Κι όταν δώσεις πολλά, θα σε πουλήσουν για λίγα...
Είναι γιατί οι ίδιοι είναι ... φτηνοί...
Φτηνοί "άνθρωποι", σε μια φτηνή κοινωνία...
Δώσαμε ευκαιρίες σε καταστάσεις που από την αρχή φαινόταν το άδοξο τέλος τους.
Εθελοτυφλήσαμε σε στιγμές, με την ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο.
Χαμογελάσαμε τη στιγμή που έπρεπε να απαντήσουμε με τα πιο σκληρά και αληθινά λόγια μας σε εκείνους που μας έδωσαν το ρόλο του ενόχου, που μας πάσαραν το δικό τους ρόλο και μας κατηγόρησαν για τις δικές τους πράξεις.
Σκύψαμε το κεφάλι και δώσαμε τόπο στην οργή για να μην τα διαλύσουμε όλα.
Πήραμε τη σιωπή αγκαζέ και προχωρήσαμε σε εκείνη τη βόλτα.
Δεχτήκαμε την υποκρισία και το ψεύτικο ενδιαφέρον κάποιων υποτιθέμενα σωστών ανθρώπων.
Κάποιων που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να κρίνουν τους άλλους μα ποτέ να μην κοιτούν τη δική τους την καμπούρα. Σαν τις καμήλες ένα πράγμα.
Νιώσαμε ενοχές, τη στιγμή που τα χέρια μας από τις πράξεις μας και τη συμπεριφορά μας, δεν είχαν ούτε ένα ίχνος λάθους!
Συγχωρέσαμε και δεχτήκαμε πίσω εκείνους που μας ζήτησαν συγχώρεση.
Βαρύναμε την ψυχή μας με “πρέπει”, “μη”, “σωστά”, προκειμένου να μην στεναχωρήσουμε τους άλλους.
Χάσαμε εμάς και κερδίσαμε γρατζουνιές και πληγές στην ψυχή μας!
Μα πλέον τώρα μάθαμε. Ωριμάσαμε!
Πλέον τώρα, παλεύουμε για τη δική μας τη γαλήνη.
Γιατί μας αξίζει!
Καλλιόπη Γεώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου