρία πολλή. Στολίδια, φώτα, μουσικές και ζευγάρια αγαπημένα να ολοκληρώνουν την εικόνα μιας χαρούμενης και ζεστής ατμόσφαιρας.
Άνθρωποι ευδιάθετοι να γελούν δυνατά και παιδάκια να τρέχουν ανέμελα, δίνοντας μια αισιόδοξη νότα για το χρόνο που θα έρθει.
Τραγούδια, ήχοι και χριστουγεννιάτικες μελωδίες να ακούγονται από τα μεγάφωνα της κάθε πόλης, σαν αυτή να είναι η μεγαλύτερη γιορτή του έτους, και εγώ παρατηρητής των όσων διαδραματίζονται μπροστά μου, να τριγυρνάω μονάχη κοιτώντας τις στολισμένες βιτρίνες, μέχρι να φανείς.
Και ξαφνικά μέσα στο πλήθος, η μορφή σου γίνεται η δική μου Πρωτοχρονιά. Η δική μου τυχερή χρονιά γεμάτη αγάπη που ζωντανεύει τη ζωή μου ,και το χαμόγελό μου γίνεται η ασπίδα μου σε κάθε δύσκολη στιγμή.
Περαστικοί να γελούν κρυφά μαζί με εμένα και το πνεύμα των γιορτών να έχει αγγίξει και τον πιο σκληρό άνθρωπο της γης.
Μια εικόνα με χίλιες λέξεις μαζί, να συμπληρώνουν τη σκηνή, σαν το πιο υπέρλαμπρο θέαμα, επάνω στο πλανήτη!
Και λίγο πριν ξημερώσει, και το όνειρο τελειώσει προλαβαίνω να κάνω μια ευχή: « Του χρόνου τέτοια μέρα να είμαστε όλοι ότι έχουμε ονειρευτεί, χωρίς να έχουμε ανάγκη κανένα όνειρο να μας κρατά ζωντανούς.»
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΛΟΙΠΟΝ…ΓΕΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟ!
Βασιλική Κοτλίτσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου