Κάθε άνθρωπος έχει μία φωτεινή πλευρά και μία πλευρά με σκιά.
Η σκιά είναι μέρος του εαυτού μας που ακόμη δεν έχει εισέλθει το φως. Ποιο φως όμως?
Το δικό μας φως, από τη δική μας φωτεινή πλευρά.
Η σκιά αυτή ανάλογα με την δική μας συμπεριφορά τόσο στους εαυτούς μας, αλλά και στο περιβάλλον μας μεγαλώνει και μεγαλώνει.
Η σκιά γίνεται η αιτία να μας συμβαίνουν ασθένειες. Καθώς η ασθένεια είναι δημιουργείται όταν εμείς δεν γνωρίζουμε ή δεν αποδεχόμαστε πλευρές του εαυτού μας. Δεν έχει σημασία ποιες πλευρές δεν αποδεχόμαστε, με την έννοια καλή πλευρά ή κακή πλευρά.
Οπότε όταν δεν αποδέχομαι κομμάτια του εαυτού μου εκείνο αρρωσταίνει. Δηλαδή μάχεται – παλεύει και δημιουργεί ρωγμές στο σώμα, μέσα από το υποσυνείδητο συναισθηματικό νοητικό μας περιβάλλον.
Συνήθως εμείς οι άνθρωποι μετά από την μη αποδοχή, μη γνώση του εαυτού μας, δεν θα δεχτούμε και την ασθένειά μας και θα αρχίσουμε νέες μάχες. Αυτές οι μάχες έρχονται να ενωθούν με την ανησυχία και τον φόβο τόσο από εμάς, αλλά και από το όλο περιβάλλον μας.
Τότε ο δρόμος γίνεται δύσβατος και κακοτράχαλος. Ο άνθρωπος πέφτει μέσα σε ένα τελείως σκοτεινό περιβάλλον και βιώνει τη μία μάχη μετά από την άλλη. Όλο αυτό ανάλογα φυσικά με την βαρύτητα της κάθε ασθένειας.
Η κάθε ασθένεια εκδηλώνεται όχι για να «μάθουμε», δηλαδή δεν είναι μία μορφή τιμωρίας, αλλά ένας φακός, φάρος για να μας ενώσει να αναζητήσουμε αυτές τις σκιές μας.
Ενώ παράλληλα αντί να μάχομαι την ασθένειά μου, να επιλέξω να της μιλήσω, να την αποδεχτώ και τότε η ασθένεια διασκορπίζεται, καθώς δεν έχει που να στηριχθεί. Ασθένεια σημαίνει δεν έχω σθένος, κάπου το «έχασα», δηλαδή κάπου έχασα και χάνω ενέργεια.
Όταν ενωθώ με την ασθένεια και αρχίσω να συνομιλώ με αυτήν τότε έρχεται η ενέργεια και επιστρέφεται σταδιακά στο απόλυτο.
Βοηθοί γι’ αυτόν τον τρόπο είναι οι εναλλακτικοί τρόποι θεραπείας, η προσευχή, ο διαλογισμός ( αντί του μέχρι τώρα διαχωρισμός που μας έφερε στο να χάνουμε ενέργεια), η αυτογνωσία.
Το ζητούμενο σε κάθε άνθρωπο τελικά είναι για αρχή να αποκαλύψει την σκιά του η οποία του καταναλώνει την ενέργειά του. Και αν ο άνθρωπος έχει κάποια ασθένεια μπορεί να κάνει τα παραπάνω βήματα.
Κάθε θεραπεία για να συμβεί χρειάζεται το απόλυτο του ασθενή. Καθώς αν ο ασθενής δεν επιλέξει τον δρόμο του «αποδέχομαι», θα ζει μέσα σε μία παράξενη διαδρομή που λέγεται «τραμπάλα». Δηλαδή πότε θα είναι καλά και πότε όχι.
Η υγεία είναι το υπέρτατο αγαθό στον άνθρωπο και έρχεται όταν ο άνθρωπος φωτίσει με αγάπη κάθε του σκιερή πλευρά καθώς το σώμα δεν αρρωσταίνει ποτέ από µόνο του.
Δωροθέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου