Έχετε ακούσει αυτό που λένε ότι η ζωή έχει τη γεύση που της δίνεις;
Πικρή θα σου πω.
Εκείνη την ερώτηση για το χρώμα που της δίνεις;
Μαύρη θα σου πω.
Που θα καταλήξω αναρωτιέσαι. Δε θα το φτάσω σε κανέναν φιλοσοφικό συλλογισμό, χαλάρωσε. Θα σου πω πως έβγαλα το συμπέρασμα μου.
Είναι πικρή και μαύρη γιατί αυτό επέλεξα.
Γιατί δεν είχα τη δύναμη να βάψω τους μαύρους τοίχους. Και τη γεύση, φυσικά. Δεν έριξα τη σωστή ποσότητα ζάχαρη, απο φόβο μη χαλάσει. Αντιθέτως, είναι γλυκιά και άσπρη γιατί εσύ γι’ αυτό πάλεψες.
Αυτό το ουσιαστικό γένους θηλυκού και αορίστου νοήματος σου δίνει αυτό το τεράστιο πλεονέκτημα. Να μπορείς να προσδιορίσεις τη σημασία της.
Τι είναι για μένα η ζωή;
Θα μπορούσα να γράψω τόμους ολόκληρους με ή χωρίς φιλοσοφίσματα. Γιατί αυτή είναι η δική μου οπτική γωνία.
Όταν απευθυνθώ όμως σε σένα ίσως σε μια σου πρόταση να μπορέσεις να χωρέσεις τις απαντήσεις όλου του κόσμου.
Γιατι αυτός είσαι εσύ !
Μισώ, όμως, αυτή την ερώτηση. Από που προκύπτει αυτή σου η απορία, άνθρωπε; Πως από εμένα, μια κοινή θνητή, ζητάς απάντηση στο αιώνιο ερώτημα της ανθρωπότητας; Και πες μου, σε παρακαλώ, ποια είναι η σωστή;
Τη στιγμή που θα θεωρήσεις λανθασμένη την απάντηση μου, συμπεραίνεις πως η ζωή μου είναι ένα λάθος.
Μπορείς; Και αν ναι, ποιός σου έδωσε αυτό το δικαίωμα;
Σε μπέρδεψα;
Ας βρεθεί κάποιος να αποφανθεί πως υπάρχει η σωστή απάντηση στην ερώτηση “τι είναι ζωή”!
Αυτό είναι που προσπαθώ να σου πω.
Κανείς να μη κάνει το λάθος αυτό.
Ζωή είναι οι ανάσες που είσαι τυχερός και παίρνεις κάθε δευτερόλεπτο. Τόσο εύκολο τελικά μα κανείς δε το σκέφτεται. Όταν προσπαθείς να βγάλεις νόημα χάνεις την ουσία. Είναι πικρή και μαύρη, λευκή και γλυκιά.
Κανενός η ζωή δεν έιναι μόνο εύκολη. Ουδείς τόσο ευτυχής στον κόσμο τούτο. Η γη κινείται και όσο αυτό συμβαίνει όλα ανατρέπονται. Οι δυσκολίες χτυπάνε κάθε πόρτα.
Τυχερός θεωρείσαι όταν σε κάθε αναποδιά θα σηκωθείς. Το σύμπαν, το κάρμα ή όπως αλλιώς θες ονόμασε το, είναι άτιμο. Δε θα χαρείς χωρίς να πικραθείς.
Την ουτοπία τη γνωρίζεις; Κάποιος είχε γράψει ότι ουτοπία είναι κάτι που όταν τον πλησιάζεις ένα βήμα, εκείνο απομακρύνεται δύο. Εύλογα τότε ρώτησα, σαν μικρό και ανόητο που ήμουν, ποιο το νόημα της.
Στη δημοτική βιβλιοθήκη νομίζω βρισκόμουν.Η απάντηση της υπεύθυνης μένει ακόμη κολλημένη στο μυαλό μου.
Μου είπε “σε κάνει να την κυνηγάς”.
Τόσο απλό. Ίσως γι αυτό σε κάθε δυσκολία το ξεχνάω.
Μαζοχισμό νομίζω το λένε στη ψυχολογία αλλά γουστάρω να τσακίζομαι.
Όχι για τον πόνο που θα μου προκαλέσει. Ο πόνος θα φύγει και θα σηκωθώ.
Το συναίσθημα εκείνο λοιπόν. Θα σηκωθώ και θα με δουν όλοι και πάλι δυνατή. Τότε τη ζωή θα τη χρωματίσω άσπρη και θα της δώσω την πιο γλυκιά γέυση.
Στιγμή ευτυχίας.
Γιατί η ευτυχία είναι απλά μια στιγμή.
Δε θέλω να με ρωτάς για τη ζωή μου. Θέλω να αναρωτιέσαι πως νιώθω τη στιγμη αυτή. Με έχεις απέναντί σου και θες να μάθεις τη γνώμη μου για τη ζωή;
Τι ξέρεις για μένα; Πως μπορώ μέσα σε μια μου πρόταση να κλείσω τόσα χρόνια;
Σταματήστε να αμπελοφιλοσοφείτε.
Ζήστε. Χαρακτηρίστε τις στιγμές σας.
Γιατί κάποια μέρα θα θελήσετε να γυρίσετε εκεί. Στις όμορφες στιγμές που νιώσατε ευτυχισμένοι.
Και αν τόση ανάγκη έχεις να χρωματίσεις τη ζωή, πες πως είναι γκρι.
Ωραίο χρώμα ! Και ταιριάζει με όλα !
Έφη Μπαμπούρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου