«Ορμόνη της αγάπης» ονομάζουμε την οξυτοκίνη. Όχι την περιλάλητη ντοπαμίνη που παράγει ο οργανισμός μας όταν ερωτευόμαστε – αυτή που μας κάνει να βλέπουμε τα πάντα υπέροχα, μετά να πέφτουμε σε βαριά κατάθλιψη, και μετά να ξαναβλέπουμε τα πάντα υπέροχα και να αναρωτιόμαστε αν έχουμε τρελαθεί.
Η οξυτοκίνη είναι η ορμόνη της αγκαλίτσας, εκείνη που παράγεται στον εγκέφαλό μας όταν βλέπουμε μωρά γατάκια ή όταν κουλουριαζόμαστε με τον σύντροφό μας στον καναπέ. Είναι, επίσης, η κυρίαρχη ορμόνη στον οργανισμό των γυναικών που θηλάζουν και αυτή που ευθύνεται για διάφορα μικρά θαύματα, όπως τα παρακάτω :
Διώχνει τον φόβο: Πριν από λίγο καιρό, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βόννης διαπίστωσαν ότι η οξυτοκίνη «φρακάρει» το κέντρο του εγκεφάλου που αντιλαμβάνεται τον φόβο, κάνοντάς μας ατρόμητους (ή τουλάχιστον λιγότερο φοβισμένους) μπροστά στον κίνδυνο. Τα ευρήματα δείχνουν ότι η οξυτοκίνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την καταπολέμηση των αγχώδων διαταραχών. Το πείραμα και τα συμπεράσματά του θα τα βρείτε αναλυτικά εδώ.(1)
Είναι υπεύθυνη για το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα (ή και την έλλειψή του): Ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον πείραμα (2) απέδειξε ότι οι άνδρες που είχαν θετικές αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια και την σχέση τους με τη μητέρα τους, όταν βρίσκονται υπό την επιρροή της οξυτοκίνης έχουν την τάση να «μεγεθύνουν» αυτή την ανάμνηση. Αυτό πιθανότατα το περιμένατε.
Εκείνο που εξέπληξε τους επιστήμονες, όμως, είναι ότι αντίστοιχα υπό την επιρροή της ορμόνης οι άνδρες που δεν είχαν ευχάριστες ή τρυφερές αναμνήσεις από την σχέση με τη μητέρα τους, την θυμούνταν χειρότερη απ’ ό,τι στην πραγματικότητα ήταν. Αυτό, δηλαδή, που κάνει στην πραγματικότητα η οξυτοκίνη είναι να κάνει πιο έντονη την εκάστοτε ανάμνηση – θετική ή αρνητική.
Μας κάνει ψεύτες: Για τις ανάγκες αυτής εδώ (3) της έρευνας, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να μαντέψουν μερικές φορές αν ένα νόμισμα θα «έρθει» κορώνα ή γράμματα, και εν συνεχεία να βαθμολογήσουν τον εαυτό τους ανάλογα με το ποσοστό επιτυχίας τους – το πόσες φορές, δηλαδή, μάντεψαν σωστά.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ένα χρηματικό έπαθλο έβαζε τους συμμετέχοντες σε πειρασμό να «φουσκώσουν» τις επιδόσεις τους. Εκείνοι, όμως, στους οποίους χορηγήθηκε και μια δόση οξυτοκίνης, είπαν σαφώς περισσότερα ψέματα, και με πολύ λιγότερο δισταγμό.
Κάνει τον σκύλο σας να σας συμπαθεί περισσότερο: Η οξυτοκίνη δεν επηρεάζει μόνο τους ανθρώπους, αλλά και τα ζώα. Σύμφωνα με αυτήν εδώ την έρευνα (4) τα σκυλιά στα οποία χορηγήθηκε μικρή ποσότητα οξυτοκίνης εκδήλωσαν περισσότερα και μεγαλύτερα σημάδια τρυφερότητας προς τους ιδιοκτήτες τους, πράγμα που έκανε τους ερευνητές να δηλώσουν ότι ενδεχομένως η ορμόνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την θεραπεία κατοικιδίων που έχουν κακοποιηθεί, κάνοντάς τα να εμπιστευτούν τους νέους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους.
Μπορεί να θεραπεύσει ασθένειες που σχετίζονται με το γήρας: Πειράματα που πραγματοποιήθηκαν σε ποντίκια (5) προχωρημένης ηλικίας έδειξαν ότι η χορήγηση οξυτοκίνης κάτω από το δέρμα τους επιτάχυνε την ανάπλαση κατεστραμμένων μυϊκών ιστών – και μάλιστα σε ποσοστό αντίστοιχο του 80% της ανάπλασης που επιτύγχανε από μόνος του ο οργανισμός των νεαρών ποντικιών.
Οι ερευνητές δήλωσαν εν συνεχεία ότι ενδεχομένως η οξυτοκίνη να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την θεραπεία –ή έστω την επιβράδυνση– παθήσεων που σχετίζονται με την ηλικία και στους ανθρώπους.
Μπορεί να βοηθήσει στις διατροφικές διαταραχές: Αυτή εδώ η έρευνα (6) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ασθενείς που έπασχαν από διατροφική ανορεξία έδειχναν μικρότερη εμμονή με το φαγητό και την εικόνα του σώματός τους όταν τους χορηγήθηκε αναπνευστικό σπρέι οξυτοκίνης. Ο επικεφαλής της έρευνας στη Σεούλ της Νότιας Κορέας δήλωσε ότι αυτή θα μπορούσε να είναι μια επαναστατική μέθοδος στη θεραπεία της νευρικής ανορεξίας.
Πηγές και Αναφορές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου