Η σχέση που έχουν τα παιδιά με τους γονείς τους δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη. Μας φροντίζουν όταν δεν μπορούμε να προστατέψουμε τον εαυτό μας και μας δίνουν κουράγιο όταν τίποτα δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά. Η ανιδιοτελής αγάπη πραγματικά δεν έχει όρια. Η Lisa Schmidt, σύμβουλος γάμων, έχασε πρόσφατα τους γονείς της και έγραψε ένα πολύ δυνατό κείμενο για να δείξει πώς ένιωσε. Μιλάει για το πώς την επηρέασε στη καθημερινή της ζωή.
Η ιστορία της και η σοφία που βγάζει μας εμπνέει πραγματικά.
“Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που μπορεί να σε προετοιμάσει για να χάσεις έναν γονιό. Είναι ένα από τα πιο δυνατά χτυπήματα που μπορεί να δεχτεί κανείς στην εφηβεία, γιατί βρίσκεται σε ένα σημείο που είσαι ακόμα φίλος μαζί τους και τους χρειάζεσαι πραγματικά.
Έχασα και τους δύο γονείς μου μέσα σε δύο χρόνια. Η μητέρα μου έφυγε απροσδόκητα και ο πατέρας μου αρκετά γρήγορα αφού διαγνώστηκε με καρκίνο. Η μητέρα μου ήταν ο άνθρωπος που μπορούσε να με καταλάβει και να με συμβουλέψει καλύτερα από όλους. Μου έμαθε τι σημαίνει ανθρωπιά, γενναιοδωρία και ενσυναίσθηση.
Ο πατέρας μου ήταν σαρκαστικός ρεαλιστής και ένας άνθρωπος που μπορούσε να συγχωρήσει τα πάντα. Ο θρήνος κάνει τον κύκλο του και έρχεται σταδιακά, αλλά και εγώ δεν ήμουν έτοιμη να το αντιμετωπίσω:
1. Το τηλέφωνό μου είναι πάντα κοντά μου, γιατί την τελευταία φορά που έχασα μια κλήση ήταν της μητέρας μου που πέθαινε.
2. Η σκέψη του θανάτου της μητέρας μου με αρρώστησε για περίπου 6 μήνες μετά το τραγικό συμβάν. Κυριολεκτικά έκανα εμετό.
3. Οι θάνατοι τους σχεδόν διέλυσαν την οικογένειά μας. Έκανα ότι καλύτερο μπορούσα για να τιμήσω τις επιθυμίες τους και μερικές φορές έγινα κακή για να τα καταφέρω. Το βάρος ήταν τόσο μεγάλο, αλλά μέσα από αυτό έγινα δυνατότερη, γι’αυτό είμαι και ευγνώμον.
4. Στενοχωριέμαι που ο γιος μου δεν θα μπορέσει ποτέ να τους γνωρίσει. Θα τους λάτρευε πραγματικά.
5. Δεν θα αντάλλαζα τον χρόνο που πέρασα μαζί τους με τίποτα, αν και μερικές φορές σκέφτομαι ότι θα ήταν πιο εύκολο εάν τους είχα χάσει όταν ήμουν πολύ μικρή. Οι αναμνήσεις θα ήταν λιγότερες.
6. Μην παραπονιέστε για τους γονείς σας μπροστά μου. Είναι σημαντικό να δείχνουμε ευγνωμοσύνη και να εκτιμάμε αυτά που κάνουν οι γονείς μας.
7. Νιώθω σαν να έγινα χήρα. Είναι ένα πολύ παράξενο συναίσθημα.
8. Μόνο εάν χάσει τους γονείς του θα μπορέσει να καταλάβει τι σημαίνει αυτό. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το εξηγήσεις.
9. Η ζωή συνεχίζεται όμως, αν και θα υπάρχουν στιγμές που θα λυγίσεις, ακόμα και χρόνια μετά.
10. Όταν θα βλέπεις ξένους με τους γονείς τους, μερικές φορές θα ζηλεύεις. Για τις στιγμές που περνάνε μαζί. Θα ζηλεύεις που η μητέρα σου θα λείπει στις σημαντικές στιγμές σου. Τίποτα δεν θα είναι το πια το ίδιο.
Τώρα, 10 χρόνια μετά, ακόμα υπάρχουν στιγμές που τους σκέφτομαι και νιώθω την ανάγκη να τους μιλήσω. Ο θάνατός τους με άλλαξε για πάντα και το πώς βλέπω τον κόσμο. Κατά κάποιο τρόπο όμως, έγινα ένας καλύτερος γονιός.
Γνωρίζω πολύ καλά τι σημαίνουν οι αναμνήσεις που φτιάχνω στο γιο μου και πώς θα τον επηρεάσουν στο ταξίδι του. Αξίζει να μάθει πόσο πολύ τον αγαπάω και όταν φύγω, αυτά που του μαθαίνω τώρα, θα είναι η κληρονομιά μου.
Γ.Δ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου