Μια φορά και έναν καιρό ζούσε σε μια μεγαλούπολη, ένας άνθρωπος ο οποίος πάλευε για την ζωή του και την επιβίωση του. Κάποια μέρα έκανε μια ατιμία, προκειμένου να κερδίσει χρήματα. Το βράδυ που πήγε σπίτι του μέτρησε τα λεφτά του και ευχαριστημένος καθώς ήταν γελούσε και μιλούσε μόνος του : '' Τι καλά, έχω λεφτά και θα κάνω κι' άλλα, με τα λεφτά είσαι κύριος, με τα λεφτά κάνεις ότι θες, θα το κάνω και αύριο αυτό, για να πάρω κι' άλλα λεφτά''.
Καθώς όμως τα έλεγε αυτά, η ψυχή του μέσα του επαναστάτησε και άρχισε να του φωνάζει : '' Θα χτυπήσεις και άλλον συνάνθρωπο σου για να πάρεις και άλλα ματωμένα λεφτά ; Μα δεν καταλαβαίνεις πως έτσι γίνεσαι κακός άνθρωπος, πως έτσι θα πετρώσει η καρδιά σου, πως δεν θα σε αγαπά κανείς, πως..., πως...''
Η ψυχούλα του όσα και αν του είπε, για να τον επαναφέρει, μάταιος κόπος ήταν. Αυτός άρχισε να βρίζει και να φωνάζει και προσπαθούσε να την χτυπήσει, αλλά που να την βρει.....
Εκείνη λυπημένη χώθηκε μέσα του βαθιά και αποφάσισε να μην του ξαναμιλήσει ποτέ, κατάλαβε εκείνη την ώρα πως αυτός ο άνθρωπος και η ψυχή του ήταν δύο και όχι ένας ως είναι το όμορφο. Θλιμμένη, πονεμένη, τρομαγμένη και απογοητευμένη η ψυχή αποχώρισε. Κατέβηκε κλαίγοντας όλα τα σκαλιά μέχρι που έφτασε σπίτι της. Εκεί την περίμεναν οι αδελφές της, η καρδιά, η αγάπη, η ύπαρξη και η ευτυχία.
Θρήνησαν όλες μαζί αυτόν τον χωρισμό, του ανθρώπου από την ψυχή του, από την καρδιά του, από την ύπαρξη του, από την αγάπη και την ευτυχία του. Το ήξεραν, πως όλα από τώρα και μετά θα είναι διαφορετικά, ήξεραν πως όταν ο άνθρωπος χάνει την ψυχή του αργά η γρήγορα θα χάσει και την ομορφιά όλη, από την ζωή του.
Μα δεν τους άφησε την επιλογή, να γεμίσουν την ζωή του με ομορφιά και ευτυχία, αντιθέτως τις έδιωξε με τον χειρότερο τρόπο. Εκείνες λοιπόν έμειναν μέσα του σιωπηλές και ανήσυχες για την πορεία του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος συνέχισε την ζωή του, κάνοντας ότι μπορούσε για να έχει χρήματα. Τα κατάφερε και μετά από λίγα χρόνια, ήταν πλούσιος. Ο πλούτος του προερχόταν από δουλειές βρώμικες και άσχημες. Φοβόταν πάντα, μην του πάρουν τα λεφτά και έτσι έμεινε χωρίς φίλους.
Φοβόταν πως αν έχει γυναίκα και παιδιά, θα του ξοδεύουν τα λεφτά και έτσι δεν παντρεύτηκε. Φοβόταν πως αν γλεντήσει και χορέψει θα χαλάσει τα λεφτά και έτσι έμενε σκυθρωπός και μόνος.
Όσο αυτός ζούσε με αυτόν τον τρόπο, τόσο η ψυχή και οι αδερφές της μαράζωναν κλεισμένες και φυλακισμένες μέσα στο σκοτάδι που αυτός δημιουργούσε με τις πράξεις του. Όσο αυτές έφθιναν και απομακρύνονταν από τον άνθρωπο, τόσο ο θάνατος πλησίαζε, για να τις απαλλάξει από το μαρτύριο που ζούσαν.
Αυτό το ήξεραν εκείνες και θλίβονταν διπλά, δεν ήθελαν να συμβεί αυτό. Δεν ήθελαν να πεθάνει ο άνθρωπος, για να είναι ελεύθερες αυτές. Αντιθέτως ήθελαν να ζουν όλοι μαζί, ελεύθεροι να εκφράζουν την ζωή, που θα ήταν γεμάτη αγάπη και ευτυχία ΑΝ βέβαια ο άνθρωπος ήθελε !!!!!
Ο χρόνος πέρασε γρήγορα για τον άνθρωπο και αργά για την ψυχή. Μια μέρα, καθώς πήγαινε σε ένα ραντεβού θανάτου, για την δουλειά του τον χτύπησε ένα αυτοκίνητο. Έφτασε στο νοσοκομείο σχεδόν νεκρός.
Όσο εκείνος χαροπάλευε, η ψυχή και οι αδερφές της εκτινάχθηκαν στα ύψη, ανέβηκαν στα ουράνια. Μα αντί να φύγουν μακριά από τον άνθρωπο που τόσο άσχημα τους φέρθηκε, αυτές πιάστηκαν χέρι χέρι σχηματίζοντας έναν κύκλο πάνω από το κεφάλι του και άρχισαν να του τραγουδούν. Εκείνο το τραγούδι άκουσε και σταμάτησε για λίγο να περπατά προς το μέρος του χάροντα ο άνθρωπος.
Στάθηκε και μπροστά του είδε την ψυχή του, την ώρα που την έδιωχνε, τότε, στην αρχή ... της καριέρας του ως πλούσιος άνθρωπος. Έπεσε στα γόνατα και άρχισε να κλαίει γοερά, δυνατά χωρίς σταματημό και το μόνο που έλεγε ήταν ''συγνώμη, συγνώμη ... ψυχή μου !!!!!!
Και σκεφτόταν πως, αν γυρνούσε πίσω στην ζωή του, θα άκουγε μόνο την ψυχή του, την καρδιά του, την ύπαρξη του και όχι τα λεφτά !!! Μα τώρα ήταν αργά ...... ο θάνατος, ήταν πια κοντά... !!!
Η ψυχή και οι αδερφές της όταν είδαν, τι είδε.... ο άνθρωπος, έκαναν μια τεράστια βουτιά και χωρίς δεύτερη σκέψη, μπήκαν πάλι μέσα του !!! Την στιγμή, που ο χάρος ήταν έτοιμος, να τον πάρει στην αγκαλιά του, σχεδόν πεθαμένο, εκείνες μπαίνοντας μέσα του, του έδωσαν Ζωή και ο χάρος έκπληκτος έκανε πίσω.
Ελάχιστες φορές του είχε συμβεί αυτό !!! Η ψυχή και οι αδερφές της, από την μεγάλη τους χαρά άρχισαν να τραγουδούν και να χορεύουν, να γελάνε και να τρέχουν ελεύθερες μέσα του!!!!! Είχαν κερδίσει τον άνθρωπο, τον είχαν πάρει πίσω, στην ελευθερία, στην αγάπη, στη ζωή, στην ομορφιά και στην ευτυχία !!!!
Οι γιατροί μίλησαν για θαύμα, ''ο άνθρωπος γλίτωσε την τελευταία στιγμή, από βέβαιο θάνατο'' είπαν στους δημοσιογράφους. Ο Άνθρωπος, γύρισε σπίτι του γεμάτος, από την ψυχή του και τις αδερφές της, δεν γύρισε όμως πίσω, ο ίδιος άνθρωπος που είχε φύγει...
Άλλαξε την ζωή του την ίδια μέρα κιόλας, δεν μπορούσε να ζήσει σε αυτό το σπίτι το ανήλιαγο, το βρώμικο που του θύμιζε την άσχημη ζωή που έζησε εκεί. Δεν πήρε τίποτε μαζί του παρά μόνο την ψυχή του.
Πήγε σε ένα σπιτάκι μικρό με μεγάλο κήπο, κοντά στην θάλασσα. Έκανε φίλους, τους γειτόνους του που τον καλοδέχτηκαν μόλις τον είδαν, γιατί ήταν όμορφος και ευγενής. Άρχισε να ασχολείται με την γη και να φυτεύει δέντρα, λουλούδια, λαχανικά και όλων των ειδών τα μυρωδικά.
Ήξερε πως στην ψυχή του αρέσει, να βλέπει τις πεταλούδες και τις μέλισσες και έτσι με τα φυτά τις προσκαλούσε. Έριχνε παντού σπόρους, για να μαζεύονται τα πουλάκια να τρώνε και να τραγουδάνε για να τα ακούει η ψυχή του και να ευφραίνεται. Μάζεψε από τον δρόμο, ένα χαριτωμένο κουταβάκι και το ονόμασε ''Πίστη'' γιατί μόλις το είδε, η ψυχή του αναρρίγησε.
Όλα ήταν τέλεια, μα η Αγάπη ήταν λίγο παραπονεμένη. Αν παντρευόταν μια γυναίκα, τότε η Αγάπη θα άνθιζε ολοσχερώς, τότε θα πετούσε από την χαρά της, θα ξεδίπλωνε τα φτερά της και αν ερχόντουσαν και παιδιά, τότε θα ήταν όλα τέλεια....
Η ψυχή κατάλαβε την αγάπη και για να δώσει χαρά στην αγαπημένη αδερφή της, ένα βράδυ έκανε μια κρυφή συνάντηση, με τον λατρεμένο φίλο της, Έρωτα και κανόνισε μαζί του τις λεπτομέρειες. Όταν ο άνθρωπος συνάντησε την γυναίκα, ο έρωτας ήταν εκεί και τους λάβωσε και τους δύο με το πιο γλυκά του βέλη !!!!!
Η Ψυχή ήταν αγκαλιά με την αδερφή της την Αγάπη.
Η Ύπαρξη τις κοιτούσε και καμάρωνε καθώς η Καρδιά χαμογελούσε.
Η Ευτυχία χόρευε και τραγουδούσε καθώς νανούριζε το μωρό του ζευγαριού στην κούνια του.
Κάθε μέρα πια σε αυτό το σπιτικό, οι ψυχές ήταν ελεύθερες, να επικοινωνούν με τις καρδιές, να χαίρονται την μεγάλη αγάπη και να γεύονται όλοι μαζί την ευτυχία και έζησαν αυτές οι υπάρξεις καλά και εμείς υπάρξεις μου, καλύτερα !!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου