Δέκα και πλέον χρόνια μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κάποια διαφορετικά παιδιά αρχίζουν να γεννιούνται, έχουν ματιά που σε κοιτάζουν βαθιά και αρχοντική αίσθηση του εαυτού τους. Είναι τα παιδιά ίντιγκο .
Οι γονείς αυτών των παιδιών ανήκουν κυρίως στα παιδιά της «έκρηξης». Είναι άνθρωποι δηλαδή που είχαν δημιουργήσει τομές στο οικογενειακό ή κοινωνικό περιβάλλον, με ανατρεπτικές απόψεις και τάσεις για την εποχή τους.
Η ονομασία τους ως ίντιγκο οφείλεται στο χρώμα της αύρας τους που έχει χρώμα σκούρο μπλε-μωβ (indigo blue) ή αλλιώς λουλακί, η μέθοδος που αποτυπώθηκε η αύρα των παιδιών ίντιγκο είναι η μέθοδος Κίρλιαν, μια τεχνική που ανέπτυξαν δύο Ρώσοι επιστήμονες, κατά τη δεκαετία του 1950.
Η Λι Κάρολ και ο Γιαν Τόμπερ έγραψαν ένα βιβλίο που εξερευνά τις νεότερες γενιές και τις διαφορετικές τάσεις τους . Του έδωσαν τον τίτλο τα Ίντιγκο Παιδιά. Διαπιστώνουν λοιπόν πως τα ίντιγκο παιδιά διαφέρουν πολύ μεταξύ τους, όπως όλα τα παιδιά, έχουν όμως δέκα κοινά πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά και είναι τα ακόλουθα:
1. Έρχονται στον κόσμο νιώθοντας σαν βασιλιάδες και συχνά συμπεριφέρονται ανάλογα.
2. Έχουν την αίσθηση ότι «τους αξίζει να βρίσκονται εδώ» και εκπλήσσονται όταν οι άλλοι δεν αισθάνονται το ίδιο.
3. Έχουν συναίσθηση της αξίας τους και συχνά δίνουν στους γονείς να καταλάβουν «ποιος είμαι εγώ».
4. Έχουν πρόβλημα όταν κάποιος προσπαθεί να ασκήσει επάνω τους απόλυτη εξουσία (χωρίς να παρέχει εξηγήσεις ή δικαίωμα επιλογής).
5. Ορισμένα πράγματα απλώς αρνούνται να τα κάνουν. Για παράδειγμα, δυσκολεύονται πολύ να περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους.
6. Τους δημιουργούν εκνευρισμό τα συστήματα που περιέχουν κάποιο τελετουργικό και δεν απαιτούν δημιουργική σκέψη.
7. Συχνά επινοούν δικούς τους, καλύτερους τρόπους, για να κάνουν ορισμένα πράγματα, τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο . Σαν αποτέλεσμα, δίνουν την εντύπωση ότι «τα βάζουν με το σύστημα» ή ότι είναι αντικομφορμιστές απέναντι σε κάθε σύστημα .
8. Εμφανίζονται ως αντικοινωνικά άτομα, εκτός αν βρίσκονται με ομοίους τους. Αν δεν υπάρχουν γύρω τους άνθρωποι που να πουν τον κόσμο όπως εκείνα, μπορεί να γίνουν εσωστρεφή και να νιώσουν ότι δεν τα καταλαβαίνει κανείς. Σε πολλές περιπτώσεις το σχολείο τούς φαίνεται δυσβάσταχτο από κοινωνικής πλευράς.
9. Δεν ανταποκρίνονται σε μεθόδους πειθάρχησης που βασίζονται στην ενοχή όπως πχ. «αλίμονό σου όταν γυρίσει σπίτι ο μπαμπάς και δει τι έκανες!».
10. Δεν ντρέπονται να σου πουν τι χρειάζονται.
Η Νάνσυ Αν Τέιπ, συγγραφέας του "Ζώντας τη Ζωή σας μέσω του Χρώματος". Υποστηρίζει πως δύο βασικά χρώματα δεν ήταν πλέον παρόντα στα ζωικά ρεύματα της αύρας τους. Είχαν αντικατασταθεί από το ίντιγκο.
Στην πραγματικότητα το ποσοστό των Ίντιγκο Παιδιών φτάνει σήμερα το 90% του πληθυσμού των νεότερων γενεών.
Σε πολλές περιπτώσεις αυτά τα παιδιά εκλαμβάνονται λανθασμένα ως προβληματικά εξαιτίας της υπερδραστηριότητας που παρουσιάζουν και την φαινομενικής έλλειψης προσοχής τους για συγκεκριμένα πράγματα. "Υπάρχουν μάλιστα τέσσερις διαφορετικοί τύποι, ο καθένας από τους οποίους έχει και ένα διαφορετικό σκοπό. Πρώτος είναι ο Ίντιγκο Ανθρωπιστής, ο οποίος πρόκειται να εργαστεί με τα πλήθη.
Κατόπιν εμφανίζεται ο Διανοητικός Ίντιγκο, ο οποίος ασχολείται με τη διαμόρφωση σχεδίων. Τρίτος είναι ο Ίντιγκο Καλλιτέχνης, συνήθως μικρόσωμος στην κατασκευή και τέταρτος ο Ενδοδιαστατικός Ίντιγκο, ο οποίος εκφράζεται ως απόλυτος τύπος και συνήθως είναι μεγαλόσωμος στην κατασκευή του".
Τα παιδιά Ίντιγκο είναι χαρισματικά και ήρθαν στη γη για να δώσουν αξία στη φύση και τον συλλογικό νου. Θέλουν να επιφέρουν θετικές αλλαγές, να κάνουν όλους να συμμετέχουν σε ένα ποιοτικό άλμα της ζωής.
Παρ' όλη τη φιλολογία που υπάρχει γύρω από αυτά τα παιδιά, λίγα ουσιαστικά πράγματα έχουν γίνει γνωστά. Η μεγάλη κρίση που ζούμε, σκοπεύει να "χτυπήσει" ενεργειακά αυτές τις δυνάμεις τις ξεχωριστές που έχουν τα ϊντιγκο. Τα λέμε παιδιά, αλλά έχουν φτάσει, οι πρώτες γενιές, στην ηλικία κοντά στα 60.
Δηλαδή είναι όλοι οι άνθρωποι που τώρα υποφέρουν..Βέβαια, η αλλαγή που έχουν ως αποστολή τα ίντιγκο, θα έρθει έτσι κι αλλιώς. Αλλά αυτό το ξέρετε. Γιατί είσαστε ένα από αυτά τα παιδιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου