Έχεις σκεφτεί ποτέ, ότι εκτός από το σώμα, τοξινώνεται και η ψυχή;
Ότι οι πεποιθήσεις και οι αρνητικές σου σκέψεις, δεν μπλοκάρουν μόνο το μυαλό σου και την καρδιά σου... αλλά και την ίδια σου, τη ψυχή;
Ότι η σωματική ακαμψία, η κούραση, η έλλειψη χαράς, το αίσθημα κατωτερότητας, η αίσθηση του ότι, όλα είναι μάταια... η έλλειψη ενδιαφέροντος, για τη ζωή, η συναισθηματική παγωνιά, οι πόνοι στο σώμα, αλλά και σε ενεργειακό επίπεδο...
Τα ατυχήματα ή οι αναποδιές, που σου συμβαίνουν... μπορεί να οφείλονται, στο ότι, έχει τοξινωθεί, ότι έχει δηλητηριαστεί... όχι μόνο το σώμα, αλλά και η ψυχή σου;
Ότι Όλα Αυτά είναι Σημάδια, Ότι Η Ψυχή Σου Κλαίει... Και Θέλει Να Ακουστεί;
Είναι καλό για όλους μας, ανεξάρτητα σε τι επίπεδο δόνησης, βρίσκεται η ψυχή μας... να φροντίζουμε, να την καθαρίζουμε και να την αποτοξινώνουμε...
Και γι΄αυτήν την αποτοξίνωση, δεν αρκεί η ωμοφαγία, η φρουτοφαγία, η ισορροπημένη διατροφή και η σωματική άσκηση...
Φυσικά, συντελούν θετικά και διευκολύνουν, τον δρόμο της αποτοξίνωσης της ψυχής μας, αλλά, χρειαζόμαστε κάτι παραπάνω, από αυτά...
Για Να Βρίσκεται, Σε Αρμονία Η Ψυχή Μας... Χρειάζεται, Να Υπάρχει Αρμονία, Στη Σχέση Που Έχουν, Μεταξύ Τους... Το Σώμα, Ο Νους Και Η Καρδιά Μας.
Γι’ αυτό μέσα στη μέρα μας, χρειάζεται να αφιερώνουμε, λίγα λεπτά και να ηρεμούμε, από τους εντόνους ρυθμούς, της ζωής μας.
Να κλείνουμε τα μάτια και να αναπνέουμε βαθιά, χαλαρώνοντας μυαλό και σώμα...
Να επιτρέπουμε μέσω της αναπνοής, στην ησυχία και στην ηρεμία, να μας αγκαλιάσουν... Κι εκεί μέσα στη σιωπή... να αφουγκραζόμαστε, την ψυχή μας... μήπως κι έχει, κάτι να μας πει.
Αυτό μπορεί στην αρχή, να μας φαίνεται δύσκολο, όμως σταδιακά... όσο εξοικειωνόμαστε, με αυτήν την διαλογιστική διαδικασία... τόσο περισσότερο θα ανοίγουμε, προς το εσωτερικό μας σύμπαν...
Τόσο περισσότερο, θα βελτιώνεται η ικανότητα μας, να προσεγγίζουμε τον Εαυτό μας... Κι όταν, αρχίζει να συμβαίνει αυτό, τότε, θα αλλάξει και η οπτική μας...
Θα αρχίσουμε, να μας βλέπουμε... ομορφότερους, εξυπνότερους, ικανότερους, δυνατότερους… θα αρχίσουμε να έχουμε, πραγματική Αγάπη, όχι μόνο για μας... αλλά και για τους άλλους.
Μια Αγάπη που θα ξεπηδά, μέσα από διάθεση μοιράσματος και ολοκλήρωσης... κι όχι μέσα, από τη δύναμή μας ή την ανάγκη μας... για αποδοχή.
Όποτε έχουμε χρόνο και διάθεση, τουλάχιστον, μια φορά την εβδομάδα, καθώς κάνουμε ντους, χρειάζεται να ζητάμε, από το νερό να μας καθαρίσει, σε βαθύτερο επίπεδο... Να μπει βαθιά, στα κύτταρά μας και να μετουσιώσει, ότι έχει εγκλωβιστεί μέσα μας... θεραπεύοντας το.
Αν Νιώσουμε, Ότι Θέλουμε Να Κλάψουμε, Να Το Κάνουμε Ελεύθερα...
Είναι Κι Αυτό Μέρος... Της Διαδικασίας Της Θεραπείας.
Αν θέλουμε, Να Τραγουδήσουμε ή Να Ψάλουμε, Να Το Κάνουμε, Χωρίς Κράτημα...
...Ίσως θελήσουμε, να βγάλουμε έναν ήχο ή να σιγομουρμουρίσουμε, μια μελωδία, που γεννιέται μέσα στο μυαλό μας…
Η ψυχή μας εκφράζεται, με αυτόν τον τρόπο, εκείνη τη στιγμή... και χρειάζεται, να μπούμε ολοκληρωτικά, σε αυτό που αναδύεται... από μέσα μας.
Επίσης βοηθά, το να καθαριστούμε, με αλάτι ή να κάνουμε μπάνιο, με άλατα, γιατί αυτό φροντίζει, να κρατήσουμε καθαρή, την ενέργειά μας, στο Αιθερικό μας Επίπεδο (Αύρα).
Οι Αρνητικές Σκέψεις, ο Φόβος και ο Εθισμός στη Δυστυχία... Είναι τα Πιο Επικίνδυνα Δηλητήρια, Για την Ψυχή Μας!
Όποτε νιώθουμε, ότι έχουμε γίνει Ένα... με αυτά, τα τρία κακά της Μοίρας μας... χρειάζεται να σταματήσουμε, αυτόν τον τρόπο σκέψης, λέγοντας... "τώρα σκέφτεσαι αρνητικά ή τώρα φοβάσαι" και να εκπνεύσουμε συνειδητά, αρκετές φορές... πετώντας έξω από εμάς, όλη αυτήν την αρνητικότητα... που κυριαρχεί, στο κεφάλι μας.
Μετά να δώσουμε, λίγα λεπτά στον εαυτό μας, να αναπνεύσει... ήσυχα και βαθιά.
Ο διαλογισμός, οι διαλογιστικές ασκήσεις, η παρατήρηση του εαυτού... μπορούν να μας βοηθήσουν, να φύγουμε, από τον παλιό τρόπο σκέψης... φτιάχνοντας, έναν καινούργιο και υγιή, για την σχέση, του νου και της ψυχής μας...
Οι Ενοχές, η Σύγκριση και η Απόρριψη, στην Ουσία Είναι... Αρνητικές Καταστάσεις του Μυαλού και Όχι, Απλά Συναισθήματα.
Όμως, Καμιά Κατάσταση και Κανένα Συναίσθημα, Δεν Μπορεί να Γίνει Τοξικό και να Δηλητηριάσει την Ψυχή Μας... Αν Είμαστε Συνειδητοί, Σε Αυτό Που Συμβαίνει... Και Αν, Δεν Ταυτιζόμαστε, Μαζί Του.
Ακόμα και ο θυμός είναι χρήσιμος και μεταμορφωτικός, αν τον διαχειριστούμε σωστά...
Για παράδειγμα, όποτε θυμώνουμε... πριν κάνουμε, τον "ενεργειακό μας εμετό" πάνω στον άλλον, είναι καλό να μείνουμε λίγο, με τον εαυτό μας.
Να επιτρέψουμε στο θυμό μας, να εκφραστεί, ίσως γρονθοκοπώντας, ένα μαξιλάρι ή ακόμα βρίζοντας το και μετά να μείνουμε στη σιωπή, παρατηρώντας... τι ήθελε να κρύψει ο θυμός μας... Τι δεν επέτρεπε, να βγει στην επιφάνεια.
Όταν το συνειδητοποιήσουμε, τότε μπορούμε να μοιραστούμε, το πώς αισθανθήκαμε, με το πρόσωπο που κινητοποίησε το θυμό μας.
Το να καταπίνουμε τα συναισθήματα μας, είναι το ίδιο καταστροφικό, όπως και το να τα εξωτερικεύουμε ασυνείδητα.
Συνειδητότητα Και Κατανόηση... Είναι Δύο, Από Τα Μαγικά Ελιξίρια Απελευθέρωσης, Της Ψυχής Μας.
Ακόμη είναι καλό, μέσα στη μέρα μας να ακούμε μουσική, που εξευμενίζει τον εγκέφαλο μας... Που αλλάζει τη δόνηση του και τον φέρνει μέσα, σε μια δημιουργική ηρεμία.
Νερό που τρέχει, ο ήχος από ηχογαβάθες, απαλή, κλασική ή διαλογιστική μουσική, εκκλησιαστικοί ύμνοι ή τραγούδια με mandras, το om ή το αμήν, μετασχηματίζουν την ένταση σε ευφορία και θεραπεύουν... και ησυχάζουν τον εσωτερικό μας κόσμο.
Αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν θα ακούμε, τα αγαπημένα μας τραγούδια. Όλα θα τα ακούμε κι όλα θα τα χαιρόμαστε, γιατί η χαρά είναι που τρέφει και ενδυναμώνει την ψυχή μας.
Σωματικές ή Ενεργειακές Θεραπείες, όπως ηχομασάζ, νεο-κρανιοϊερή εξισορρόπηση, ρέικι, aura soma, ολιστικό μασάζ, αρωματοθεραπεία, βιοσυντονισμός κ.α.
Όχι μόνο, μας αποσυμφορίζουν ενεργειακά, αλλά και μας βοηθούν να κρατάμε, την επαφή με την ψυχή μας... Μέσα από αυτές τις διαδικασίες, δίνουμε χρόνο στην ψυχή μας, να επουλώσει τις πληγές της και να ξαναβρεί την δύναμή της.
Η συγχώρεση, η συμπόνια και η ευγνωμοσύνη, είναι οι ποιότητες της καρδιάς, που βοηθούν την ψυχή μας, να διατηρεί την αγνότητα και την ελαφρύτητά της...
Αν δυσκολευόμαστε, να συγχωρήσουμε τους άλλους, με τον ίδιο τρόπο δυσκολευόμαστε, να συγχωρήσουμε εμάς... Δεν αφήνουμε χώρο μέσα μας, ώστε να μας πλημμυρίσει... η αγάπη, η συμπόνια και η ευγνωμοσύνη...
...Κι Αν Θέλουμε η Ψυχή Μας, να Είναι Ανάλαφρη και Ελεύθερη... Χρειάζεται να Μάθουμε, να Συγχωρούμε.
Ο σεβασμός στη ζωή. απαιτεί σεβασμό στον ίδιο μας τον εαυτό... Όταν σεβόμαστε τον εαυτό μας, όχι μόνο γνωρίζουμε... αλλά σεβόμαστε και τα όρια μας.
Λέμε ξεκάθαρα, τα Ναι και τα Όχι μας και δεν επιτρέπουμε, στα ενεργειακά βαμπιράκια... να παίρνουν ζωή, από τη ζωή μας.
Στη Ζωή, Όλα Ρέουν... Ακριβώς όπως, η νύχτα διαδέχεται τη μέρα, έτσι και οι δύσκολες καταστάσεις, θα έρθουν να μας συναντήσουν...
Αυτό που χρειάζεται, να καταλάβει ο καθένας μας, είναι ότι οι δυσκολίες δεν είναι εμπόδια, αλλά μεταμφιεσμένες ευκαιρίες ωρίμανσης και συναισθηματικής τριβής...
Είναι ο τρόπος της ζωής... για να δούμε, να νιώσουμε, να εξυγιάνουμε τις καταστάσεις στη ζωή μας, να αφουγκραστούμε την ψυχή μας και να προχωρήσουμε, όπως χρειάζεται εκείνη.
Η διευρυμένη οπτική και η θετική διαχείριση, είναι τα εργαλεία μας, για να βαδίζουμε, στο δρόμο της ψυχής μας...
Εξάσκηση στη Χαρά ! ! !
Όπως επιτρέψαμε στη δυστυχία, να κυριεύσει τις ζωές μας και εκπαιδεύσαμε το μυαλό μας, στην αρνητικότητα... με τον ίδιο τρόπο ας επιτρέψουμε... τη θετική και ανάλαφρη σκέψη, να κυριαρχήσει στο κεφάλι μας... το χαμόγελο να ανθίσει στα χείλη μας, και το γέλιο να βγαίνει από την κοιλιά μας, γάργαρο και καθαρό... όπως όταν ήμασταν παιδιά!
Γιατί όταν γελάμε, δεν μπορούμε να πάρουμε, στα σοβαρά τον εαυτό μας, ούτε τη ζωή. Δεν μπορούμε να σκεφτούμε, δεν μπορούμε καν, να κινηθούμε...
Και χωρίς να το ξέρουμε, γελώντας μπορούμε, να απελευθερώσουμε, μια τρομακτική εσωτερική ενέργεια και να ταρακουνήσουμε, εκείνα τα σημεία στο σώμα μας, όπου η ενέργεια έχει παγώσει ή εγκλωβίζεται.
Ίσως η χαρά μας, ίσως η ελευθερία μας... μοιάζει με εκείνες, τις στιγμές του γέλιου — όταν μέσα τους χάνουμε, τα βιογραφικά και τις ταυτότητες μας και το μόνο που υπάρχει, είναι μια αίσθηση πληρότητας, που μας κυριεύει.
Ίσως εκείνες τις στιγμές, ερχόμαστε σε απόλυτη επαφή με την ψυχή μας... και γι΄αυτό είμαστε ελεύθεροι, από κάθε πόνο, στεναχώρια ή δίλημμα...
Πέρα, από καλό και κακό, ελεύθεροι, από ελπίδες και φόβους, από παρελθόν και μέλλον, βιώνοντας μονάχα, την Απεραντοσύνη της στιγμής.
Ίσως Τελικά, Αυτό Να Θέλει Η Ψυχή Μας ! ! !
Ας μην ξεχνάμε, ότι πίσω από κάθε εμπόδιο... βρίσκεται ο ταξιδευτής ορίζοντας.
Κι Όσο Περισσότερο, Ανοίγουμε Τους Ορίζοντές Μας, Τόσο Περισσότερο Ανοίγουμε Την Ψυχή Μας... Στην Απεραντοσύνη Της Ύπαρξης!!!
Δέσποινα Παλαμάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου