Αυτό που θα αλλάξει είναι : Θα ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ ο ατομιστής να γίνει ευσυνείδητος.
Πώς θα γίνει αυτό το μαγικό; Η κανονική απάντηση είναι: Νομοτελειακά. Αλλά… δεν θα το αφήσω έτσι το θεματάκι, να ίπταται, για να θεωρηθεί διακαής πόθος ουτοπικών/αιθεροβάμωνων, οπότε - και με μεγάλη μου χαρά - επεξηγώ :
Υπάρχει ένα παιδικό παιχνίδι που λέγεται «Το κορόιδο». Πετάει τη μπάλα το ένα παιδάκι στο άλλο κι όταν ειπωθεί το στοπ, το παιδάκι στου οποίου τα χέρια έμεινε η μπάλα είναι το κορόιδο.
Τι θα συμβεί στην περίπτωση που το παιδάκι που του 'λαχε η μπάλα, την… αφήσει κάτω;;;;
Τι θα συμβεί αν κανένα παιδάκι δεν θέλει να του μείνει στα χέρια η μπάλα;
ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ!!!
(Κανονικά θα το έκλεινα στο σημείο αυτό, διότι έγινε καταφάνερο, ο λόγος που θα το συνεχίσω είναι καθαρά ψυχαγωγικός - δικής μου ψυχαγωγίας).
Το μπαλάκι των ευθυνών δουλεύει όσο υπάρχει κάποιος που - τελικά και αναγκαστικά - βρίσκεται να το κρατήσει. Κι αυτό μπορεί να διαρκέσει πολύ, να χαίρονται δηλαδή για πολύ καιρό αυτοί που το πετάνε. Τι συμβαίνει όμως ο ατομισμός είναι.. ΚΟΛΛΗΤΙΚΟΣ!
Σκέψου μία επιχείρηση στην οποία όλοι πετάνε το μπαλάκι (δεν φταίω εγώ, ο τάδε, κι ο τάδε λέει δεν φταίω εγώ, ο δείνα κλπ), ακόμα κι αν υπάρχουν 2-3 ευσυνείδητοι υπάλληλοι, με τον καιρό, ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ, εκπαιδεύονται στο να την ξεγλιστράνε! Τους μαθαίνουν το κόλπο οι ειδικοί!
Οπότε και καταλήγουν όλοι μπαλαδόροι. (Τους αλλάζουν συνήθως - ΑΦΟΥ πολύ καλά τους εκπαιδεύσουν - και παίρνουν άλλους για να κάνουν τη δουλειά. Κι είναι ο λόγος που μπορεί να κρατήσει χρόνια αυτή η κολόνια.)
Το θέμα είναι ότι πλέον….σήμερα....ξεμείναμε από ευσυνείδητους!!
Το μπαλάκι θα μείνει κάτω. Θα τελειώσει το παιχνίδι.
Κλείνοντας να πω κάτι φιλοσοφικό: Ό,τι είναι λάθος έχει την ίδια διαδρομή. Στην αρχή χαίρεται αυτός που το κάνει («μπορώ να παπαρίζομαι ασυστόλως και να μην την πληρώνω ποτέ») αλλά όταν φτάσει και κορεστεί κόβεται μια και καλή και εντελώς ξαφνικά (απροειδοποίητα τα πάνω κάτω θα σου έρθουνε, εκεί που κάθεσαι χαρωπός και αρμενίζεις).
Αλλάξτε συνειδητά και από μόνοι σας ή...προσδεθείτε.
Υ.Γ. Προς ναυτιλλομένους : Από τη στιγμή που κατάφερα να γίνω εγώ ατομίστρια, και δεν πέθανα από αυτό, σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να γίνει ευσυνείδητος χωρίς να πεθάνει. Αν πεθάνει από την αλλαγή, θα πέθαινε ούτως ή άλλως (ήταν ήδη ετοιμοθάνατος απλά δεν το ήξερε).
Στεφανία Λυγερού - ὑπόγεια τάξις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου