Το νόημα της ζωής λένε είναι η ελπίδα και τα όνειρα. Όλοι μας κάνουμε σχέδια για το μέλλον, μικρά ή μεγάλα. Οραματιζόμαστε ότι έχουμε πετύχει ένα στόχο μας, ότι καταφέραμε να κερδίσουμε την καρδιά του ανθρώπου που μας ενδιαφέρει ή ότι αυτή τη φορά θα περάσουμε με επιτυχία τη δοκιμασία της συνέντευξης και η θέση εργασίας, που τόσο επιθυμούμε, θα γίνει δική μας.
Αρχίζουμε λοιπόν και ήδη μπαίνουμε στην ψυχολογία του νικητή και δεν μπορούμε να περιμένουμε ως τη μέρα που αυτό το όραμα θα γίνει πραγματικότητα.
Tι γίνεται όμως όταν τα πράγματα δεν πάνε έτσι ακριβώς όπως τα περιμέναμε;
Τότε αρχίζουμε να ρίχνουμε το φταίξιμο στη μοίρα μας, στη ζωή, στους άλλους, ακόμη και στον ίδιο μας τον εαυτό και στη συνέχεια μας καταβάλλει η απογοήτευση. «Καλά κάνω και δεν ενθουσιάζομαι ποτέ, με ότι περιμένω να συμβεί.
Αφού ξέρω πως ποτέ δεν μου πάει τίποτα καλά». Είναι μερικές από τις κοινότυπες φράσεις, τις οποίες όλοι μονολογούμε, σε αυτή την περίπτωση.
Τότε είναι λοιπόν η στιγμή, που θα πρέπει να καθίσουμε παρέα με τον καλύτερο φίλο μας, τον εαυτό μας, και να δούμε πώς θα ξεπεράσουμε το γεγονός ότι άλλα περιμέναμε και αλλιώς μας βγήκαν και πόσο τελικά σημαντικό ήταν αυτό που προσδοκούσαμε. Και να μερικές από τις σκέψεις, που καλό θα ήταν να θέσουμε σε αυτή τη συζήτηση:
Στη ζωή δεν παίρνουμε πάντα αυτό που θέλουμε. Μπορεί να ακούγεται τετριμμένο και εξοργιστικό, ιδιαίτερα τη στιγμή που κάποιος νιώθει απογοητευμένος, όμως πραγματικά αυτό είναι κάτι που συμβαίνει καθημερινά.
Εμείς μπορεί να έχουμε κάνει την καλύτερη προετοιμασία και να έχουμε δουλέψει σκληρά για να πετύχουμε το στόχο μας, όμως πάντα υπάρχουν και οι εξωτερικοί παράγοντες, που αλλάζουν, και στους οποίους μπορεί εμείς να μην έχουμε τη δυνατότητα να παρέμβουμε.
Και τι κάνουμε, όταν δεν μπορούμε να επηρεάσουμε ή να αλλάξουμε μία κατάσταση; Το παίρνουμε απόφαση και πάμε παρακάτω. Γιατί αυτή είναι η ζωή. Και σίγουρα, κάτι κερδίσαμε από όλη τη διαδικασία της προσπάθειας και της προσμονής.
Είναι αλήθεια πως ποτέ δεν μου πάει τίποτα καλά; Τις στιγμές της απογοήτευσης, έχουμε όλοι την τάση να γενικεύουμε ότι μας συμβαίνει. Λέμε«Πάντα με κυνηγάει η ατυχία», «Δεν πρέπει να περιμένω τίποτα θετικό στη ζωή μου, αφού πάντα καταλήγει σε αποτυχία», κτλ. Πόσο λογική βάση έχουν όμως όλες αυτές οι σκέψεις;
Εσείς, δεν αισθανθήκατε ποτέ να σας χαμογελάει η τύχη; Δεν υπήρξαν φορές στη ζωή σας που κάποια προσπάθεια κατέληξε σε θετικά αποτελέσματα; Κάντε λοιπόν τον «δικηγόρο του διαβόλου» στις αρνητικές σας σκέψεις και θυμηθείτε όσα περισσότερα παραδείγματα περιπτώσεων, όπου οι προσδοκίες σας δικαιώθηκαν, και διαψεύστε τες.
Θα μπορούσα καλύτερα; Αν πιστεύουμε ότι τα τελικά γεγονότα δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες μας, επειδή εμείς κάναμε κάτι λάθος ή δεν προσπαθήσαμε αρκετά, τότε θα πρέπει να εστιάσουμε στο τι πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να κάνουμε διαφορετικά, τώρα πλέον που έχουμε και μία πιο ξεκάθαρη εικόνα της κατάστασης.
Θα έπρεπε να συμπεριφερθούμε με διαφορετικό τρόπο, να προετοιμαστούμε καλύτερα ή να δουλέψουμε πάνω στη βελτίωση των δεξιοτήτων μας; Τι θα κάναμε διαφορετικά τώρα που βλέπουμε το αποτέλεσμα και δεν είναι αυτό που θέλαμε; Πολλές φορές η επιτυχία δεν έρχεται με την πρώτη προσπάθεια.
Αν λοιπόν η απογοήτευσή σας συνδέεται με μία προσδοκία επίτευξης ενός στόχου, ο οποίος επιδέχεται παραπάνω προσπαθειών, απλώς βελτιώστε τον τρόπο ή δοκιμάστε έναν τελείως διαφορετικό τρόπο «δουλειάς» πάνω στο στόχο σας. Αν όχι, τότε την επόμενη φορά που θα βιώσετε μία αντίστοιχη εμπειρία, θα ξέρετε να τη χειριστείτε καλύτερα, αν αυτή τη φορά, η αποτυχία σας έγινε μάθημα.
Για ποιο λόγο το ήθελα πραγματικά; Μερικές φορές θέλουμε να πετύχουμε κάποια πράγματα στη ζωή μας, χωρίς να έχουμε ψάξει αληθινά πώς αυτά που θέλουμε εξυπηρετούν το γενικότερο όραμα που έχουμε για τη ζωή μας και ποιες ανάγκες μας καλύπτουν.
Δεν ξέρω μάλιστα, αν συχνά η απογοήτευση δεν έχει να κάνει τόσο με τον στόχο ή το γεγονός που προσδοκούσαμε να συμβεί, και δεν συνέβη, όσο με το ότι δεν συνέβη. Με το ότι νιώθουμε δηλαδή ότι αυτό που θέλαμε, δεν έγινε και ας μην είναι στην πραγματικότητα τόσο σημαντικό για εμάς.
Έτσι, για παράδειγμα, μπορεί να επιδιώκαμε να κάνουμε μία σχέση με κάποιον άνθρωπο και επειδή δεν πραγματοποιήθηκε η επιθυμία μας, να νιώσουμε απογοήτευση. Τι είναι όμως αυτό που θα μας φέρει αυτό το συναίσθημα;
Είναι το ίδιο το πρόσωπο που πραγματικά θέλαμε να γίνει κομμάτι της ζωής μας ή είναι απλώς η ανάγκη για επιβεβαίωση ή η ανάγκη να νιώσουμε σημαντικοί, η οποία δεν εκπληρώθηκε, που μας απογοητεύει; Στη δεύτερη περίπτωση, το συναίσθημα αυτό δεν συνδέεται με το ίδιο το άτομο, αλλά με τη μη κάλυψη της δικής μας ανάγκης.
Εσείς, γιατί πραγματικά νιώθετε απογοήτευση που οι προσδοκίες σας δεν βγήκαν αληθινές; Πώς επηρεάζει αυτό τις πραγματικές σας ανάγκες; Ή μήπως τελικά δεν τις επηρεάζει και τόσο;
Η ζωή είναι ένα συνεχόμενο test drive. Συνεχώς βάζουμε στόχους και δοκιμάζουμε. Άλλους τους πετυχαίνουμε και άλλους όχι. Αυτό όμως μας δίνει τη δύναμη να προσπαθούμε ξανά, να εξελισσόμαστε και να μαθαίνουμε. Και η απογοήτευση είναι μέσα στο παιχνίδι.
Την αισθανόμαστε, την αμφισβητούμε και προχωράμε παρακάτω για νέους στόχους που θα κάνουν τη ζωή μας γεμάτη και θα της δώσουν νόημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου