Κατάντησε η ζωή ένα νεκροτομείο, νεκρές σκέψεις, νεκρές στιγμές, νεκρά όνειρα, νεκρές ψυχές. Εκείνη περνά κι εσύ αντί να ζήσεις την θανατώνεις, περιφέροντας το κουφάρι σου άσκοπα δεξιά και αριστερά, απλά μετρώντας τα λεπτά.
Ζεις την ζωή που σου επέβαλαν, σκεφτόμενος με τον τρόπο που σου εγκατέστησαν σαν λογισμικό στο μυαλό, μετατρέποντας σε από άνθρωπο σε ημιαυτόματο. Όλα τόσο καλά οργανωμένα, στημένα με ένα σατανικό τρόπο, σε οδηγούν κάθε μέρα όλο και πιο κοντά στον ψυχικό θάνατο.
Βλέπεις συνήθισες, αφέθηκες, κατάπιες αμάσητα όλα εκείνα που σου σέρβιραν, σε έκαναν να πιστεύεις πως είσαι λίγος και μικρός, πως είσαι αδύναμος, αφού έτσι τους βόλεψε και εσύ αντί να αντισταθείς, έσκυψες το κεφάλι.
Συνήθισες να κοιτάζεις περισσότερο τα παπούτσια σου σκυμμένος και σκυθρωπός, βουτηγμένος στο λαβύρινθο των προβληματισμών σου, παρά αγέρωχος κοιτώντας τον ουρανό. Ξυπνάς το πρωί και θες ένα ντεπόζιτο καφέ, που όμως δεν σε βοηθά διόλου να ξυπνήσεις από το λήθαργο που έχεις περιέλθει, κοιμώμενος είσαι ακόμα, σε έχουν ναρκώσει για τα καλά.
Υποχρεώσεις, ξανά υποχρεώσεις, να χτυπάς προσοχή στον ανώτερο σου, να κάνεις υπομονή, να θάβεις τα θέλω σου, να σιωπάς και να ξεσκίζεις τον εαυτό σου ηθελημένα. Σταμάτησες να βρίσκεις την αξία στα μικρά και στα απλά της ζωής, κυνηγώντας μόνο τα χρήματα.
Να βγάλεις λεφτά να καλύψεις υποχρεώσεις κι έπειτα να καλύψεις λίγο το κενό σου, με επώνυμο τζιν, κινητό τελευταίας τεχνολογίας, καμία γόβα. Ξέρεις τώρα, όλα εκείνα που θα σου δώσουν ένα όμορφο περιτύλιγμα.
Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιές, γιορτές, γάμοι, βαφτίσεις, γενέθλια, όλα στηριζόμενα πλέον στα χρήματα και στα δώρα.
Η συντροφικότητα, η αγάπη, ο σεβασμός, η κατανόηση, μπήκαν σε δεύτερη μοίρα, σαν τον γάμο που κατάντησε πασαρέλα, που το νυφικό, το κοστούμι και η μπομπονιέρα, έχουν μεγαλύτερη αξία από το μυστήριο.
Στάθηκες στο “φαίνεσθαι” και όχι στο “είναι”, βλέπεις δεν σου δίδαξαν πως τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή δεν κοστολογούνται, δεν ξεπουλιούνται και δεν αγοράζονται. Κυρίαρχη λέξη έγινε το “πρέπει” , το πρέπει που θανάτωσε όλα εκείνα τα “θέλω” μικρά και μεγάλα.
Η λέξη επιθυμία βρίσκεται υπό εξαφάνιση, ενώ η λέξη “θέλω” φορεμένη πλέον με ένα ενοχικό μανδύα.
Κι αν πας κόντρα, αν σταματήσεις να είσαι εγκληματίας του εαυτού σου και ονειροκτόνος; Σπάσε την αόρατη αλυσίδα που σε κρατάει δέσμιο, απαρνήσου την προίκα που σου δώσανε κι ας θεωρηθείς τρελός…
Ξέρεις, από εκείνα τα παιδιά που κοιτούν ορισμένοι και κουνούν με λύπηση το κεφάλι τους υποτιμητικά. Μη δίνεις σημασία, να χαίρεσαι, να είσαι εσύ ο κυρίαρχος, να είσαι ιδιαίτερος, να ξεχωρίζεις από τη μάζα, όπως ο λύκος μέσα στα πρόβατα.
Ναι, προτιμώ να είμαι λύκος παρά πρόβατο κι αφήνω όλα αυτά που με κρατάνε πίσω, όλα αυτά που επιβάλλονται δήθεν για το καλό μου. Σας φτύνω κατάμουτρα και πάω ανάποδα, κόντρα στο ίσιο μονοπάτι σας. Λυπάμαι, αλλά έχει πολλές πέτρες που σκοντάφτουν τα όνειρα μου.
Μόνοι μας πρέπει να αλλάξουμε το κόσμο, ο κάθε ένας μας έχει μέσα του τη δύναμη γι’ αυτό.
Έχουμε χρέος να δημιουργήσουμε το ανώτατο, το καλύτερο και όχι να σταθούμε και να συμβιβαστούμε με τη μετριότητα ή το χείριστο, γιατί όπως έλεγε ο Θερβάντες στον Δον Κιχώτη “το να αλλάξεις τον κόσμο φίλε Σάντσο, δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία, είναι δικαιοσύνη”.
Με χαμόγελο, με το κεφάλι ψηλά, χωρίς ντροπή, δίχως μιζέρια και παράπονο, να κάνουμε το δικό μας μικρό κόσμο καλύτερο, όμορφο και έπειτα ολόκληρο το σύμπαν. Λίγη δόση τρέλας θέλει και κάτι από επανάσταση.
Μην αφήνεις τον χρόνο άλλο να κυλά. Μην περιμένεις το αύριο που δεν θα έρθει ποτέ, απλά ζήσε. Ζήσε το σήμερα, ζήσε το τώρα. Ζήσε και γίνε στιγμές, γίνε αγάπη, γίνε χαμόγελο, γίνε έρωτας, γίνε ευτυχία, γίνε γονιός, γίνε φίλος, γίνε αδελφός.
Γίνε επιθυμία, γίνε πάθος, γίνε εραστής, γίνε όνειρο, γίνε άνεμος, γίνε ταξίδι, γίνε γαλήνη, γίνε ξενύχτι, γίνε μεθύσι, γίνε παιχνίδι, γίνε παιδί, γίνε ποίημα, γίνε θάλασσα.
Γίνε αερικό, γίνε φωτιά, γίνε βόλτες, γίνε σύννεφο, γίνε πόθος, γίνε τρέλα, γίνε ότι επιθυμεί μόνο η δική σου ψυχή, μα φρόντισε να γίνεις κάτι αληθινό που να αξίζει.
Γράψε το σενάριο της ζωής σου, όχι οποιοδήποτε, γράψε το καλύτερο σενάριο σου. Είναι πρωί, ο ήλιος χαμογελά, μια νέα μέρα ξεκίνησε κι εσύ είσαι ο μόνος δημιουργός της. Διάλεξε στάση, διάλεξε περιεχόμενο, από σένα εξαρτάται αν είναι θετικό, αρνητικό ή παθητικά ουδέτερο.
Άδραξε τη μέρα χρωμάτισε την, γέμισε την μελωδίες, κάνε όνειρα.
Πήγαινε νοερά σε άλλες χώρες, φαντάσου τοπία, πόλεις κι έπειτα βάλε στόχο να τα κάνεις πραγματικότητα. Το αξίζεις, κατέκτησε με πάθος τις στιγμές σου, εκείνες που σου ανήκουν δικαιωματικά.
Αλήθεια, εσύ έζησες σήμερα;
Θυμήσου, γεννήθηκες άνθρωπος μην φύγεις μηχανή.
Κατερίνα Μιχελάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου