Τα νεύρα μας, όλων μας έρχονται στιγμές που σπάνε, που γίνονται όπως ακούμε τη φράση συχνά, κρόσσια. Ποια είναι η ανάγκη μας τότε, σε εκείνο το διάστημα? Να μπορέσουμε να ξεσπάσουμε, να μπορέσουμε να ξεθυμάνουμε. Κι όμως δεν έχουμε πάντα τη δυνατότητα να το κάνουμε και να καταφέρουμε να φέρουμε το νευρικό μας σύστημα σε μία ισορροπία.
Όμως ένας νευριασμένος άνθρωπος, όταν κάνει προσπάθεια να έρθει σε μία ισορροπία, μέσα από μορφή βίας ή εξαναγκασμού, όλο αυτό δεν θα του βγει σε καλό. Καθώς τα νεύρα μας όταν φτάνουν σε σημείο τέτοιο καλό είναι να έχουμε τρόπο να τα ηρεμούμε.
Το ίδιο γίνεται και με τα παιδιά μας. Τα παιδιά χωρίς να το θέλουν βιώνουν καταστάσεις και γεγονότα, τα οποία δεν είναι δική τους επιλογή. Έτσι τα παιδιά έρχονται κάποια στιγμή που δεν αντέχουν άλλο και έτσι θα ξεσπάσουν.
Ο τρόπος που επιλέγουν τα παιδιά να ξεσπάσουν είναι είτε να τσιρίζουν με μία μικρή αφορμή. Να χτυπούν και να σπάνε τα παιχνίδια τους, να χτυπούν τα μικρότερα αδέρφια τους, να ξεσπούν με φασαρία στην τάξη ή σε έναν τους συμμαθητή.
Κι όμως η εκτόνωση είναι ένα απαραίτητο συστατικό για την ισορροπία και υγεία του κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτου ηλικίας.
Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι να πνίγουμε τα νεύρα μας, αλλά να μάθουμε να διοχετεύουμε αυτή την ενέργεια - σεισμού κατευθυνόμενη για να μην έχει επιπτώσεις αλλά και απώλειες.
Ένας τρόπος και για μας αλλά και για τα παιδιά είναι τα παλαμάκια. Να χτυπάμε παλαμάκια με ρυθμό ή και χωρίς ρυθμό. Να επιλέξουμε ένα μέρος όπου μπορούμε να φωνάξουμε δυνατά.
Άλλος τρόπος είναι ο χορός, να βάλουμε τον αγαπημένο μας ρυθμό - κομμάτι με ακουστικά για να μην ενοχλούμε τους γείτονες ( για να μην κάνουμε τα δικά τους νεύρα κρόσσια). Άλλος τρόπος είναι η ζωγραφική ή ένας ωραίος μαξιλαροπόλεμος.
Αν λοιπόν το παιδί μας ή εμείς έχουμε τα νεύρα μας, ας οργανώσουμε στιγμές αποσυμφόρησης με τους παραπάνω τρόπους. Αυτές οι στιγμές αποσυμφόρησης αν γίνονται πριν από το φαγητό είναι ένα βάλσαμο, καθώς όταν τρώμε με νεύρα το φαΐ γίνεται δηλητήριο. Πριν από το διάβασμά του, του παιδιού, ή πριν από τις δουλειές μας.
Μετά από το σχολείο του και μετά από τη δουλειά μας.
Όλο αυτό το αντιστρές πλάνο θα βοηθήσει τόσο εμάς τους μεγάλους, αλλά και τα παιδιά. Καθώς τα παιδιά, όπως κι εμείς συλλέγουν θυμό και δεν μπορούν να τον εκτονώσουν. Άρα αν το παιδί μας είναι στο σχολείο και αντιμετωπίζει ένα σορό «μη» και γυρίζει στο σπίτι και έχει την ίδια κατάσταση, θα αρχίσει να ξεσπά.
Μπορεί το ξέσπασμά του να μην είναι πάντα με φωνές, αλλά να είναι και με πυρετό. Όπου και ο πυρετός είναι μία μορφή έκρηξης θυμού, αλλά προς τα μέσα. Ενώ η δική μας έκρηξη θυμού, αν δεν φωνάζουμε μπορεί να είναι μυοσκελετικά προβλήματα, συνάχι, αλλεργίες, πονοκέφαλοι. Η γνώση και η σωστή χρήση αυτής, είναι θεραπεία και προστασία.
Δωροθέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου