Ξεσπά.
Όπου βρει, δίχως αιτία, μόνο με αφορμές.
Γελοίες αφορμές που δε δικαιολογούν μήτε χιλιοστό από την άσχημη συμπεριφορά του.
Φωνάζει, κατηγορεί, πληγώνει.
Κι όλα αυτά γιατί;
Για πληγές που άλλοι του φόρτωσαν στην πλάτη. Για ανασφάλειες του μυαλού του.
Ναι, έχει τα ψυχολογικά του, το κατάλαβες.
Μα εσύ τι του φταις;
Η κρίση έφερε στην επιφάνεια άσχημους χαρακτήρες είπαν.
Σοφή κουβέντα.
Τα ζόρια κάνουν μεγάλα αποκαλυπτήρια. Φανερώνουν λεπτομέρειες ενός ανθρώπου που μήτε ο ίδιος ήξερε καλά καλά πως υπάρχουν.
Ξαφνικά τραβιέται η κουρτίνα και βλέπεις πως επηρεάζει η μίζερη πραγματικότητα τον άνθρωπο.
Το δικό σου άνθρωπο, εκείνον που έλεγες ότι ήξερες καλύτερα από τον καθένα.
Νόμιζες…
Αλλά η αλήθεια είναι άλλη.
Μένεις να γίνεσαι κυματοθράστης. Να δέχεσαι βαριές κι άδικες κουβέντες, κατηγόριες και φασαρίες.
Ως πότε;
Μέχρι πότε θα είναι η αγάπη σου για τον άλλο εκείνη που θα τα αντέχει όλα αυτά;
Μέχρι πότε το άδικο κι απότομο της συμπεριφοράς του θα το συγχωρείς;
Πόσα μεταμελημένα συγνώμη μπορείς να αντέξεις;
Δεν ξέρω να σου πω.
Ξέρω μόνο πως οι σχέσεις θέλουν υπομονή και κατανόηση.
Θέλει να μπορείς να διαχειριστείς τα συναισθήματά σου απέναντι στις δύσκολες καταστάσεις.
Αλλά θέλει και σεβασμό. Να δείχνεις και κυρίως να σου δείχνουν.
Ζούμε εποχές δύσκολες για όλους. Φορτωνόμαστε κακές εμπειρίες και σαβούρα στην πλάτη.
Όμως θέλεις να γυρνάς στο σπίτι και μαζί με την εξώπορτα να κλείνεις έξω κι όλα τα άσχημα της μέρας.
Το σπίτι σου είναι το καταφύγιό σου κι οφείλει να είναι ασφαλές από ξενόφερτες θύελλες.
Αν, όμως, αυτό δε γίνεται, αν βάλλεσαι από παντού, διεκδίκησε την ηρεμία σου.
Το να γίνεις κυματοθραύστης από αγάπη το καταλαβαίνω. Αλλά δεν μπορείς, μήτε και πρέπει να ανέχεσαι τα ψυχολογικά κανενός!
Δε θα τα λύσεις εσύ! Τουλάχιστον όχι όταν προσπαθεί να τα σκεπάσει μετατρέποντάς σε σε σάκο του μποξ.
Με συζήτηση κι αγάπη όλα γίνονται.
Και μην ξεχνάς τη μαγική λέξη: Σεβασμός.
Αυτός είναι ο καταλύτης μιας υγιούς σχέσης.
Καλή η αγάπη και μακάρι να τα έλυνε όλα. Αλλά δεν τα καταφέρνει.
Κακά τα ψέματα, χωρίς το σεβασμό η σχέση πάει στον πάτο.
Αν δε θέλεις, λοιπόν, ένα ναυάγιο, κάνε κάτι.
Απαίτησε το σεβασμό.
Κι αν δεν υπάρχει, αν αυτός ο άνθρωπος που ερωτεύτηκες γίνεται ένας ξένος που ξεσπά όπου βρει, παράτα τον.
Δε σου κάνει. Δε σου αξίζει.
Δεν τον θέλεις έτσι, πως να το κάνουμε.
Αν η επαφή με τον άνθρωπό μας δεν είναι όπως πρέπει, καλύτερα να τελειώνουν όλα.
Είναι άλλωστε προτιμότερο ένα τέλος με πόνο, παρά ένας πόνος δίχως τέλος…
Στεύης Τσούτση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου