Αν μπορούσα να αλλάξω τις συνθήκες της ζωής μου, θα επέλεγα να βρίσκομαι απομονωμένη σε ένα βουνό στη σιωπή, εκδηλώνοντας τον σιωπηλό, εσωτερικό Εαυτό. Έχω πολλές φορές φανταστεί τη ζωή μου εκεί. Η καλλιέργεια της Γης θα έδινε ό,τι χρειαζόταν το σώμα μου και θα περνούσα τις ημέρες μου γράφοντας ή μοιράζοντας τα δώρα και τα ταλέντα μου από εκεί.
Ήταν μια εικόνα που είχα για πολύ καιρό στο κεφάλι μου. Αυτή η εικόνα με βοήθησε να περάσω μέσα από πολλές δυσκολίες και να σηκωθώ από τα πατώματα.
Έβρισκα μια ανακούφιση βλέποντας τον εαυτό μου να ζει εκεί, σαν να άνοιγα ένα παράθυρο και να περνούσα σε κάποιον άλλο κόσμο. Είχα συλλέξει φωτογραφίες από σπίτια χτισμένα με φυσικά υλικά και τις χάζευα με τις ώρες, καθώς φανταζόμουν κάθε γωνιά του δικού μου σπιτιού. Η καρδιά μου γέμιζε με πληρότητα σαν να βρισκόμουν εκεί.
Σίγουρα πολλοί από εσάς θέλουν να ζήσουν κάπου ήσυχα και απομονωμένα… Άλλωστε, ποιος εσωτερικός αναζητητής δε θα το ήθελε;
Κάποια στιγμή κατάλαβα πως αυτή μου η επιθυμία ήταν ένας τρόπος άρνησης να αποδεχτώ αυτό που μου συμβαίνει και όσο όμορφη κι αν ήταν η ζωή που ονειρευόμουν, έφερνε μια σύγκρουση μέσα μου. Μόλις «προσγειωνόμουν» στον υλικό κόσμο, μου φαινόταν ακόμη πιο βαρύς και δύσκολος. Ήταν μια προσωρινή ανακούφιση.
Εκείνες τις στιγμές αναρωτιόμουν αν τελικά αυτό που έκανα ήταν και ο σκοπός της ζωής μου ή έπρεπε να ακολουθήσω την βαθιά μου επιθυμία, να εγκαταλείψω δηλαδή τα πάντα και να προσπαθήσω να ζήσω στα βουνά.
Προσπαθούσα να καταλάβω αν η σύγκρουση μέσα μου ήταν ένα σημάδι ότι έπρεπε να αλλάξω αυτό που συμβαίνει ή να κάνω την υπέρβαση και να συμβιβαστώ με αυτό.
Όταν όμως κοιτούσα πάνω στο τραπέζι τα υλικά που είχα, κανένα από αυτά δεν μου έδειχνε την κατεύθυνση των βουνών. Γιατί όμως είχα μέσα μου μια τόσο βαθιά επιθυμία;
Η κατάσταση που βίωνα τότε, σήμερα μου έχει χαρίσει πολύτιμα συμπεράσματα σχετικά με τη φύση των επιθυμιών και απαντήθηκε η ερώτησή μου γιατί κάποιες επιθυμίες δεν εκπληρώνονται όπως τις θέλουμε, μέσα από 6 διαφορετικές απαντήσεις.
Υπάρχουν εσωτερικά καλέσματα που δεν οδηγούν απαραίτητα στην αλλαγή της υλικής πραγματικότητας αλλά της εσωτερικής. Η ηρεμία που ήθελα στα βουνά αντικατόπτριζε την ηρεμία που βρήκα τελικά όταν έμαθα να είμαι αυθεντική και ευέλικτη με τη ροή.
Μαθαίνουμε να περνάμε μέσα από τις επιθυμίες μας εικονικά. Όταν έχουμε μια έντονη σκέψη, ο νους την πιστεύει ως αληθινή και τη ζει. Για ένα μεγάλο διάστημα ζούσα εκεί στο βουνό ενώ παράλληλα ζούσα εδώ στην Αθήνα.
Κατά τη διάρκεια του εικονικού περάσματος της επιθυμίας, δεν απέκλεισα και τις άσχημες πλευρές της υλοποίησής μου. Καιρικές συνθήκες, ζουζούνια και ποντίκια στο σπίτι, κρύο, ζέστη… Όλες οι επιθυμίες είναι συνθήκες της ανθρώπινης εμπειρίας και δεν εξαιρούνται από την αρνητική τους πλευρά. Όταν επιθυμούμε κάτι, απλά πηγαίνουμε από μια κατάσταση στην άλλη με όλα τα συμπαρομαρτούντα.
Για να λειτουργήσει ο νόμος της έλξης θέλει τεράστια ποσά ενέργειας και 100% αφιέρωση στο στόχο, πράγμα που το θεώρησα πολύ κουραστικό και κυρίως δεσμευτικό. Προτίμησα να κάνω το εικονικό πέρασμα της επιθυμίας και να τη ζήσω στο κεφάλι μου παρά να δεσμευτώ με τέτοιο τρόπο.
Προτίμησα να αφήσω τη ζωή να με εκπλήξει παρά να προσπαθώ να την ελέγξω. Βρίσκομαι εδώ στην Αθήνα για κάποιον λόγο.
Όταν είσαι έτοιμος να κάνεις το μεγάλο άλμα αποταύτισης από την πραγματικότητα, όλες οι καταπιεσμένες επιθυμίες σού χτυπούν την πόρτα.
Είναι σαν να σου λέει η ψευδαίσθηση του κόσμου… «Μείνε εδώ, θα σου κάνουμε όμορφο το όνειρο, συνέχισε να κοιμάσαι, κυνήγα τις επιθυμίες σου». Με τον ένα ή τον άλλον τρόπο χρειάζεται να εκπληρώνουμε τις επιθυμίες μας γιατί είναι σημαντικό να μη δημιουργούμε απωθημένα τα οποία με τη σειρά τους γίνονται εντυπώματα στο υποσυνείδητο και τα κουβαλάμε σε αυτή ή σε επόμενες ζωές.
Χρειάζεται διάκριση των επιθυμιών. Ποιες έχουν έρθει να με διδάξουν; Ποιες έχουν έρθει να τις εκπληρώσω; Ποιες έχουν έρθει για εικονικό πέρασμα; Την απάντηση τη δίνει η καρδιά και… η ματιά πάνω στο τραπέζι. Τι εργαλεία έχω πάνω στο τραπέζι μου; Ποια επιθυμία είναι η πιο ρεαλιστική στον παρόντα χρόνο για να πραγματοποιηθεί;
Η αυθεντικότητα μάς δίνει διαύγεια και σοφία. Από ένα σημείο και μετά δεν τρέχουμε πίσω από τις επιθυμίες μας. Τις παρατηρούμε και όταν χρειαστεί να τις ακολουθήσουμε, η παρατήρηση θα τις κάνει να ξεθυμάνουν πολύ γρήγορα. Χωρίς αυθεντικότητα, θα παρασυρθούμε από την κάθε μας επιθυμία και η μία επιθυμία θα γεννήσει άλλη κ.ο.κ.
Επιθυμίες πάντα θα υπάρχουν αλλά μαθαίνουμε να τις διαχειριζόμαστε. Επιθυμία για υγεία, χρήματα, δουλειά, ασφάλεια, σχέση… Οι επιθυμίες είναι απαραίτητες για την εμπειρία της ανθρωπότητας αλλά όπως εξελίσσεται ο άνθρωπος, εξελίσσονται κι αυτές.
Όταν είσαστε αυθεντικοί – από ένα σημείο και μετά – η μόνη σας επιθυμία είναι να υπηρετήσετε το ανώτερο καλό και να γίνετε ένας πυροσβέστης των συγκρούσεων στη Γη.
Και όλες οι αζήτητες επιθυμίες θα σας έρθουν μόνες τους και την κατάλληλη στιγμή, όταν έχετε πίστη και εμπιστοσύνη πως πάντα θα λαμβάνετε από τον Θεό τη κατάλληλη φροντίδα και όχι αυτή που νομίζετε ως κατάλληλη.
Με αγάπη,
Έλενα Έρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου