Σε βλέπω! Σε παρακολουθώ! Έχεις πια κουρνιάσει στη γωνιά σου. Έχεις σωπάσει. Έχεις φαινομενικά γαληνέψει!
Ευθύνεται η θάλασσα που πνίγει στον βυθό της κάθε καημό και ξεπλένει κάθε δάκρυ;
Μήπως ο Αύγουστος – ο βασιλιάς της ξενοιασιάς - σου πήρε κάθε έννοια;
Σε παρατηρώ! Ζηλευτή ηρεμία! Πλατύ χαμόγελο! Απόλυτη ξεκούραση ζωγραφισμένη στην όψη σου!
Κι όμως εγώ ακούω τις φωνές, τα ουρλιαχτά, τις οδύνες.
Μήπως είναι η ιδέα μου; Μα στοίχημα θα'βαζα πως με ξεκουφαίνουν.
Γι’ αυτό σου λέω! Άφησε το θαλασσινό αγέρι να πάρει μακριά ό,τι σε πόνεσε, ό,τι σε μάτωσε.
Εμπιστεύσου τη θάλασσα και πες της όλα σου τα μυστικά.
Άδειασε το μυαλό σου, καθάρισε την ψυχή σου. Γιατί σκας;
Γιατί χαλιέσαι και σκορπίζεσαι;
Πιάσε τις μαύρες σελίδες και σκίσε τις. Τσαλάκωσε αυτές που δε θες να θυμάσαι, μουντζούρωσε τις άλλες, όταν όλα ήταν εναντίον σου.
Βρες το κουράγιο να το κάνεις! Γίνε θηρίο, φώναξε και τρόμαξε ό,τι σε τραβάει προς τα πίσω, ό,τι σε κρατάει στάσιμο.
Βγάλε φωνή, άδειασε το μέσα σου, φέρε τρικυμία για να ακολουθήσει η γαλήνη η αληθινή και όχι η φαινομενική.
Κράτα με μανία μέσα στον βυθό χωρίς οίκτο και πνίξε ό,τι σε έπνιγε και σε γονάτιζε. Γύρισε σελίδα επιτέλους!
Ακούς; Αλλιώς δε θα μάθεις ποτέ τη συνέχεια! Σήκωσε το βλέμμα και άστο να χαθεί μπροστά στο βάθος του ορίζοντα.
Η ματιά σου ζητά την ανατολή για να αρπάξει την αισιοδοξία που της τάζει. Ξεκίνα να το κάνεις! Κάν’ το για σένα!
Δέσποινα Χατζάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου