Μολονότι σε αυτό το βιβλίο προσπαθώ να μοιραστώ μαζί σας την επιθανάτια εμπειρία μου, δεν υπάρχουν λόγια που να μπορούν να περιγράψουν, έστω και στο ελάχιστο, το βάθος και την έκταση της επίγνωσης που με πλημμύρισε. Επομένως, ο καλύτερος τρόπος να το διατυπώσω, είναι χρησιμοποιώντας μεταφορές και παρομοιώσεις. Ελπίζω πραγματικά, να αποτυπώνουν ένα μέρος της ουσίας αυτών που προσπαθώ να εκφράσω, τουλάχιστον σε κάποιο μικρό βαθμό.
Φανταστείτε, ας πούμε, μια τεράστια, σκοτεινή αποθήκη. Ζείτε εκεί και για φως έχετε μόνο ένα φακό. Όλα όσα ξέρετε σχετικά με το τι περιέχει αυτός ο τεράστιος χώρος, περιορίζονται σε όσα έχετε δει με το λιγοστό φως του μικρού φακού. Όποτε θέλετε να ψάξετε για κάτι, μπορεί να το βρείτε ή και να μην το βρείτε, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό που ψάχνετε δεν υπάρχει.
Υπάρχει, απλά δεν το έχει φωτίσει ποτέ ο φακός σας. Και ακόμα κι αν το φωτίσετε, μπορεί να μην είναι εύκολο να ξεχωρίσετε το αντικείμενο που βλέπετε. Μπορεί να έχετε μια σχετικά σαφή εικόνα του, αλλά συχνά αμφιβάλλετε. Μπορείτε να δείτε μόνο αυτά στα οποία εστιάζει το φως σας και να αναγνωρίσετε αυτά, τα οποία ήδη γνωρίζετε.
Κάτι παρόμοιο είναι και η φυσική ζωή. Αντιλαμβανόμαστε μόνο αυτά στα οποία εστιάζουμε τις αισθήσεις μας σε κάποια δεδομένη χρονική στιγμή και είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε όσα μας είναι ήδη γνώριμα.
Έπειτα, φανταστείτε ότι κάποια μέρα, κάποιος ανοίγει ένα διακόπτη. Τότε, για πρώτη φορά, γίνεται ξαφνικά μια έκρηξη φωτός, ήχων και χρωμάτων και εσείς είστε σε θέση να δείτε ολόκληρη την αποθήκη.
Δεν μοιάζει με τίποτα από όσα είχατε ποτέ φανταστεί. Φώτα τρεμοπαίζουν, αστράφτουν, ακτινοβολούν, σκορπίζοντας κόκκινες, κίτρινες, γαλάζιες και πράσινες σπίθες. Βλέπετε χρώματα που δεν αναγνωρίζετε, χρώματα που δεν είχατε δει ποτέ πριν. Μουσική πλημμυρίζει την αίθουσα με υπέροχες, ξεχωριστές μελωδίες που δεν είχατε ποτέ ακούσει στο παρελθόν, και οι οποίες αναπαράγονται στερεοφωνικά.
Η απεραντοσύνη, η πολυπλοκότητα, το βάθος και το εύρος όσων συμβαίνουν γύρω σας, είναι σχεδόν ασύλληπτο. Δεν μπορείτε να διακρίνετε μέχρι τα πέρατα του χώρου και ξέρετε ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα από αυτά που μπορείτε να δείτε σε αυτόν το χείμαρρο, που διεγείρει τις αισθήσεις και τα συναισθήματά σας.
Όμως, έχετε μια έντονη αίσθηση ότι συμμετέχετε πραγματικά σε κάτι ζωντανό, απεριόριστο και εντελώς ασύλληπτο, ότι αποτελείτε κομμάτι ενός μεγάλου καμβά που ξεδιπλώνεται πέρα από το οπτικό και ηχητικό σας πεδίο.
Αντιλαμβάνεστε ότι όσα πιστεύατε πως ήταν η πραγματικότητά σας, ουσιαστικά ήταν μόνο ένας κόκκος στο απέραντο θαύμα που σας περιβάλλει. Μπορείτε να δείτε πώς τα διάφορα κομμάτια συσχετίζονται, πώς όλα συγκρούονται και πώς ταιριάζουν μεταξύ τους.
Αντιλαμβάνεστε πόσα πολλά διαφορετικά πράγματα υπάρχουν στην αποθήκη, τα οποία δεν είχατε δει ποτέ, δεν είχατε καν ονειρευτεί ότι υπάρχουν σε αυτό το μεγαλείο και την έκρηξη χρωμάτων, ήχων και υφής – αλλά να που υπάρχουν, μαζί με όλα όσα ήδη γνωρίζατε.
Ακόμα και τα αντικείμενα που γνωρίζατε ότι υπάρχουν, εντάσσονται σε ένα τελείως διαφορετικό εννοιολογικό πλαίσιο, ώστε να φαντάζουν και αυτά καινούργια και παράδοξα εξωπραγματικά.
Ακόμα και όταν κλείσει ο διακόπτης, τίποτα δεν μπορεί να μειώσει την αντίληψη και τη διαύγεια, το θαυμασμό και την ομορφιά ή την υπέροχη ζωντάνια της εμπειρίας. Τίποτα δεν μπορεί, ποτέ, να διαγράψει τη γνώση που αποκτήσατε για όλα όσα υπάρχουν στην αποθήκη.
Τώρα πια γνωρίζετε πολλά περισσότερα για όσα υπάρχουν στην αποθήκη, πώς να τα φτάσετε και τι δυνατότητες έχετε, συγκριτικά με αυτές που είχατε πριν με το μικρό σας φακό.
* Απόσπασμα από το βιβλίο της Αnita Moorjani ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΕΓΙΝΑ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου