Είναι η ζωή σου, η ανάσα σου, πες του το, δείξ’ του το.
Μέσα από την πράξη σου μπορείς να του μάθεις πολλά, με την υπομονή σου και την επιμονή σου, δεν θα περάσει από δρόμους πόνου, αλλά κατανόησης. Θυμήσου με πόσες επαναλήψεις έμαθες αυτά που γνωρίζεις και μην έχεις απαίτηση να μάθει με την πρώτη και τη δεύτερη.
Σεβάσου τον χώρο του και τον χρόνο του. Μέσα από το παιχνίδι το παιδί αναπτύσσεται αρμονικά και σωστά. Εκείνες τις στιγμές που είναι αφοσιωμένο μέσα στον δικό του κόσμο, του παιχνιδιού, μη του αποσπάς την προσοχή.
Αλλά με σεβασμό και ευγένεια μπορείς να του πεις : «μπορώ να σε απασχολήσω λίγο?» Όπως θέλεις εσύ να σεβαστούν την στιγμή της δικής σου χαλάρωσης και της δική σου διασκέδασης το ίδιο θα διδάξεις στο παιδί σου μέσα από την πράξη σου.
Όταν καθίσετε για φαγητό σεβάσου τη στιγμή αυτή και μη το στέλνεις κάθε τόσο να σου φέρει το αλάτι, τις χαρτοπετσέτες κλπ με την δικαιολογία «είσαι μικρότερος». Αλλά δοκίμασε να το βάλεις να συμμετέχει στο στρώσιμο του τραπεζιού μαζί σου. Κάντο να μοιάζει με παιχνίδι παρατηρητικότητας και για τους δύο.
Έτσι θα αρχίσει να νοιάζεται μέσα από αυτό το παιχνίδι και δεν θα νιώθει ο «δούλος» της ιστορίας. Δεν θα μετατραπεί στη συνέχεια της ζωής του σε υποτακτικό άνθρωπο, αλλά σε άνθρωπο με αξίες και σεβασμό.
Τα παιδιά είναι καθρέφτες μας, καθρεφτίζουν τις πράξεις μας μέσα στον χώρο τους και τα ξεσπάσματα που έχουν είναι ίδια με τα δικά μας . Ενώ στο έξω περιβάλλον τους θα μιλήσουν όπως εμείς.
Έτσι κι αλλιώς τα πρότυπα του παιδιού μας είμαστε εμείς. Από μας θα πάρει τις βάσεις του. Δεν είναι απαραίτητα αρνητικό αυτό, αλλά θετικό. Γιατί το παιδί μας, μας θαυμάζει και θαυμάζει κάθε μας πράξη. Μέσα από τον θαυμασμό αυτόν λοιπόν αντιγράφει συμπεριφορές και πράξεις. Αφού το κάνει η μαμά και ο μπαμπάς θα το κάνω κι εγώ.
Για τα παιδιά σας είστε οι ήρωές τους οι πραγματικοί και από τα παραμύθια που διαβάζουν γεννιούνται μέσα στη φαντασία τους οι φανταστικοί. Εκεί στην προσπάθειά τους να σας κάνουν να νιώσετε περήφανοι γι’ αυτά κάνουν ότι κάνουν. Όταν τα μαλώνετε τα φέρνετε σε αμηχανία γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν τι κάνουν λάθος, μέσα από την αντιγραφή τους ως προς εσάς.
Αν μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε την αντιγραφή αυτή θα έχουμε άλλη μεταχείριση ως προς το παιδί, αλλά θα μπορέσουμε να δούμε τις δικές μας κινήσεις. Αφού το παιδί είναι καθρέφτης μας καθρεφτίζει δικές μας συμπεριφορές. Έτσι μπορούμε να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας με οδηγό το παιδί μας ως δάσκαλό μας.
Η διδασκαλία που θα μείνει σε ένα παιδί, είναι όταν η πράξη και ο λόγος να είναι ένα και το αυτό. Η σταθερότητα θα του δώσει τις πρώτες βάσεις για την ασφάλεια και την πίστη στον εαυτό του.
Μπορεί αυτή τη στιγμή η κρίση να έχει φέρει πολλά παιδιά σε κατάσταση άσχημη, όμως μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι συνεργάτες μας αν μαζί τους, με λόγια που δέχεται ένα παιδί το βάλουμε μέσα στη ζωή.
Το παιδί δεν τρέφεται με τα δώρα και τα πολλά χρήματα, αλλά η σωστή τροφή είναι αυτή που γεμίζει την ψυχή του και τον συναισθηματικό του κόσμο η αγάπη, στοργή τρυφερότητα.
Ένα βήμα που επίσης θα δώσει στο παιδί την αίσθηση ότι είναι άνθρωπος, είναι η δική σας συγνώμη, η δική σας παραδοχή ότι «ναι έκανα λάθος, συγνώμη παιδί μου». Αυτός είναι ένας «φακός» ισορροπίας και από το παιδί προς τον εαυτό του και από το παιδί προς εσάς αλλά και από σας προς εσάς.
Δωροθέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου