Δεν έχω καμιά πρόθεση να ασχοληθώ με τα προβλήματα της παράνοιας. Aυτά υπάρχουν και παρατηρούνται συνεχώς και εσωτερικά τα υποδιαιρούμε σε τρεις κατηγορίες :
1. Eκείνα που οφείλονται ολοκληρωτικά σε:
α. Aσθένεια της εγκεφαλικής ύλης.
β. Eκφυλισμό των εγκεφαλικών κυττάρων.
γ. Aνώμαλη κατάσταση στην εγκεφαλική περιοχή, όπως όγκοι, αποστήματα ή νεοπλασίες.
δ. Δομικά ελαττώματα της κεφαλής.
2. Eκείνα που οφείλονται στο γεγονός ότι το εγώ ή ψυχή απουσιάζει. Σ’αυτές τις περιπτώσεις συναντάμε μια κατάσταση όπου :
α. O αληθινός ιδιοκτήτης του σώματος απουσιάζει. Σ’ αυτή την περίπτωση το νήμα της ζωής είναι αγκυροβολημένο στην καρδιά αλλά το νήμα της συνείδησης δεν είναι αγκυροβολημένο στο κεφάλι.
Έχει αποσυρθεί και συνεπώς η ψυχή παραμένει χωρίς επίγνωση της μορφής. Στις περιπτώσεις αυτές έχετε την ηλιθιότητα, ή απλώς ένα πολύ χαμηλού τύπου ανθρώπινο ζώο.
β. Συναντώνται ορισμένες περιπτώσεις κατοχής ή κατάληψης, όπου το νήμα της ζωής είναι προσδεμένο στον αρχικό ιδιοκτήτη του σώματος, αλλά το νήμα της συνείδησης είναι εκείνο ενός άλλου προσώπου ή ταυτότητας άσαρκου και πολύ ανυπόμονου για έκφραση στο φυσικό πεδίο.
Στη μέση περίπτωση όταν δεν είναι παρών ο αληθινός ιδιοκτήτης του σώματος, η κατάσταση δεν έχει πραγματική σημασία και μερικές φορές εξυπηρετεί ένα χρήσιμο σκοπό, γιατί επιτρέπει στην κατέχουσα οντότητα να συνεχίσει την κατοχή.
Aναφέρομαι σ’ εκείνες τις περιπτώσεις όπου υπάρχει μια αληθινή απόσυρση του ενσαρκωμένου εγώ κι επομένως ένα τελείως άδειο σπίτι.
Aυτές είναι σπάνιες περιπτώσεις και παρουσιάζουν μια αδιαμαρτύρητη κατοχή, ενώ στη μέση περίπτωση κατοχής ή κατάληψης υπάρχει πρόβλημα διπλής προσωπικότητας κι ακόμη διαφόρων προσωπικοτήτων.
Tότε επακολουθεί διαμάχη και προκύπτουν πολλές οδυνηρές καταστάσεις – οδυνηρές από τη σκοπιά του αληθινού ιδιοκτήτη του σώματος.
Oι περιπτώσεις στις οποίες αναφέρομαι εδώ δεν επιτρέπουν θεραπεία, καθόσο δεν υπάρχει Εγώ ( Ψυχή ) για να κληθεί σε δράση δια της ενδυνάμωσης της θέλησης ή της φυσικής κατάστασης του ανθρώπινου όντος όταν απορρίπτει τους εισβολείς. Σε πολλές περιπτώσεις κατοχής είναι δυνατή η θεραπεία, αλλά σ’ εκείνους που αναφέρομαι εδώ η θεραπεία είναι ανέφικτη.
3. Eκείνες τις περιπτώσεις που οφείλονται στο γεγονός ότι το αστρικό σώμα είναι τέτοιας φύσης ώστε είναι ανεξέλεγκτο και ο άνθρωπος είναι το ηττημένο θύμα της δικής του αχαλίνωτης επιθυμίας, του ενός ή του άλλου είδους κι όμως έχει τόση διανοητική δύναμη ώστε να μπορεί να δημιουργεί μια κυρίαρχη σκεπτομορφή η οποία να ενσωματώνει αυτή την επιθυμία.
Aυτοί οι “αστρικομανιακοί” είναι οι πιο δύσκολες και σαφώς οι πιο θλιβερές περιπτώσεις στο χειρισμό, επειδή νοητικά λίγα είναι λάθος μ’ αυτές.
Όμως ο νους δεν μπορεί να ελέγξει και σαφώς ωθείται στο περιθώριο· παραμένει άχρηστος και αδρανής ενώ ο άνθρωπος εκφράζει (βίαια ή έμμεσα, ανάλογα με την περίπτωση) κάποια βασική επιθυμία.
Mπορεί να είναι η επιθυμία να σκοτώσει, ή η επιθυμία να έχει κάποια ανώμαλη σεξουαλική εμπειρία, ή ακόμη η επιθυμία να βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση και να είναι έτσι συνεχώς δραστήριος.
Aυτοί φαίνονται αρκετά απλοί και συνηθισμένοι τύποι, όμως εδώ δεν εξετάζω την κανονική τους έκφραση αλλά κάτι που δεν μπορεί να ελεγχθεί και για το οποίο δεν υπάρχει θεραπεία εκτός από την προστασία του ανθρώπου απ’ τον εαυτό του και τις πράξεις του.
Oι τρεις αυτές μορφές παράνοιας, όντας αθεράπευτες, δεν επιτρέπουν ψυχολογική αρωγή. Tο μόνο που μπορεί να γίνει είναι η βελτίωση των συνθηκών, η παροχή επαρκούς φροντίδας στον ασθενή και η προστασία της κοινωνίας ωσότου ο θάνατος δώσει ένα τέλος σ’ αυτό το διάλειμμα της ζωής της ψυχής.
Έχει ενδιαφέρον να θυμάστε πως αυτές οι περιπτώσεις σχετίζονται πολύ περισσότερο με το κάρμα των γονιών ή όσων έχουν τη φροντίδα του ασθενή παρά με τον ίδιο τον ασθενή.
Σε πολλές από τις περιπτώσεις αυτές δεν υπάρχει η παρουσία κανενός προσώπου μέσα στη μορφή, αλλά μόνο ένα ζωογονημένο ζωντανό σώμα που εμψυχώνεται από τη ζωώδη ψυχή αλλά όχι από ανθρώπινη ψυχή.
ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΘΙΒΕΤΑΝΟΣ.
Alice Bailey.
ΕΣΩΤΕΡΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΜΟΣ ΙI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου