Όταν προσπαθείς να βρεις εκείνο το κομμάτι του εαυτού σου που έχασες στην παιδική σου ηλικία… Πένθος. Μια βαθιά θλίψη μετά από μια απώλεια.
Έχω δοκιμάσει αρκετή θλίψη προσπαθώντας να θυμηθώ κάθε περίσταση που μπορεί να με συνέτριψε σαν μουσώνας.
Έχω πενθήσει για αγαπημένα πρόσωπα αλλά και μαζί τους.
Έχω πενθήσει για αγνώστους και για άγνωστα μέρη.
Έχω νιώσει θλίψη για πράγματα που ίσως να λέγατε «μα δεν είναι κάτι σημαντικό» ή ότι «ήταν όντως πολύ δύσκολο να το διαχειριστείς».
Το μεγαλύτερο πένθος όμως που έχω βιώσει ως τώρα, ήταν η απώλεια του Εαυτού μου.
Είναι κάτι για το οποίο δε συνηθίζω να μιλάω, μου είναι κάπως δύσκολο. Και αυτές ακριβώς τις δύσκολες συζητήσεις είναι που προσπαθούμε πάσει θυσία να αποφύγουμε. Δε συνηθίζω να αναφέρομαι σε αυτό, γιατί πώς να διηγηθώ πόσο χαμένη αισθάνομαι ενώ είμαι παρούσα;
Δε συνηθίζω να μιλάω για αυτό γιατί ποια είμαι στο κάτω κάτω εγώ για να μιλήσω για το πένθος; Δεν έχω χάσει ούτε τον πατέρα μου, ούτε τη μητέρα μου, τον αδελφό, την αδελφή, το παιδί, τον σύζυγο ή κάποιον σημαντικό Άλλο.
Πώς να δικαιολογήσω το ότι θρηνώ για την απώλεια του ίδιου μου του εαυτού; Δε συνηθίζω να το συζητώ επειδή δε θέλω να το παραδεχτώ μεγαλόφωνα. Το να λεκτικοποιείς τον τρόπο που αισθάνεσαι είναι τρομακτικό γιατί το κάνει πολύ πιο αληθινό. Σημαίνει να αποκαλύψεις σε κάποιον άλλο το πολύτιμο μυστικό σου. Σημαίνει να επιτρέψεις σε κάποιον άλλο να γνωρίσει πώς νιώθεις, να έρθει σε επαφή με τον πόνο σου.
Το πένθος. Το πένθος είναι ένα φάσμα, στο οποίο ο καθένας μας τοποθετείται με τον δικό του, μοναδικό τρόπο.
Κανείς άλλος πλην εμού δεν είναι σε θέση να αποφασίσει αν το πένθος μου είναι αρκετά αληθινό ώστε να το βιώσω. Δε θα έπρεπε να μου λέτε ότι θα μπορούσε να είναι χειρότερα τα πράγματα, γιατί αυτό το αντιλαμβάνομαι και μόνη μου. Ωστόσο, αυτή η παραδοχή δε σας δίνει το δικαίωμα να μειώνετε την αξία αυτού που αισθάνομαι.
Ούτε σημαίνει πως θα έπρεπε να γεμίσετε το μυαλό μου με χειρότερα σενάρια. Γιατί αν έτσι αισθάνομαι, αυτή είναι η δική μου πραγματικότητα.
Μου πήρε εικοσιπέντε χρόνια για να δηλώσω με ακεραιότητα πως τα συναισθήματά μου έχουν αξία. Και έχω ανάγκη να γνωρίζετε πως είμαι αρκετά σημαντική ώστε να πενθώ ενώ είμαι ακόμη εδώ.
Βίωσα πένθος με την απώλεια του εαυτού μου. Γιατί, αυτή είναι η αλήθεια : έχασα τον εαυτό μου.
Έχασα εμένα την ίδια, κάποια στιγμή στα χρόνια της διαμόρφωσης του εαυτού μου. Αισθάνομαι αυτή την απώλεια, κάθε φορά που αφήνω τους άλλους να επιβάλλουν πώς θα έπρεπε να αισθάνομαι. Κάθε φορά που επιτρέπω στον εαυτό μου να συρρικνωθεί, ώστε να μη γίνω εμπόδιο κανενός.
Δε θυμάμαι καν την τελευταία φορά που ένιωσα ολόκληρη. Έχασα τον εαυτό μου κάποια στιγμή μετά τα δεκαπέντε. Όταν άρχισα να βλέπω τον εαυτό μου διαφορετικά.
Όταν επέτρεψα για χάρη των άλλων να επισκιάσω τον τρόπο που έβλεπα εγώ τον εαυτό μου, τον τρόπο που με αγαπούσα. Ήταν σαν να χάθηκε ένα κομμάτι μου κάπου μεσοβδόμαδα.
Έχασα τον εαυτό μου ξανά όταν έγινα δεκαεννιά. Όταν επέτρεψα στους άλλους να σβήσουν το τραύμα μου. Όταν αμφέβαλα για εμένα την ίδια.
Ήταν σαν να χάθηκε ένα κομμάτι μου σαν κάποιο τυχαίο σαββατοκύριακο. Έχασα τον εαυτό μου και πάλι, κάθε χρόνο που περνούσε, την δεκαετία των είκοσί μου. Ενώ φαινόμουν καλά, ξαφνικά έσπαγα, άνοιγα και σαν να ξεπηδούσε ένα κομμάτι της ψυχής μου που αναζητούσε να δραπετεύσει.
Δε με έχω ξαναβρεί ολόκληρη ακόμη.
Το κορίτσι που δεν κατέβαλε καμιά προσπάθεια να τα κάνει όλα τέλεια.
Το κορίτσι που δεν υπέφερε από κρίσεις πανικού.
Το κορίτσι που δεν πνιγόταν σε μια θάλασσα κατάθλιψης.
Το κορίτσι που δεν πάλευε με διατροφικές διαταραχές.
Το κορίτσι που δεν έψαχνε παρηγοριά στο αλκοόλ.
Το κορίτσι που δεν προσποιούταν ότι ήταν καλά.
Δεν έχω ιδέα που πήγε εκείνο το κορίτσι.
Την έχω χάσει και δεν βρίσκω τρόπο να την φέρω ολόκληρη πίσω.
Κι έτσι, πενθώ.
Πενθώ για να βιώσω τη θλίψη μου, όταν αισθάνομαι λες και ένα κομμάτι μου έχει ήδη πεθάνει.
Πενθώ ώστε η παρακμή από αυτή την απώλεια να μην έχει την ευκαιρία να απλωθεί σε ολόκληρο το κορμί μου.
Πενθώ, μήπως και κατορθώσω μια μέρα να βρω τον εαυτό μου.
Συγγραφέας: Isabella S
Μετάφραση: Μαρία Μαγγανάρη
Είμαι τελειόφοιτος Masters στην Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεία και Συμβουλευτική από το Πανεπιστήμιο του Strathclyde. Η διπλωματική μου εστιάζει στην υποκειμενική εμπειρία γυναικώνμε σκλήρυνση κατά πλάκας, που συμμετέχουν σε μια ομάδα προσωπικής ανάπτυξης προσωποκεντρικής προσέγγισης. Είμαι επίσης απόφοιτος του προγράμματος PET (σύστημα Gordon, εκπαίδευση αποτελεσματικού γονέα). Έχω παρακολουθήσει πλήθος σεμιναρίων σχετικά με το ψυχόδραμα και την παιγνιοθεραπεία, το θεραπευτικό κουκλοθέατρο, το παιδικό ιχνογράφημα, την ερμηνευτική των ονείρων, το προσφυγικό πεδίο και άλλα.Τα τελευταία χρόνια ασκώ την πρακτική μου ως προσωποκεντρική σύμβουλος on site και on line για περιοχές εκτός Αθηνών και εξωτερικό.
Photo on Pixabay
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου