Το Εγώ μας, είναι αυτό το κομμάτι μας που βλέπει τη ζωή σαν ένα συνεχή αγώνα, ένα συνεχές δράμα, σαν μια σειρά από εμπόδια. Η Ψυχή μας, βλέπει τη ζωή σαν δώρο. Βλέπει κάθε στιγμή σαν ευκαιρία και κάθε λεπτό σαν μια καινούρια αρχή. Ότι το Εγώ αναγνωρίζει ως εμπόδιο, η Ψυχή το βλέπει σαν ένα σκαλοπάτι για να πάει προς τα πάνω, ένα βήμα πιο κοντά στο στόχο της.
Το Εγώ βιώνει ανταγωνισμό και ζήλια. Αναγνωρίζει το διαχωρισμό και τη διττότητα. Η Ψυχή αντιλαμβάνεται τον κόσμο σαν ένα, είναι ο πυρήνας της ενότητας.
Το Εγώ ψάχνει τις λύσεις έξω απ’ τον εαυτό. Αναγνωρίζει τα προβλήματα ως προερχόμενα από εξωτερικούς παράγοντες, το Εγώ κατηγορεί, ψέγει, θυματοποιεί. Κι έτσι, αναζητά βοήθεια απ’ το εξωτερικό περιβάλλον.
Η Ψυχή ξέρει πως ο εαυτός είναι υπεύθυνος για ό,τι συμβαίνει, πως δεν υπάρχουν θύματα και θύτες μα μόνο δημιουργοί, και τιμά τον εαυτό της ως δημιουργό κάθε στιγμή. Για να βρει λύσεις, ψάχνει μέσα της, εκείνη μόνο έχει τις απαντήσεις. Η Ψυχή είναι η εσωτερική μας Σοφία.
Το Εγώ νιώθει την ανάγκη για πληρότητα και συμπλήρωση. Η Ψυχή ξέρει πως από μόνη της είναι το Ένα, το Ακέραιο, το Όλον.
Το Εγώ αισθάνεται την έλλειψη, φοβάται την απώλεια, νιώθει πως δεν έχει αρκετά. Η Ψυχή γνωρίζει πως η αφθονία υπάρχει παντού και πως δεν υπάρχει κάτι που να λείπει. Δε γίνεται να σου λείπει κάτι που ήδη έχεις.
Το Εγώ απελπίζεται, τα παρατάει, νιώθει ανεπαρκές. Η Ψυχή επιμένει γιατί ξέρει πως βρίσκεται πάντα στο σωστό μονοπάτι.
Το Εγώ είναι σκληρό με τον εαυτό, δεν τον αφήνει να κάνει λάθη, κι αν τα κάνει τον κατηγορεί και τον ακυρώνει. Η Ψυχή αφήνει τον εαυτό ελεύθερο, να παίξει, να προσπαθήσει, να κάνει λάθη, να πέσει και να σηκωθεί. Γιατί τίποτα δεν είναι σωστό και τίποτα δεν είναι λάθος. Όλα είναι απλά επιλογές.
Το Εγώ θέλει να αποδεικνύει ότι αξίζει, να φαίνεται ότι αξίζει. Να είναι καλύτερο απ΄ τους άλλους. Η Ψυχή κάνει αυτό που αγαπάει επειδή το αγαπάει. Η εσώτερη ικανοποίηση είναι αυτό που την αφορά.
Το Εγώ τα βλέπει όλα περίπλοκα και δύσκολα. Μπερδεύεται, δεν ξέρει το δρόμο. Η Ψυχή είναι ο εσωτερικός φωτεινός φάρος που δε σ’ αφήνει ποτέ να χαθείς. Για την Ψυχή όλα είναι απλά, όλα είναι ξεκάθαρα και όμορφα. Η Ψυχή είναι αγνή χαρά.
Και μόνο όταν αναγνωρίζεις ποιο κομμάτι σου ανταποκρίνεται σε κάθε περίπτωση, η Ψυχή σου ή το Εγώ σου, είσαι ένα βήμα πιο κοντά στο να μάθεις πώς λειτουργείς και να αλλάξεις ό,τι δε σε ικανοποιεί. Όταν είσαι συνειδητός στο φως και το σκοτάδι σου, μπορείς να αλλάξεις τον εαυτό σου. Ένα βήμα τη φορά.
Είναι εντάξει όταν μπαίνει το Εγώ μπροστά, είναι που θέλει να κρύψει κάποιο φόβο ή να σε προστατέψει από κάτι. Είναι εντάξει. Αρκεί να το αναγνωρίζεις, και έτσι θα αρχίσεις να θυμάσαι πως δεν υπάρχει τίποτα που να χρειάζεται να φοβάσαι, θα αρχίσεις να εκτίθεσαι σε ότι σε τρομάζει και θα δεις πως δε σε απειλεί τίποτα. Γίνε παρατηρητής του Εγώ σου και δες το να δίνει τη θέση του στην Ψυχή σου. Κι έτσι θα συνεχίσεις, πιο δυνατός, συνειδητός και ακέραιος σ’ αυτό το υπέροχο ταξίδι που κάνεις.
Μην ξεχνάς, όλα είναι ένα όμορφο παιχνίδι που όλοι έχουμε συμφωνήσει να παίξουμε. Και το παιχνίδι υπάρχει για να μας κάνει να χαιρόμαστε, να μαθαίνουμε και να διασκεδάζουμε. Δεν είμαστε παρά μικρά παιδιά που λαχταράμε να γνωρίσουμε τον κόσμο και τις ψυχές μας. Γι’ αυτό, μην ξεχνάς, απόλαυσέ το και παίξε με την καρδιά σου!
Κλημεντίνη Σοφού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου