Εκεί έξω κυκλοφορούν πολλά είδη ανθρώπων. Δυστυχώς, η πλειοψηφία τείνει να είναι άτομα που δεν αναγνωρίζουν τα λάθη τους, δεν έχουν ίχνος αυτογνωσίας, για ό,τι τους πηγαίνει στραβά φταίνε οι άλλοι και ποτέ οι ίδιοι, και γενικά όλα για αυτούς είναι χαλαρά, ομαλά κι αλαζονικά. Και συνήθως η παραπάνω κατηγορία είναι τα άτομα που θα πληγώσουν, θα απογοητεύσουν και θα συγχύσουν περισσότερο.
Οι άνθρωποι που πληγώνονται πολλές φορές, λοιπόν, από τους παραπάνω, μπορεί να χαρακτηρίζονται κι από τις ακριβώς αντίθετες ιδεολογίες. Να έχουν πλήρης αυτογνωσία, να αναγνωρίζουν τα λάθη τους, να μην κατηγορούν τους άλλους σε όλες τις αναποδιές που θα τους τύχουν, και γενικότερα να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, όποτε κι όπου πρέπει.
Η δεύτερη αυτή κατηγορία ανθρώπων είναι που «κινδυνεύει» αν θες περισσότερο να φτάσει το άλλο άκρο. Τι εννοώ; Ότι μπορούν πολύ εύκολα να γίνουν περισσότερο αυστηροί με τον εαυτό τους από όσο θα έπρεπε, φτάνοντας στο σημείο να πιστεύουν πως για όλα φταίνε οι ίδιοι, και μάλιστα η αυτογνωσία τους να ρίχνει τα επίπεδα της αυτοεκτίμησής τους στον πάτο.
Οι λόγοι που μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο να μην εκτιμάει τον ίδιο του τον εαυτό είναι πολλοί, όπως και οι παράγοντες. Είναι άνθρωποι που έχουν βγει από μία πρόσφατη απογοήτευση, ερωτική και μη, ή ακόμα χειρότερα, έχουν βγει εδώ και καιρό από αυτήν, απλώς στο μυαλό τους ακόμα την έχουν ως πρόσφατη.
Έχουν αφήσει άλλους ανθρώπους, δεύτερους, να τους πείσουν πως ναι, για όλα φταίνε αυτοί, αξίζουν τα μέτρια, πρέπει να αλλάξουν, και πόσα ακόμα.
Όμως τα πράγματα δεν έχουν έτσι. Το να υποτιμάς τον εαυτό σου είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορείς να κάνεις σε αυτή τη ζωή και δεν υπερβάλλω, γιατί μία τέτοια στάση μπορεί να σε επηρεάσει σε πάρα πολλά επίπεδα.
Στα επαγγελματικά σου, δηλαδή, να μην κυνηγάς την επιτυχία, τη μεγάλη θέση, κάτι καλύτερο, αλλά πάντα το μέτριο, γιατί αυτό νομίζεις πως μπορείς να φτάσεις.
Στα προσωπικά, θα τους έρθει κάποια στιγμή κάποιος που να αξίζει κι από τις απογοητεύσεις, τα κλάματα και τα ξενύχτια τους, θα είναι δύσπιστοι, κλειστοί, και θα την πληρώσουν άλλοι, που δε φταίνε.
Μάντεψε : Αξίζεις. Αξίζεις πολλά περισσότερα. Και στο κάτω-κάτω, την αξία μας την ορίζουμε εμείς οι ίδιοι και κανένας άλλος.
Λένε πως οι άλλοι όχι μόνο δε μας βλέπουν όπως εμείς οι ίδιοι βλέπουμε τον εαυτό μας, αλλά μάλιστα πως πολλές φορές - τις περισσότερες - μας βλέπουν καλύτερους. Και πίστεψέ με, αυτό έχει συμβεί σε όλους μας, από τα πιο μικρά σκηνικά, μέχρι τα πιο μεγάλα.
Πόσες φορές σου έκαναν ένα κοπλιμέντο κι αντί να απαντήσεις ένα «ευχαριστώ» και να χαμογελάσεις, άρχισες το γνωστότατο κήρυγμα του στιλ «Μην αμελείς το ραντεβού σου με τον οφθαλμίατρο»;
Ή ακόμα και με τη σχέση σου, υπήρχαν μικροπράγματα επάνω σου, που είχαν να κάνουν με την εξωτερική σου εμφάνιση - κι όχι μόνο -, κι όσο δραματικά και μεγάλα ελαττώματά σου κι αν θεωρούσες πως είναι, ο σύντροφός σου δεν τα έβλεπε καν, ή ακόμα κι αν τα έβλεπε, δεν έδινε δεκάρα τσακιστή γιατί όπως και να είχε, γούσταρε εσένα και μόνο. Ακριβώς όπως ήσουν. Και πολλές φορές δεν μπορούσες να το καταλάβεις όλο αυτό.
Μην ξεχνάς άλλωστε ότι δε μας ενοχλούν όλους τα ίδια πράγματα, δεν έχουμε όλοι τις ίδιες απόψεις κι ιδεολογίες.
Συνεπώς, κάτι που για σένα μπορεί να είναι τραγικό και να έχεις βαλθεί να το αλλάξεις, μπορεί για κάποιον άλλον να μην είναι καν ενοχλητικό, ή ακόμη, να του αρέσει και να τον γοητεύσεις αμέσως, από αυτό σου εδώ το χαρακτηριστικό, που είχες βαλθεί να το ξεφορτωθείς! Είτε επειδή δεν το έχουν οι γύρω σου, είτε επειδή κάποιος, κάπου, κάποτε, σου είπε να μην το έχεις.
Όλοι μας έχουμε ελαττώματα, κανείς δεν είναι αψεγάδιαστος και σε πληροφορώ όποιος προβάλλει ότι είναι, γούστο του και καπέλο του μεν, αλλά έχει αποδειχθεί με μαθηματική ακρίβεια ότι αυτός είναι που έχει τα μεγαλύτερα προβλήματα. Σκέψου το χρόνο που ξοδεύει και σπαταλάει για να αρέσει και να γοητεύσει τους άλλους - γνωστούς κι αγνώστους - ξεχνώντας να γοητεύσει τον ίδιο του τον εαυτό.
Τα ελαττώματά μας χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτά που μπορούμε να αλλάξουμε, και σε αυτά που δεν μπορούμε. Είτε αφορούν το χαρακτήρα μας, είτε την εμφάνισή μας. Ό,τι μπορούμε να αλλάξουμε, καλό είναι να το κάνουμε το συντομότερο δυνατόν, κι όχι να περνάμε τις νύχτες μας ξενυχτώντας και σκεφτόμενοι «τι θα γινόταν αν τελικά έκανα αυτή την αλλαγή».
Επίσης, μην κάνεις ποτέ το λάθος να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους, καθώς η κίνηση αυτή μπορεί να είναι αυτοκαταστροφική τόσο για την ψυχολογία σου, όσο και για την υγεία σου πολλές φορές.
Ο καθένας μας είναι διαφορετικός, μοναδικός, κι αυτό ήταν από τα πιο όμορφα στοιχεία που χαρακτήριζε εμάς τους ανθρώπους. Τώρα γιατί βαλθήκαμε να γίνουμε όλοι ίδιοι και να μοιάζουμε όλοι με όλους, ποτέ μου δε θα καταλάβω, αλήθεια.
Το τέλειο μην το κυνηγήσεις ποτέ, γιατί και στην πορεία να το κατακτήσεις θα χάσεις πολλά όμορφα πράγματα κι αληθινό δεν είναι. Κι αν δεν είμαστε αληθινοί σε αυτή τη ζωή, πού πάμε;
Κι όπως διάβασα και σε μία φωτογραφία στην αρχική μου μόλις τώρα, «Είμαστε αυτό που κάνουμε για να αλλάξουμε αυτό που είμαστε». Φρόντισε λοιπόν να σκεφτείς καλά για το αν αξίζει πραγματικά να αλλάξεις.
Ειρήνης Μανουσαρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου