Κάθε τέρμα είναι και ένα τέλμα. Κάθε τέλμα οδηγεί σε δρόμο που φθείρει. Έτσι οι άνθρωποι μεγαλώνουν επειδή θεωρούν ότι ξέρουν και έτσι μένουν στάσιμοι και ζουν μέσα από μία στασιμότητα την οποία την ορίζουν ως σταθερότητα. Μα είναι η στασιμότητα σταθερότητα ? Όχι φυσικά δεν μπορεί να είναι.
Γιατί η στασιμότητα σημαίνει πως σε πολλά πράγματα κατά τη διάρκεια μίας μέρας είμαι σε μία στάση - θέση, η οποία δεν με βοηθάει, αλλά κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Η στασιμότητα λοιπόν δεν ακολουθεί την εξέλιξη, αλλά μένει πίσω δεμένη με ένα παρελθόν. Με ένα χθες που ενώ τελείωσε το φέρνω μέσα σε ένα σήμερα. Ένα σήμερα που είναι γεμάτο από διαφορετικότητες και σε αυτές τις διαφορετικότητες προσπαθώ να προσαρμόσω το χθες.
Είναι σαν να προσπαθώ να φορέσω τα παπούτσια του χθες σήμερα. Έχουμε εκπαιδευτεί πολύ καλά στο να ανανεώνουμε τον ρουχισμό μας, τα μαλλιά μας, το στυλ μας με την εικόνα του σήμερα, αλλά το μέσα μας είναι ένα χθες, με σημερινή «στολή».
Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν για να δώσουμε μία μορφή υγείας σε όλο μας το είμαι? Να ορίσουμε στους εαυτούς μας το «ένα γνωρίζω, ότι τίποτε δεν γνωρίζω». Όταν γνωρίζω, ορίζω. Όταν όμως δεν γνωρίζω δεν ορίζω τίποτε. Τι ορίζω αυτό που καθορίζω. Τι καθορίζω ? Αυτά που θεωρώ δεδομένα και δεμένα με το χθες - γνώση - επανάληψη.
Έτσι ζούμε όλοι μας ως ένα σημείο και σε αρκετούς τομείς της ζωής μας «τη μέρα της Μαρμότας» [ταινία].
Μαθαίνω λοιπόν για να βιώνω την μακροβιότητα και δηλαδή τη Μακαριότητα.
Τι να μαθαίνω ?
Να αρχίσω ξένες γλώσσες, να αρχίσω να μαθαίνω χορό, γυμναστική ?
Ποια μάθηση να πάρω ?
Αυτό που χρειάζεται να μάθει ο άνθρωπος και να το μαθαίνει κάθε μέρα είναι το ίδιο του το σώμα, δηλαδή να μελετήσει βιολογία που έχει να του διδάξει πάρα πολλά για τις λειτουργίες του σώματος του. Το σώμα μας είναι ένα και μοναδικό και από εμάς χρειάζεται να έχουμε την γνώση για να το αφουγκραζόμαστε και να συνεργαζόμαστε.
Να μάθουμε τους εαυτούς μας, να γνωρίσουμε τα συναισθήματά μας, τις σκέψεις μας, τα θέλω μας. Τα οποία κάθε μέρα μας δίνουν νέες γνώσεις, νέες πληροφορίες. Κάθε μέρα έχει τη δική της μαθητική διαδρομή.
Να μελετήσω αν το επιθυμώ αρχαία Ελληνική Γλώσσα μέσα από Αρχαίους Έλληνες Φιλόσοφους, για να με βοηθήσουν στην ανάπτυξη της υπόφυσης και της επίφυσης. Τι θα μου δώσει αυτό ? Μα μία διαδρομή να ενισχύεται όλο το ορμονικό σύστημα.
Να μελετήσω Πνευματικούς δασκάλους. Τι θα πει να μελετήσω ? Θα πει ότι δεν διαβάζω έτσι απλά ένα κείμενο λες και είναι νουβέλα, αλλά το μελετώ σε βάθος. Και αναζητώ τρόπους εξάσκησης και εφαρμογής.
Μελετώ τη φύση και τους νόμους της. Για να ξέρω πότε και πως επηρεάζεται το σώμα μου και τα συναισθήματά μου από αυτή. Όσο μελετώ τη φύση και έρχομαι πιο κοντά της θα μάθω και ποια διατροφική συνήθεια μου πάει και περισσότερο.
Μαθαίνω τεχνικές που θα οδηγούν στην χαλάρωση της αναπνοής μου.
Όλο αυτό το μαθητικό δρώμενο, όταν μπει στη ζωή του κάθε ανθρώπου, του ενεργοποιεί το μαγικό «κύτταρο» της δίψας. Και όταν η μελέτη και μαθητεία γίνει δίψα = ανάγκη τότε ο άνθρωπος αλλάζει απόλυτα και ουσιαστικά θέση και στάση. Φεύγει από τη στασιμότητα και βιώνει την αρμονική μελωδία της φυσικής του εξέλιξης.
Δωροθέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου