Έχετε σκεφτεί ποτέ τί θα γινόταν αν τα πράγματα δεν γίνονταν έτσι όπως έγιναν;
Αν αντιμετωπίζατε τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο; Αν ενεργούσατε διαφορετικά σε μια κατάσταση που αντιμετωπίζατε; Αν σκεφτόσασταν διαφορετικά τη στιγμή που σας συνέβαινε ένα γεγονός και παίρνατε διαφορετικές αποφάσεις;
Αν δεν σας είχε συμβεί τίποτα από αυτά που σας συνέβησαν;
Αν, αν, αν…
Άπειρα «αν» ακολουθούν το ένα μετά το άλλο. Όταν ξεκινάμε να σκεφτόμαστε κάτι με βάση το «αν» στο τέλος δεν μπορούμε να καταλήξουμε πουθενά.
Συμβαίνει κάτι στη ζωή μας και αμέσως το πρώτο που σκεφτόμαστε είναι τί θα γινόταν αν δεν είχε συμβεί ή αν δεν είχε συμβεί εκείνη τη χρονική στιγμή ή αν δεν συνέβαινε ποτέ. Αμέσως σκεφτόμαστε πώς θα ήταν τα πράγματα σε μια διαφορετική περίπτωση.
Τελικά συνειδητοποιείτε κάτι από τα παραπάνω;
Αυτή η τόσο μικρή λέξη, αυτός ο υποθετικός σύνδεσμος έχει καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας και στη σκέψη μας. Είναι άπειρες οι φορές που ενεργούμε με βάση το «αν».
Τί θα γίνει αν συμβεί αυτό; Τί θα γινόταν αν δεν συνέβαινε αυτό; Τί θα γίνει αν συμπεριφερθώ έτσι; Τί θα γινόταν αν δεν συμπεριφερόμουν έτσι; Αν το κάνω αυτό θα μετανιώσω; Αν δεν το κάνω αυτό θα μετανιώσω; Το βλέπετε;
Πόσες φορές βάζουμε πριν από κάθε μας σκέψη τη λέξη «αν»; Άπειρες για να μην πω σχεδόν πάντα. Και όταν δεν βάζουμε αυτή τη λέξη από την πρώτη κιόλας στιγμή μετά αρχίζουν οι δεύτερες σκέψεις, οπότε στα ίδια ερχόμαστε.
Σκεφτόμαστε αν ενεργήσαμε σωστά, αν πήραμε τις σωστές αποφάσεις, αν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι ακόμα κι άλλα πολλά. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη «αν», όσο αποφασιστικοί και σταθεροί χαρακτήρες κι αν είμαστε.
Αλήθεια, γιατί σε καθετί που μας συμβαίνει ή μας έχει συμβεί αναρωτιόμαστε πώς θα ήταν «αν…»;
Ίσως γιατί δεν μπορούμε να δεχτούμε το γεγονός. Ίσως γιατί θέλουμε να δώσουμε ένα καλύτερο τέλος σε μια ιστορία που έληξε άδοξα. Ίσως για να δικαιολογηθούμε λέγοντας πως σε μια άλλη περίπτωση ή υπό άλλες συνθήκες θα ενεργούσαμε διαφορετικά.
Τώρα που βρισκόμαστε έξω από αυτή την κατάσταση βλέπουμε τα πράγματα με μια άλλη ματιά και σκεφτόμαστε πιο καθαρά. Έχουμε συνειδητοποιήσει τα λάθη που ενδεχομένως κάναμε και έχουμε αποφασίσει την επόμενη φορά να μην τα επαναλάβουμε.
Γι’αυτό και αρχίζουμε να σκεφτόμαστε υποθετικά, ώστε να είμαστε πιο προετοιμασμένοι την επόμενη φορά. Άλλες φορές πάλι, έχουμε την τάση να ρίχνουμε την ευθύνη στην μοίρα που έφερε τα πράγματα όπως τα έφερε και σκεφτόμαστε πώς θα ήταν αν δεν γίνονταν έτσι, χωρίς να θεωρούμε τους εαυτούς μας υπεύθυνους.
Θεωρούμε πως όλα τα κάναμε σωστά και μια ανώτερη δύναμη οδήγησε αναγκαστικά τις καταστάσεις σε αυτό το σημείο χωρίς να είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας.
Στην πραγματικότητα είναι λάθος να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε με βάση το «αν».
Είναι γραφτό να συμβεί κάτι, όπως επίσης είναι γραφτό να ενεργήσουμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Δεν θα πρέπει μετά να βάζουμε στο μυαλό μας το «τί θα γινόταν αν είχα ενεργήσει έτσι» / «τί θα γινόταν αν τα πράγματα δεν γίνονταν έτσι» κλπ.
Ό,τι έχει συμβεί έχει συμβεί. Πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε τα γεγονότα. Πρέπει να αρχίσουμε να πιστεύουμε πως καθετί που γίνεται έχει κάποιο λόγο να γίνει έτσι.
Καμιά φορά το θεωρούμε δικαιολογία των αδύναμων ανθρώπων, που δεν έχουν κρίση και δεν μπορούν να πάρουν αποφάσεις εύκολα. Μπορεί δηλαδή να πούμε πως ένας τέτοιος άνθρωπος αποδίδει στην μοίρα, στο πεπρωμένο ένα γεγονός και όχι στην λανθασμένη απόφαση που πήρε.
Δεν είναι απίθανο να ευθύνεται η λανθασμένη απόφασή του, ίσα ίσα είναι πολύ πιθανό, αλλά σίγουρα ήταν γραφτό να συμβεί αυτό. Γενικότερα, δεν χρειάζεται να μπαίνουμε στην διαδικασία να σκεφτόμαστε τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία. Όλο αυτό μας καταστρέφει ψυχολογικά και σίγουρα μόνο καλό δεν κάνει.
Γιατί τις περισσότερες φορές σκεφτόμαστε με βάση το «αν» για καταστάσεις που μας έχουν πληγώσει, απογοητεύσει, στεναχωρήσει. Πρέπει να αποδεχόμαστε τα γεγονότα όπως είναι και να μάθουμε να ζούμε με βάση αυτά και την έκβασή τους και όχι με βάση το «αν».
Όλη αυτή η διαδικασία μας κρατάει πίσω, δεν μας αφήνει να προχωρήσουμε και να πάμε μπροστά, να δούμε τι θα γίνει παρακάτω. Όταν σκεφτόμαστε πώς θα ήταν διαφορετικά η κατάσταση δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στην επόμενη κατάσταση.
Απ’ό,τι φαίνεται έχουμε την ανάγκη έστω και να φανταστούμε πώς θα ήταν κάποια γεγονότα, κάποιες καταστάσεις αν γίνονταν διαφορετικά ή σε κάποια άλλη χρονική στιγμή. Έχουμε την ανάγκη να φανταστούμε πώς θα σκεφτόμασταν, τί θα αποφασίζαμε αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές.
Τώρα έχουμε τον χρόνο να σκεφτούμε διαφορετικά και ξέρουμε τί θα κάνουμε σε ανάλογες καταστάσεις. Όλοι οι άνθρωποι εκείνη τη στιγμή δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν σε κάτι που τους συμβαίνει, στην πορεία όμως βρίσκουν το σωστό δρόμο και την επόμενη φορά ενεργούν διαφορετικά.
Τελικά, μπορούμε να πούμε πως υπάρχουν και οι στιγμές που το «αν» μας βοηθάει συναισθηματικά, μας παρηγορεί, δικαιολογεί τον τρόπο που έγιναν τα γεγονότα και τον τρόπο που τα αντιμετωπίσαμε.
Καμιά φορά διατυπώνοντας σκέψεις και βάζοντας το «αν» μπροστά νιώθουμε καλύτερα γιατί σκεφτόμαστε πως τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά προς το χειρότερο και όχι προς το καλύτερο για μας.
Παρ’όλα αυτά, άλλες φορές αισθανόμαστε πως τα γεγονότα έγιναν τη στιγμή που έγιναν γιατί εκείνη η χρονική περίοδος ήταν η καταλληλότερη να μας συμβούν. Με αυτό τον τρόπο δεν αρχίζουμε να σκεφτόμαστε «αν είχαν γίνει αυτά νωρίτερα/αργότερα θα….».
Θεωρούμε πως τότε ήταν η ιδανικότερη στιγμή να γίνουν. Αυτή είναι μια θετική επίδραση που έχει το «αν» στη σκέψη μας, μας επηρεάζει θετικά.
Αυτή τη σκέψη θα πρέπει να έχουμε όσον αφορά το «αν».
Πως καθετί γίνεται γιατί πρέπει να γίνει και γίνεται τη στιγμή που πρέπει. Δεν υπάρχει επομένως λόγος να μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτόμαστε τις καταστάσεις από άλλες οπτικές γωνίες.
Ζήστε τη στιγμή, ζήστε το σήμερα και αφήστε πίσω καθετί παλιό. Τίποτα παρελθοντικό δεν αλλάζει επομένως δεν υπάρχει λόγος να προσπαθούμε να το αλλάξουμε, έστω και υποθετικά.
Ό,τι είναι γραφτό να μας συμβεί συμβαίνει είτε πιο γρήγορα είτε πιο αργά.
Τέτας Βλαβιανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου