Κατ’ αρχήν, ο Θεός είναι και ήταν ολότελα ΚΑΛΟΣ. Παντού στον Κόσμο Του υπήρχε καλοσύνη. Στην πραγματικότητα, επειδή δεν υπήρχε τίποτα άλλο, τα πράγματα ήταν κάπως στατικά. Από τη Δημιουργία Του έλειπε η ζωντάνια. Έλειπε η δυνατότητα ανάπτυξης και επέκτασης. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είχε "κολλήσει".
Για να δημιουργήσει αλλαγή, για να δημιουργήσει μια ευκαιρία για κίνηση και επέκταση, ο Θεός έπρεπε να εισαγάγει ένα Στοιχείο στη Δημιουργία Του, το οποίο θα ήταν διαφορετικό από την καλοσύνη που διέπνεε τα πάντα.
Αυτό ήταν πολύ δύσκολο για τον Θεό, γιατί πώς μπορούσε να δημιουργήσει κάτι που δεν είναι; Πώς να δημιουργήσει η Καλοσύνη την Κακία; Δεν μπορούσε. Έτσι, ο Θεός έπρεπε να καταλήξει σε ένα τέχνασμα, να το πούμε απλά. Αυτό το τέχνασμα ονομάζεται άγνοια.
Η άγνοια είναι το στοιχείο που αντιτίθεται στην Καλοσύνη. Δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είναι έξω από την καλοσύνη, χωριστά από το Θεό. Το να μη γνωρίζεις ποιος είσαι, είναι το κίνητρο πίσω από την αλλαγή, την ανάπτυξη και την επέκταση στο σύμπαν.
Η άγνοια γεννά φόβο, ο φόβος γεννά την ανάγκη για τον έλεγχο, την ανάγκη ελέγχου των φυλών στον αγώνα για την εξουσία και εκεί υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για το "κακό" να ανθίσει. Έτσι, η σκηνή για τη μάχη ανάμεσα στο Καλό και το Κακό στήθηκε.
Ο Θεός χρειαζόταν τη δυναμική των αντιθέσεων για να κάνει τη δημιουργία του να ξεκολλήσει από την αδράνεια. Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο για τον άνθρωπο να το κατανοήσει, μπροστά σε όλα τα δεινά που προκαλούνται από άγνοια και φόβο, αλλά ο Θεός έδωσε μεγάλη σημασία σε αυτές τις ενέργειες, δεδομένου ότι του παρείχαν τον τρόπο να πάει «πέρα από τον Εαυτό Του».
Ο Θεός ζήτησε από εκείνους που ανήκαν στο πιο δημιουργικό, προηγμένο και θαρραλέο κομμάτι του Εαυτού Του να λάβουν το πέπλο της άγνοιας. Για να ζήσουμε τη δυναμική των αντιθέσεων όσο το δυνατόν πληρέστερα, θα ήμασταν εμποτισμένοι προσωρινά στη λήθη σχετικά με την αληθινή φύση μας.
Συναινέσαμε να εκμεταλλευτούμε αυτή την κατάδυση στην άγνοια, αλλά το γεγονός αυτό επικαλύπτετο και από το πέπλο της λήθης. Έτσι τώρα μπορούσαμε συχνά να βλασφημούμε το Θεό που βρισκόμαστε στην κατάσταση που είμαστε: τις δυσκολίες, την άγνοια. Στην ουσία όμως: εμείς είμαστε ο Θεός, ο Θεός είναι εμείς.
Παρ' όλα τα προβλήματα και τις λύπες, βαθιά μέσα μας εξακολουθεί να υπάρχει η αίσθηση του θαυμασμού και του ενθουσιασμού για τη ζωή στη δυαδικότητα, για την εμπειρία και τη δημιουργία του Νέου. Είναι ο αρχικός ενθουσιασμός του Θεού, ο λόγος που ο Θεός ξεκίνησε το ταξίδι του μέσα από μας, στην πρώτη θέση.
Όταν ξεκίνησαμε το ταξίδι μας, αντιμετωπίσαμε το Κακό (φόβο, άγνοια) με μόνο μια αόριστη μνήμη του Καλού (Εστίας) στο μυαλό μας. Αρχίσαμε να παλεύουμε το φόβο και την άγνοια, ενώ νοσταλγούσαμε την Εστία.
Ωστόσο, δεν θα επιστρέψουμε Σπίτι με την έννοια της επιστροφής μας σε μια κατάσταση του παρελθόντος. Επειδή η Δημιουργία έχει αλλάξει λόγω του ταξιδιού μας.
Στο τέλος της διαδρομής θα έχουμε γίνει μεγαλύτεροι από το καλό και το κακό, το φως και το σκοτάδι. Θα έχουμε δημιουργήσει μια τρίτη ενέργεια, την ενέργεια του Χριστού, η οποία αγκαλιάζει και ξεπερνά και τα δύο.
Θα έχουμε διευρύνει τη Δημιουργία του Θεού. Θα είμαστε η Νέα Δημιουργία του Θεού. Ο Θεός θα έχει προχωρήσει πέρα από τον Εαυτό Του όταν η συνειδητότητα του Χριστού θα έχει πλήρως γεννηθεί στη Γη.
Η συνειδητότητα του Χριστού δεν υπήρχε πριν από την "ανθρώπινη εμπειρία". Η συνειδητότητα του Χριστού είναι η συνειδητότητα κάποιου που έχει περάσει μέσα από τις πολλαπλές εμπειρίες της δυαδικότητας, έχει συμβιβαστεί με αυτές και έχει αναδυθεί «στην άλλη πλευρά».
Αυτός θα είναι ο κάτοικος της Νέας Γης. Θα έχει αφήσει πέρα τη δυαδικότητα. Θα έχει αναγνωρίσει και αγκαλιάσει τη δική του θεϊκότητα. Θα έχει γίνει ένα με τον θεϊκό Εαυτό του. Αλλά ο θεϊκός Εαυτός του θα είναι διαφορετικός από πριν. Θα είναι βαθύτερος και πλουσιότερος από τη συνειδητότητα από την οποία γεννήθηκε. Ή θα μπορούσε κανείς να πει:
Ο Θεός θα έχει εμπλουτίσει τον Εαυτό Του έχοντας περάσει από την εμπειρία της δυαδικότητας.
Αυτή η ιστορία είναι απλοποιημένη και παραμορφωμένη, αφού οτιδήποτε λέμε διαστρεβλώνεται από τις αυταπάτες του χρόνου και του διαχωρισμού. Αυτές οι ψευδαισθήσεις έχουν υπηρετήσει ένα πολύτιμο σκοπό. Αλλά έχει έρθει η ώρα να προχωρήσουμε πέρα από αυτές.
Παρακαλώ δοκιμάστε να αισθανθείτε την ενέργεια πίσω από τις λέξεις, την ιστορία και τη μεταφορά. Αυτή η ενέργεια είναι κατά μία έννοιαδική μας. Είναι η ενέργεια των μελλοντικών εαυτών μας που θα έχουν Χριστοποιηθεί μέσα από τον Ιησού που μιλάει μέσα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου