Η ζωή είναι περίπλοκη! Όταν είσαι μικρός βιάζεσαι να μεγαλώσεις.
Και όταν μεγαλώσεις καταλαβαίνεις πως η ζωή σου αλλάζει
και γίνεται πιο περίπλοκη όπως σου έλεγαν επί χρόνια οι μεγάλοι φίλοι – συγγενείς.
Κι εσύ δεν το πίστευες τότε.
Βλέπεις ήθελες να είσαι μεγάλος και ήθελες να είσαι ανεξάρτητος.
Ανεξάρτητος και να ζεις μόνος σου, χωρίς υποχρεώσεις, χωρίς κανέναν πάνω από το κεφάλι σου.
Φανταζόσουν να είσαι κάθε μέρα με τους φίλους σου όπως ήσουν και τότε. Φίλοι – Βόλτες – Ξενύχτια – Ποτά και όλα τα σχετικά.
Όλα φάνταζαν ιδανικά στο μικρό τότε μυαλουδάκι σου.
Και να που ήρθε αυτή η εποχή επιτέλους, αυτή η εποχή που περίμενες επί χρόνια.
Ήρθε η ώρα να ζήσεις μόνος και να είσαι ανεξάρτητος.
Και ξαφνικά συνειδητοποιείς πως δεν είναι όλοι οι φίλοι σου εκεί αλλά μόνο λίγοι! Λίγοι και καλοί.
Όμως η καρδιά σου είναι γεμάτη από πληγές!
Και κλαις μόνος τα βράδια, μόνος πνίγεσαι στις σκέψεις σου και δεν μπορείς να μιλήσεις σε κανέναν για όλα όσα σε βασανίζουν, όλα εκείνα που σου ταλανίζουν την ψυχή σου.
Είναι όλα τόσο περίπλοκα τελικά.
«Δίκιο είχαν», σκέφτεσαι οι τότε μεγάλοι.
«Τι ήθελα να μεγαλώσω, ε;» Καλά δεν ήμουν τότε ;
Τότε που η μόνη μου έγνοια ήταν ποιος θα φυλάει στο κρυφτό.
Ενώ τώρα…
Το μόνο που σκέφτομαι είναι «πώς να κρυφτώ, εγώ και τα δάκρυα μου»
Μαίρη Κουτσοπετάλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου