Κι εκεί που έχεις μια φαινομενικά τέλεια ζωή, με σπίτι, δουλειά, φίλο, λεφτά, σκύλο και με μόνο φόβο να μη γεμίσει το πάτωμα πούπουλα από το μαξιλαροπόλεμο που παίζετε όλοι χαρούμενοι στο σπίτι, ξυπνάς μια μέρα και λες «κάτι λείπει».
Και προκειμένου να βρεις αυτό που λείπει, αρχίζεις και ψάχνεις, σαν ένας αδέξιος Κλουζώ, ένα-ένα τα στοιχεία με τα οποία έχεις φτιάξει αυτήν την τέλεια, πορσελάνινη ζωή για να δεις τι είναι αυτό που σου φταίει.
Φταίει το σπίτι; Φταίει «αυτός»; Φταίει η δουλειά; Φταίνε τα λεφτά; Πίστεψε με, το έχω κάνει κι εγώ, κι εσύ, και η κυρία στον πρώτο που όταν έρχεται ο ταχυδρόμος κοιτάει πρώτα τα γράμματα των υπόλοιπων 5 ορόφων και μετά τα δικά της. Εννιά στις δέκα φορές θα καταλήξεις ότι φταίει ο σκύλος.
Κι όσο κι αν νομίζεις ότι δεν ξέρεις γιατί δεν είσαι ευτυχισμένος, μέσα σου γνωρίζεις πολύ καλά ποιο είναι το κομμάτι που δεν ταιριάζει στο παζλ αλλά εσύ το προστατεύεις μέσα σε μια τεράστια γυάλινη φούσκα γιατί αν το αγγίξεις θα πονέσει και δεν έχεις χρόνο και διάθεση τώρα για να πονάς.
Αρχίζεις λοιπόν να πειράζεις ό,τι υπάρχει γύρω από τη φούσκα προκειμένου να μην χρειαστεί να αποφασίσεις ότι πρέπει να σπάσεις το γυαλί και να αντιμετωπίσεις αυτό που έχεις κλείσει εκεί μέσα τόσο καιρό.
Αυτός είναι ο λόγος που όταν κάτι μας λείπει, το αναπληρώνουμε με βαρετά υποκατάστατα και αυτός είναι λόγος που γνωστή μου, έλυσε το πρόβλημα που είχε με τον άντρα της που ήταν αδιάφορος κάνοντας ανακαίνιση στο σπίτι.
Γιατί απλά έτσι είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος. Όταν κάτι στη ζωή του αποτελεί τη «ρίζα του κακού» δε θα το βγάλει από εκεί, με την πρόφαση «εντάξει, είναι κακό αλλά είναι ρίζα». Οπότε αφού είναι ρίζα, είναι κάτι από το οποίο παίρνει ανάσα, κάτι που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο μαζί του, κάτι το οποίο ακόμα κι αν «ξεριζώσει» θα μείνει εκεί ένα κενό για πάντα, σαν τρύπα, σαν σκέτο χώμα, σαν γλάστρα χωρίς ταυτότητα.
Και είναι τόσο αφελής που δεν βλέπει ή δεν θυμάται τη μαμά του να φροντίζει τις γλάστρες της, να ξεριζώνει την τριανταφυλλιά και στο ίδιο χώμα, στην ίδια γλάστρα να φυτεύει ντομάτες ή ινδική κάνναβη - ανάλογα τη μαμά.
Και σκέφτεσαι, κάτσε ρε μάνα, πως είναι δυνατόν να φυτεύεις στην ίδια γλάστρα κάθε φορά διαφορετικό πράγμα; Και η απάντηση είναι απλή : Δική σου είναι η γλάστρα, δικό σου και το χώμα και ρίχνεις μέσα ό,τι σπόρο γουστάρεις εσύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου