Οι λέξεις πετάνε και βουίζουν γύρω από τις αλυσίδες του μυαλού. Ο λόγος είναι δώρο για όλους, ενώ η σκέψη για λίγους.
Πόσες λέξεις δημιουργείτε στο λεπτό και πόσες από αυτές έχουν αντέξει τη δοκιμασία του χρόνου; Στο παιχνίδι της δημιουργικότητας βρίσκεται η συναρπαστική ικανότητα της εφεύρεσης και σύνθεσης νέων λειτουργικών λέξεων.
Όσο περισσότερο χρησιμοποιείς την αλίευση και σύνθεση στο μυαλό τόσο περισσότερο αναδύεται η τέχνη της απελευθερωτικής έκφρασης.
Οι λέξεις ως στοιχεία λόγου ή γραφής, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να δημιουργήσουν μαγεία να επηρεάσουν τον τρόπο σκέψης, και να δώσουν κίνηση στο χώρο και τον χρόνο. Όταν ηχούν μεταμορφώνονται σε δονήσεις και κατευθύνουν συγκεκριμένους τύπους ενέργειας.
Η τεχνολογία μας προσφέρει μέσω διαδικτύου κάποιες λέξεις «ζόμπι» οι οποίες παίρνουν σχήμα και μορφή με μια απλή εφαρμογή. Η αναζήτηση μιας έτοιμης λύσης επέτρεψε τη νομιμότητα της απληστίας μας για περισσότερες εύκολες λύσεις οι οποίες μας απειλούν με διαγραφή από το ιστορικό του σκεπτόμενου ανθρώπου. Ίσως συναντήσουμε στην πορεία μεγαλύτερες απειλές από τις πιο «ελπιδοφόρες» τεχνολογίες του 21ου αιώνα.
Σήμερα η Ελληνική γλώσσα η οποία είναι θεμέλιο παγκόσμιου πολιτισμού, έχει υποτιμηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε η λειτουργία της γλώσσας, καθώς και η δύναμη των λέξεων να σκαλώνουν στην πνευματικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Οι λέξεις έντεχνα διαχωρίζονται μέσα σε ψευδείς προτάσεις αποδυναμώνοντας ή υποτιμώντας την αλήθεια του λόγου. Η δύναμη των λέξεων, απέκτησε σχέση με την τεχνοκρατική πολιτική πρακτική και αποσύρθηκε σ’ ένα κόσμο πέρα από την αληθινή πραγματικότητα.
Εκείνοι που κινούν τα νήματα γνωρίζουν καλά την τεχνική για τις σκοτεινές τους προθέσεις. Παραγνωρίζουν ότι, όπως τα μαθηματικά περιέχουν τη συμπαντική λογική, έτσι και η εκπαίδευση της γλώσσας βασίζεται κυρίως στη διδασκαλία της άσκησης της ελεύθερης πνευματικής δραστηριότητας και του εκφράζεσθαι.
Ο «πόλεμος των λέξεων» εξακολουθεί να μαίνεται προσπαθώντας να εξηγήσει τις εναλλαγές, την ανακατάταξη των εννοιών ή ακόμη και την πλήρη αναστροφή τους.
Πολλές φορές αναφέρουμε ότι η ατμόσφαιρα ή ο λόγος είναι θετικά ή αρνητικά φορτισμένος. Είτε αφορά την υγεία, είτε απλές καθημερινές επικοινωνιακές καταστάσεις, επηρεάζουμε με τις λέξεις τους άλλους. Η έκφραση «Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει» δεν είναι καθόλου τυχαία.
Η τέχνη της σύνθεσης λέξεων συνδυαζόμενη από γεωμετρίες, μπορεί να παράγει δυναμικούς ηχητικούς τόνους όταν εκφράζεται. Ο ηχητικός τόνος έχει ισχυρά δονητικά μοτίβα συχνοτήτων, τα οποία παράγουν ενέργεια, μπορούν να ελεγχθούν και να κατευθυνθούν ελεγχόμενα.
Ο ανθρώπινος νους είναι ένα εργαλείο, ο οποίος χρειάζεται σωστό χειρισμό. Ο τρόπος που ερμηνεύει την πραγματικότητα είναι απόλυτα κυριολεκτικός αλλά η φαντασία και η πραγματικότητα είναι το ίδιο για το μυαλό, το οποίο δεν καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ κυριολεξίας και μεταφοράς.
Η αλλαγή τρόπου σκέψης σε θετική ή καλοπροαίρετη έκφραση αλλάζει τις συχνότητες που εκπέμπονται και είναι ευεργετικές όχι μόνο για τον ίδιο τον άνθρωπο, αλλά και για τους άλλους.
Στη σημερινή εποχή μας αμφισβητούνται ακόμα και τα αυτονόητα. Στα Ελληνικά σχολεία διατηρείται η άποψη ότι στα χρόνια του Ομήρου δεν υπήρχε γραφή και συνεπώς τα δύο έπη Ιλιάδα και Οδύσσεια μεταφέρονταν από γενεά σε γενεά προφορικώς (κάτι το οποίο βάσει της κοινής λογικής είναι αδύνατον).
Ορισμένοι μάλιστα ήχοι όπως το Γ το Δ το Θ το Χ και το Ψ αποτελούν μεταγενέστερη και αποκλειστικά Ελληνική επινόηση, αφού δεν τους συναντάμε σε άλλη γλώσσα έστω και αν περιέχονται στις δανεισμένες Ελληνικές λέξεις.
Σε έρευνα που δημοσιεύει το «American Journal of Physiology» γράφει ότι ο ξεχωριστός ρυθμός του δακτυλικού εξάμετρου, - το αρχαιότερο μέτρο ποίησης με το οποίο ο Όμηρος επέλεξε να γράψει τα έπη της Οδύσσειας και της Ιλιάδας -, επιδρά θετικά στον συγχρονισμό της αναπνοής και των παλμών της καρδιάς όταν κάποιος τα απαγγέλλει.
Προωθείται επίσης η στρεβλή άποψη ότι δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες γλώσσες, αλλά όλες έχουν την ίδια αξία. Αυτό είναι τόσο παράλογο, όσο να πιστεύει κάποιος ότι μπορούν σε έναν αγώνα δρόμου να τερματίσουν όλοι οι δρομείς ταυτόχρονα.
Ίσως δημιουργηθεί ένα νέο λεξικό με σφαιρικές έννοιες -όπως είναι η σφαιρική φυλακή μας -, με ανακρίβειες, ξένες και απατηλές έννοιες, καθώς κατακερματίζονται οι αξίες με τις παρεμβατικές καταχρήσεις των λέξεων.
Ο λόγος υποβιβάστηκε σε εμπόρευμα, έγινε αμυντικό και επιθετικό όπλο, που μετασχηματίζεται σε μέσο κατάχρησης.
Η τραγωδία είναι ότι τα αφεντικά που εισάγουν ένα νέο ορισμό στην έννοια της επικοινωνιακής γλώσσας, στην ουσία εξορίζουν την ανθρώπινη ψυχή. Όταν ο λόγος του ανθρώπου αντιπαρατίθεται στον Θείο Λόγο γίνεται «σατανικός», και φέρνει το στίγμα του μίσους και του διχασμού.
Η γνώση είναι ανάμνηση μας λέει ο Σωκράτης μέσω του Πλάτωνα. Αυτή είναι η κινητήρια δύναμη με την οποία γνωρίζουμε τον εαυτό μας, τους άλλους, όπως και την προσωπική μας ιστορία ανακαλώντας στη μνήμη παραστάσεις και γεγονότα από το παρελθόν στο παρόν.
Σύμφωνα με τον αρχαίο μύθο οφείλουμε τη μνήμη επιστημών και Τεχνών, στη μητέρα όλων των Μουσών τη θεά Μνημοσύνη.
Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης, κάποτε συνάντησε ένα γνωστό του στην Ακρόπολη, ο οποίος του είπε ότι άκουσε κάτι για ένα από τους μαθητές του και χρειαζόταν τη βοήθειά του.
Ο Σωκράτης του είπε να κάνουν το τεστ της «τριπλής διύλισης».
– Πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.
– Το πρώτο φίλτρο είναι της αλήθειας. Είσαι εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;
– Ε… όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και…
-Άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.
– Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, - της καλοσύνης. Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;
– Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον…
– Άρα, - συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια. Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.
– Παρόλα αυτά, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο - της χρησιμότητας. Αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι που μπορεί να μου φανεί χρήσιμο σε κάτι;
– Όχι δεν νομίζω…
– Άρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου