Μέσα στο πλαίσιο των συμπαντικών πνευματικών νόμων βασική θέση έχει ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος, ο νόμος του κάρματος. Είναι ένα ενεργειακό σύστημα που υπάρχει στη γη χιλιάδες χρόνια τώρα. Είναι αυτόνομο και λειτουργεί από μόνο του είτε κάποιος θελήσει να το αναγνωρίσει και να το παρατηρήσει, είτε όχι. Παραμένει στο πεδίο του και τον επηρεάζει στη ζωή του.
Εδώ υπάρχει μια αντίφαση, από τη μια έχει το δικαίωμα της επιλογής μέσα από το νόμο της ελεύθερης βούλησης και από την άλλη ο ίδιος έχει δεσμευτεί με την ενέργεια του κάρματος. Με χρέη και οφειλές του παρελθόντος που αν δεν έχει τη γνώση, τα επαναλαμβάνει ούτως ώστε να χάνει την παρούσα ζωή του. Παρόλα αυτά έχει το δικαίωμα μετασχηματισμού και απαλλαγής, όταν έρχεται η επίγνωση, έρχεται και η ελευθερία.
Κάρμα=πράξη. Η σκέψη και η πράξη που φέρνει το ανάλογο αποτέλεσμα. Το κάρμα είναι άχρονο. Μια πράξη του τώρα, που η αιτία βρίσκεται στο παρελθόν, έχοντας τη δυναμική το αποτέλεσμά της να επηρεάσει το μέλλον. Ο νόμος της δράσης και της αντίδρασης, βιώνω αυτό που σκέφτομαι και πράττω.
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε παίρνουμε μαζί μας την ενέργεια του κάρματος η οποία καθορίζει τις επιλογές μας και την πορεία μας (πεπρωμένο). Επί της ουσίας όμως δεν υπάρχει πεπρωμένο αλλά μαθητεία και σκοπός ζωής, με διαφορετικά δυναμικά εκπλήρωσης για τον καθένα.
Μας δίνεται δηλαδή η ευκαιρία να βγούμε από αυτές τις ενέργειες καθώς μας δίνεται η γνώση της ύπαρξής μας. Η εξέλιξη και επίγνωση του εαυτού μας έχει ως αποτέλεσμα να αποδεσμευόμαστε από το κάρμα, έτσι ώστε να δημιουργούμε εμείς το μέλλον μας.
Εάν συνειδητοποιήσουμε αυτές τις ενέργειες, που σημαίνει πως αναλαμβάνουμε με αγάπη τις ευθύνες των πράξεών μας. Εάν αποδεχτούμε και συγχωρήσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, τότε παράλληλα απαλλασσόμαστε αυτόματα από τα καρμικά δεινά.
Για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο όμως απαιτείται η υπέρβαση του εγώ, η βαθειά συγχώρεση και η αγάπη. Όλες αυτές οι ενέργειες που είναι οι πράξεις του καθενός μας, καταγράφονται ως εντύπωμα στο αρχείο της ψυχής, η οποία τις κουβαλά μέχρι να ξεχρεώσει.
Ώσπου να έρθει η συνειδητή γνώση, η απελευθέρωση, η ανάληψη ευθυνών και η ακύρωση. Με έναν τρόπο μπορούμε να πούμε, πως το κάθε χρέος είναι και ένας από τους λόγους που επιλέγει η ψυχή την επόμενή της ενσάρκωση.
Δημιουργεί στο πλάνο της, δυνατότητες και γεγονότα που θα την φέρουν κοντά με ανθρώπους, που έχει καρμικούς δεσμούς ώστε να δεχτεί το κατάλληλο μάθημα και να έρθει η απελευθέρωση και η ισορροπία.
Έτσι επιλέγουμε να συναντήσουμε αυτές τις ψυχές ως φίλους, συγγενείς ή συνεργάτες και ανάλογα τη μαθητεία, την αντίληψη και την ετοιμότητά μας μπορούμε να τους απελευθερώσουμε και να απελευθερωθούμε. Τα μεγαλύτερα καρμικά μαθήματα τα δεχόμαστε μέσα από την οικογένεια και τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους, συνήθως μαζί τους φέρνουμε τις περισσότερες δεσμεύσεις.
Αρχικά απαιτείται η παρατήρηση και η αναγνώριση του συστήματος που ανήκουμε. Σύστημα είναι η οικογένεια, η εργασία, η πόλη, η χώρα, ο πλανήτης. Η αποδοχή του συστήματος είναι η βάση της αποδοχής των επιλογών, των πράξεων και αποτελεσμάτων.
Η μεγαλύτερη δυναμική της καρμικής ενέργειας οφείλεται κυρίως στις σκέψεις και τα συναισθήματα. Ένα συναίσθημα δίνει κίνηση στη σκέψη, η σκέψη στην πράξη και η πράξη φέρνει το αποτέλεσμα ανάλογα με την μορφή που είχε το συναίσθημα και η πρόθεση.
Όλα τα συναισθήματα βιώνονται, που σημαίνει ότι επιδρούν σε όλα τα πεδία του ανθρώπου αλλά και στο περιβάλλον του. Με αυτόν τον τρόπο επιδρά και το κάρμα.
Στην καθημερινότητα εκφράζεται με την φράση: “ότι έσπειρες θα θερίσεις”. Είναι με λίγα λόγια ένας φαύλος κύκλος γεγονότων που όταν δεν γνωρίζεις τις αιτίες είναι δύσκολο να βγεις. Εάν μπορούσαμε να δώσουμε μια εικόνα θα λέγαμε πως ενεργειακοί λώροι συνδέουν την τωρινή ζωή ενός ανθρώπου με τις προηγούμενες οφειλές.
Όταν έρχεται η συνειδητοποίηση τότε ο καθένας είναι έτοιμος, δηλώνοντας απλά την πρόθεσή του να κόψει τέτοιους λώρους και να απελευθερώσει τις καρμικές ενέργειες ανώδυνα. Έτσι απαλλάσσεται από το κάρμα και πηγαίνει σε μια ευρύτερη συνείδηση, αρκεί να δώσει την άδεια για να το σταματήσει.
Μια εκδοχή ψυχικών τραυμάτων που βασίζεται σε καρμικές συμπεριφορές προς τον ίδιο μας τον εαυτό είναι είτε στο τώρα είτε στο παρελθόν, συνειδητά ή ασυνείδητα βρισκόμενοι σε μια δύσκολη κατάσταση, επιλέγουμε να μπλοκάρουμε μόνοι μας τα συναισθήματά μας.
Δεσμεύουμε το μέλλον μας με όρκους και κατάρες που θα μας ακολουθούν συνεχώς. Όταν για παράδειγμα βρεθούμε σε κατάσταση ψυχικού πόνου προκειμένου να δείχνουμε δυνατοί απαρνιόμαστε κάθε τύπου ευαισθησίας, κλάμα, συμπόνια, έκφραση και εκδήλωση συναισθημάτων. Αυτός είναι ένας όρκος.
Μέσα από συναισθηματική φόρτιση ανάλογα με το τι βιώνουμε κάθε φορά, κάνουμε δηλώσεις που μας δεσμεύουν και στις επόμενες ενσαρκώσεις. Κάτι ανάλογο είναι εάν για κάποια αρνητική συμπεριφορά μας δεν καταφέρουμε να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας.
Θεωρούμε πως δεν μας αξίζει η χαρά και η ευτυχία, αυτοτιμωρία. Αυτή είναι μια κατάρα. Έτσι κουβαλάμε πάνω μας εξαιτίας των συμπεριφορών μας κατάρες και ενεργειακά στιλέτα σταλμένα από εμάς ή από άλλους που έχουμε αδικήσει και πληγώσει σε αυτή ή σε άλλες ζωές.
Μόνο όταν αποδεχόμαστε τις επιλογές και συγχωρούμε τον εαυτό μας ακυρώνουμε και απελευθερωνόμαστε από όλα αυτά. Κυρίως με την αγάπη προς τον εαυτό μας αλλά και την κατανόηση ότι η ψυχή μας προκειμένου να συλλέξει εμπειρίες, αποφασίζει να περάσει από διαφορετικούς ρόλους μέσα στην κάθε της ενσάρκωση.
Ρόλους που δε συμβαδίζουν με την τωρινή μας συνειδητότητα. Αφού δε μπορούμε να αποδεχτούμε πως είναι η ίδια ψυχή που ήταν δολοφόνος, ληστής, αυτόχειρας, που έχει τιμήσει και δουλέψει με σκοτεινές δυνάμεις, που έχει καταχραστεί την εξουσία, και πολλά άλλα.
Όλα αυτά τα έχουμε βιώσει ήδη, δεν είναι απαραίτητο να τα κουβαλάμε τώρα και να βασανίζεται εσωτερικά η ψυχή μας, από πόνους του παρελθόντος. Επίσης άλλες φορές επιλέγουμε να βιώσουμε σοβαρές ασθένειες ψυχικούς ή σωματικούς πόνους ώστε να εξιλεωθούμε και να αποκολληθούμε από μια τέτοια ενέργεια, πηγαίνοντας στο επόμενο επίπεδο ανάπτυξης.
Όμως και αυτό ακόμα δεν είναι απαραίτητο πλέον γιατί προσφέροντας αγάπη στον εαυτό μας, συγχρόνως του προσφέρουμε τη μεγαλύτερη δυναμική θεραπεία του σώματος και της ψυχής, αρκεί να έχουμε την πρόθεση, τότε ενεργοποιείται η αυτοθεραπεία.
Εάν με κάποιους ανθρώπους έχουμε ολοκληρώσει μέρος των μαθημάτων μας και αντιληφθούμε συμπεριφορές μη πραγματικές στο τώρα, τότε είμαστε έτοιμοι να αποκολληθούμε κόβοντας λώρους που μας απομυζούν ενέργεια και δε συμβάλλουν πλέον στην εξέλιξή μας.
Αρχικά χρειάζεται η πρόθεση για απελευθέρωση χωρίς ανασφάλεια και φόβο. Είναι συνήθης φαινόμενο να δυσκολευόμαστε να αφήσουμε κάτι και ας είναι άχρηστο, φοβόμαστε την απώλεια, την έλλειψη. Γιατί δε γνωρίζουμε πως το κενό που θα δημιουργηθεί, θα γεμίσει με την κατάλληλη ενέργεια που χρειαζόμαστε στο τώρα μας.
Κάθε φορά που αφήνουμε χώρο στο νου, στις σκέψεις, στα συναισθήματα, στην καθημερινότητά μας, είναι ένα δώρο προς τον εαυτό μας καθώς έτσι ανοίγουμε χώρο και του επιτρέπουμε να δημιουργήσει. Μέσα από τέτοιου είδους κενά έρχεται η πληρότητα.
Όταν λοιπόν αντιληφθούμε πως χρειάζεται να κάνουμε τέτοιας μορφής αποκοπή με έναν άλλον άνθρωπο είτε το γνωρίζει ο άλλος είτε όχι, ζητώντας την κατάλληλη ενεργειακή υποστήριξη και συνδημιουργία με τον ανώτερο εαυτό, με ανώδυνο τρόπο απλά συμβαίνει. Έτσι απελευθερωνόμαστε και οι δυο.
Η τωρινή ενέργεια της γης ευνοεί περισσότερο από ποτέ τις καρμικές αποκοπές. Οι άνθρωποι πλέον μπορούν να δέχονται τα μαθήματά τους ανώδυνα χωρίς ψυχικό πόνο. Έχουν τη δυνατότητα ν’ απελευθερωθούν και να δημιουργήσουν θετικά σενάρια για τον εαυτό τους, τα οποία θα επηρεάσουν με έναν μαγικό τρόπο θετικά και όλο το περιβάλλον γύρω τους.
Η αγνή πρόθεσή μας είναι η αρχή προς την ελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου