“Ο δυνατός άνθρωπος συνήθως υποφέρει χωρίς να παραπονιέται, ενώ ο αδύναμος παραπονιέται χωρίς να υποφέρει”. Pierre Claude Boiste.
Οι δραστηριότητές μας χρειάζονται αγώνες και θυσίες. Με τη σειρά τους, οι αγώνες και οι θυσίες δεν μπορούν να λάβουν χώρα χωρίς την κούραση και πολλές φορές, την εξάντληση. Είναι εντός του παιχνιδιού.
Αν κάποιος δεν κουράζεται και το λέει με περήφανο ύφος, τότε ή δεν θέλει να το παραδεχτεί ή ακόμη χειρότερα, η κούραση θα του «μαζευτεί» και θα του έρθει απότομα. Όπως και να έχει, θα ξεκουραστεί και μετά έτοιμος είναι ξανά. Η μεγαλύτερη κούραση για σένα και για τους άλλους, είναι άλλη…
Η μεγαλύτερη ενόχληση.
Γκρίνια, είναι η συνεχής ταλαιπωρία του νευρικού συστήματος. Του δικού σου νευρικού συστήματος που είναι δυστυχώς μεταδοτική. Οι συνέπειες αυτής της «ίωσης» είναι να βρίσκεσαι μονίμως σε μια κατάσταση μη ικανοποίησης και όσοι σε ακούν και σε βλέπουν, να θέλουν να εξαφανιστούν από κοντά σου. Φταίνε όλα.
Μικρή ή μεγάλη η αφορμή από την οποία ξεκινάμε την γκρίνια, κοινός τόπος κάθε γκρίνιας είναι πως όλα γύρω είναι εχθρικά απέναντί σου. Πού όμως βρίσκεται η αδυναμία; Εδώ περιγράφουμε απλά μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση, χωρά αδυναμία; Πρόσεξε κάτι : Αν όλα φταίνε, τότε όλα έχουν την ευθύνη εκτός από σένα. Με αυτόν τον τρόπο, παραδέχεσαι ότι είσαι το θύμα μιας ολόκληρης ιστορίας. Ο αδύναμος κρίκος της…
Υπευθυνότητα.
Η αυτοκυριαρχία, είναι ευτυχώς ο μεγάλος αντίπαλος της γκρίνιας. Δε χρειάζεται να είναι «σφιχτός» και απόμακρος κάποιος που έχει αυτοκυριαρχία. Είναι απλά, υπεύθυνος. Στον κόσμο του υπεύθυνου, ακόμη και αν δε βρει κάπου σφάλμα από την πλευρά του για κάτι που συμβαίνει, (σε αντίθεση με τον γκρινιάρη, πρώτα αυτό κοιτάει) το αντιμετωπίζει ως κάτι προσωρινό.
Γνωρίζει επίσης, πως δεν μπορεί να έχει τον έλεγχο για ό,τι βρίσκεται έξω από αυτόν. Η ψυχραιμία του, τον οδηγεί στο να αποφασίζει πως δεν είναι δυνατόν κάτι το οποίο βρίσκεται από έξω του να μπορεί να τον επηρεάσει και τελικά, να τον κάνει να χαλάσει τη διάθεσή του.
Για έναν δυνατό και υπεύθυνο άνθρωπο, η διατήρηση της καλής διάθεσης και δυνατής ψυχολογικής κατάστασης, είναι το μυστικό της δύναμής του. Αν αρχίσει να κατρακυλά η ψυχοσύνθεσή του, δε θα έχει σταματημό. Γι’ αυτό λοιπόν, δεν σπαταλιέται γκρινιάζοντας…
Κάνε παρέα με αυτούς…
Όσο δύσκολα και αν είναι τα πράγματα, μπορούμε απλά να απορρίψουμε την γκρίνια. Έχεις την επιλογή να αντιμετωπίσεις κάτι (καλύτερη λύση) αλλά ακόμη και αν δε θες, να το αφήσεις στο έλεος της τύχης (λιγότερο καλή λύση). Στο τέλος, τουλάχιστον δεν γκρινιάζεις.
Το μυστικό που έχει ο ψύχραιμος και δυνατός, σε σχέση με τον αδύναμο ο οποίος είτε υποφέρει πραγματικά, είτε όχι και τελικά γκρινιάζει, είναι πως ξέρει πως ό,τι και αν συμβαίνει, δε θα συμβαίνει για πάντα. Ο αδύναμος, θεωρεί πως κάτι άσχημο που έτυχε είναι ικανό να φέρει την καταστροφή.
Έχει εύθραυστη ψυχολογία και αυτή, φανερώνεται με την γκρίνια. Είναι μια καλή ευκαιρία λοιπόν, να προσεγγίζεις ανθρώπους που ενώ έχουν λόγους να υποφέρουν, δεν το δείχνουν και αντίθετα, είναι συνήθως ευχάριστοι. Δεν είναι μεταδοτική μόνο η γκρίνια… Είναι και η δύναμη, ευτυχώς…
Φωτό από: movieweb.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου