Ας μην αφιερώνουμε χρόνο σε κάτι, κλέβοντας τον από κάτι άλλο, γιατί θα υποστούμε τις συνέπειες της παρανομίας μας. Η κλοπή τιμωρείται είτε σε φυσικό επίπεδο, είτε σε ψυχικό…
Αν δεν τα καταφέρνουμε με τον χρόνο, το καλύτερο είναι να βάλουμε προτεραιότητες , παρατηρώντας που στρέφεται το ενδιαφέρον μας την συγκεκριμένη στιγμή. Και αν πρέπει να κάνουμε κάτι άλλο, ας το κάνουμε συνειδητά, όχι βαρετά.
Η εργασία είναι για πολλούς ανθρώπους μια βαρετή προτεραιότητα, γιατί θεωρούν ότι τους κλέβει χρόνο… Έτσι δεν εκτιμούν και την προσφορά της…
Πόσες φορές στην Ζωή μας δεν εκτιμήσαμε μια προσφορά, γιατί την αλλοτριώσαμε από την δική μας μετριότητα, ξεχνώντας την ίδια της την δυναμική.
Έχω ακούσει άπειρες φορές «δεν μπορώ να το κάνω αυτό γιατί δεν έχω χρήματα» και εκείνη την στιγμή ο άλλος έχει την επιθυμία να του προσφερθεί αυτό που ελπίζει να τον βγάλει από την μετριότητα, χωρίς καν να προσπαθήσει να το θέλει…
Το «θέλω» μας δεν είναι αυτονόητο ότι θα μας κάνει να προσπαθήσουμε να το πετύχουμε, αν η προσπάθεια έγκειται περισσότερο σ’ αυτό που θεωρώ ότι πρέπει να μου δώσουν και λιγότερο σ’ αυτό που χρειάζεται να κάνω εγώ ο ίδιος.
Είναι παλιά τα «χρέη» μας στη διαδικασία του «λαμβάνω»…
Γραμμάτια ανεξόφλητα στην καρδιά μας. Όλοι ή οι περισσότεροι θέλουν να πάρουν, χωρίς να μπορούν να διακρίνουν ότι δεν είναι σε θέση να λάβουν τίποτα
Ισχύει αυτό σε κάθε επίπεδο της Ζωής μας. Είτε αφορά μια σχέση μας, είτε την εργασία μας, είτε την αυτογνωσία…
Λίγο να παρατηρήσουμε παραπάνω, θα αντιληφθούμε ότι δεν είναι τα χρήματα που μας λείπουν και δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε, αλλά η δική μας αναξιότητα που χρειάζεται χρήματα για να ξεπληρωθεί… Μετά όλα γίνονται βάρος…
Και ο χρόνος τρέχει εις βάρος μας…
Κάποια πράγματα δεν αναστρέφονται, κάποια όμως αναστρέφονται… Έτσι όμως όπως γίνεται, φαίνεται σαν τίποτα να μην μπορεί να αναστραφεί… Σαν να ακολουθούμε μια μοίρα, που είναι ένας παράλληλος δρόμος, από τον δικό μας. Αυτόν, δηλαδή, που θα μπορούσαμε να πάρουμε με την Θέλησή μας, ενόσω βαδίζουμε παράλληλα με τον Εαυτό μας και όχι σαν Ένα, παραπλανημένοι από κάποια επουσιώδη «θέλω» που δεν συγκλίνουν ποτέ, γιατί ποτέ δεν ακούσαμε τον Εαυτό μας στην αλήθεια και υψώσαμε τείχη μεταξύ μας…
Μετά φταίνε τα χρήματα που δεν έχουμε…
Βάσω Νικολοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου