Η Άννα και ο Νίκος ήταν από τα ζευγάρια που χαιρόσουν να τα βλέπεις…
Νέοι και διψασμένοι για ζωή έτρεχαν πάνω κάτω στην παραλία όταν έπεφτε ο ήλιος και κυνηγούσαν ο ένας τον άλλον…
Μετά από λίγο καιρό παντρεύτηκαν και ζούσαν μαζί σε ένα σπιτάκι στη Χαλκίδα…
Ο πατέρας της Άννας ήταν αντίθετος με το γάμο και έτσι η σχέση της με τους γονείς της είχε πάρει λάθος κατεύθυνση…
Δεν την ένοιαζε, η αγάπη του Νίκου ήταν τόσο δυνατή που έφτανε και για όσους δεν την στήριξαν…
Ένα βράδυ γυρίζοντας από μια έξοδο με το αυτοκίνητο και έχοντας πιει αρκετά, τράκαραν με αποτέλεσμα η Άννα να χτυπήσει το κεφάλι της δυνατά!
Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο εκτάκτως και διαγνώσθηκε με σοβαρή απώλεια μνήμης.
Ο Νίκος έτρεξε στο δωμάτιο της μετά από κάποιες απαραίτητες εξετάσεις και είδε την Άννα με επιδέσμους, σε βαριά κατάσταση μαζί με τους γονείς της!
Η Άννα μάταια…δεν τον αναγνώριζε…
Εκείνος έγινε χίλια κομμάτια…δεν μπορούσε να πιστέψει πως δεν αναγνώριζε τον μόνο άνθρωπο που την αγαπούσε τόσο…Οι γονείς της την πήραν σπίτι και δεν τον άφηναν να τη δει…Προσπαθούσε για μήνες αλλά μάταια…
Με την πάροδο του χρόνου την έφεραν στα νερά τους…της γνώρισαν έναν αξιόλογο κατά τη γνώμη τους άντρα..και εκείνη εν αγνοία της άρχισε να αισθάνεται ωραία για αυτόν!
Έπλασαν μια άλλη Άννα…
Ένα πρωί λοιπόν αποφάσισε να πάρει το αεροπλάνο να πάει στα μέρη που μεγάλωσε με την ελπίδα να αρχίσει να θυμάται κάποια πράγματα από το παρελθόν…
Είχε αργήσει και έτρεχε φορτωμένη με βαλίτσες και έπεσε πάνω σε έναν άντρα ο οποίος την έριξε κάτω…
Σήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε τον άντρα στα μάτια…έμεινε εκεί για πολύ ώρα να κοιτάζει…
Ήταν αυτός, ο Νίκος…
Τον ρώτησε αν γνωρίζονται από κάπου γιατί της φαινόταν γνωστός…
Ο Νίκος είπε όχι…Την κάλεσε για καφέ και αυτή δέχτηκε…δεν την ένοιαζε η πτήση,ούτε εκείνος ο άντρας πια, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά…βγήκαν ξανά και ξανά…εκείνος την έκανε να γελάει, να νιώθει ωραία…έτρεχαν στην παραλία ευτυχισμένοι…
Ένα βράδυ ο Νίκος της είπε την αλήθεια..Αυτή έκλαψε δυνατά και του έπιασε το χέρι…”Θυμάμαι” είπε…”Θυμάμαι την αγάπη…δεν θυμάμαι πρόσωπα και καταστάσεις…
Θυμάμαι πως αγαπούσα πολύ…και είμαι σίγουρη πως είσαι εσύ.”
Μετακόμισε μαζί του ξανά…
Το μυαλό ξέχασε χωρίς να το θέλει…η καρδιά της όμως ποτέ…Είναι ακόμα μαζί…και εκείνος λέει συνέχεια την όμορφη αυτή ιστορία …πώς έκανε τη γυναίκα του να τον αγαπήσει δυο φορές…
*Αφιερωμένo σε εκείνον που θα αγαπούσα χίλιες φορές ακόμα.
Ειρήνη Αγγελίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου