Το Εγώ δεν είναι μόνο ο απαρατήρητος νους, η φωνή μέσα στο κεφάλι που προσποιείται ότι είναι εσύ, αλλά και τα απαρατήρητα συναισθήματα που είναι η αντίδραση του σώματος σ’ αυτό που λέει η φωνή μέσα στο κεφάλι.
Η φωνή μέσα στο κεφάλι λέει μια ιστορία που το σώμα την πιστεύει και αντιδρά σ’ αυτήν. Αυτές οι αντιδράσεις είναι τα συναισθήματα. Τα συναισθήματα, με τη σειρά τους, ανατροφοδοτούν με ενέργεια τις σκέψεις που δημιούργησαν αρχικά το συναίσθημα. Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος μεταξύ άκριτων σκέψεων και συναισθημάτων, που προκαλεί συναισθηματική σκέψη και το συναισθηματικό πλάσιμο ιστοριών.
Το συναισθηματικό συστατικό του Εγώ διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Σε μερικά Εγώ είναι μεγαλύτερο απ’ ό,τι σε άλλα. Σκέψεις που πυροδοτούν συναισθηματικές αντιδράσεις στο σώμα μπορεί μερικές φορές να έρθουν τόσο γρήγορα, ώστε πριν προλάβει να τις διατυπώσει ο νους, το σώμα να έχει ήδη αντιδράσει με ένα συναίσθημα και το συναίσθημα να έχει μετατραπεί σε αντίδραση.
Αυτές οι σκέψεις υπάρχουν σε προ-λεκτικό στάδιο και θα μπορούσαν να ονομαστούν άρρητες, ασυνείδητες παραδοχές. Έλκουν την προέλευσή τους από την παρελθούσα εξαρτημένη μάθηση του ατόμου, συνήθως από την πρώιμη παιδική ηλικία.
Το “Δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους” θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα μιας τέτοιας άρρητης παραδοχής σε έναν άνθρωπο του οποίου οι αρχέγονες σχέσεις, δηλαδή με γονείς ή αδέρφια, δεν ήταν υποστηρικτικές και δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη.
Να μερικές ακόμα κοινές ασυνείδητες παραδοχές : “Κανείς δεν με σέβεται και δεν με εκτιμάει. Πρέπει να δίνω μάχες για να επιβιώνω. Ποτέ δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα. Η ζωή πάντα σε απογοητεύει. Δεν μου αξίζει η αφθονία. Δεν μου αξίζει η αγάπη”. Οι ασυνείδητες παραδοχές δημιουργούν συναισθήματα στο σώμα, που, με τη σειρά τους, παράγουν νοητική δραστηριότητα και/ή άμεσες αντιδράσεις. Μ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργούν την προσωπική σου πραγματικότητα.
Η φωνή του Εγώ διαταράσσει συνεχώς τη φυσική κατάσταση ευεξίας του σώματος. Σχεδόν κάθε ανθρώπινο σώμα βρίσκεται κάτω από πολλή καταπόνηση και στρες, όχι επειδή απειλείται από κάποιον εξωτερικό παράγοντα, αλλά από τον νου.
Το σώμα έχει προσκολλημένο πάνω του ένα Εγώ και δεν μπορεί παρά να αντιδρά σε όλα τα δυσλειτουργικά πρότυπα σκέψης που συνθέτουν το Εγώ. Έτσι, ένα ρεύμα αρνητικού συναισθήματος συνοδεύει το ρεύμα της ατέρμονης και ψυχαναγκαστικής σκέψης.
Τι είναι αρνητικό συναίσθημα; Ένα συναίσθημα που είναι τοξικό για το σώμα και παρεμβαίνει στην ισορροπία και στην αρμονική του λειτουργία. Ο φόβος, το άγχος, ο θυμός, η μνησικακία, η θλίψη, το μίσος ή η έντονη αντιπάθεια, η ζήλια, ο φθόνος – όλα διαταράσσουν την ενεργειακή ροή μέσα στο σώμα, επηρεάζουν την καρδιά, το ανοσοποιητικό σύστημα, την πέψη, την παραγωγή ορμονών, κ.λπ.
Κάθε επικρατούσα τάση ιατρικής, αν και ακόμα γνωρίζει πολύ λίγα σχετικά με το πώς λειτουργεί το Εγώ, αρχίζει να αναγνωρίζει τη σύνδεση μεταξύ αρνητικών συναισθηματικών καταστάσεων και σωματικής ασθένειας.
Ένα συναίσθημα που βλάπτει το σώμα μολύνει επίσης και τους ανθρώπους με τους οποίους έρχεται σε επαφή και, έμμεσα, μέσω μιας διαδικασίας αλυσιδωτής αντίδρασης, αμέτρητους άλλους που δεν έχει συναντήσει ποτέ. Υπάρχει ένας κοινός όρος για όλα τα αρνητικά συναισθήματα: δυστυχία.
Τα θετικά συναισθήματα έχουν αντίθετη επίδραση στο σώμα. Ισχυροποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα, τονώνουν και θεραπεύουν το σώμα. Πράγματι, το κάνουν, αλλά χρειάζεται να γίνει διάκριση ανάμεσα σε θετικά συναισθήματα που παράγονται από το Εγώ και σε βαθύτερα συναισθήματα που απορρέουν από τη φυσική σου κατάσταση και τη σύνδεσή σου με την Ύπαρξη.
Τα θετικά συναισθήματα που παράγονται από το Εγώ περιέχουν ήδη εντός τους το αντίθετό τους, στο οποίο μπορούν γρήγορα να μετατραπούν. Να μερικά παραδείγματα: Αυτό που το Εγώ αποκαλεί αγάπη είναι κτητικότητα και εθιστική εξάρτηση που μπορεί να μετατραπεί σε μίσος μέσα σ’ ένα δευτερόλεπτο.
Ο έπαινος και η αναγνώριση σε κάνουν να αισθάνεσαι ζωντανός κι ευτυχισμένος τη μια μέρα – το να σε επικρίνουν ή να σε αγνοούν σε κάνει να αισθάνεσαι αποκαρδιωμένος και δυστυχισμένος την επόμενη.
Τα συναισθήματα που παράγονται από το Εγώ προέρχονται από την ταύτιση του νου με εξωτερικούς παράγοντες που είναι όλοι, φυσικά, ασταθείς και υποκείμενοι σε αλλαγή ανά πάσα στιγμή. Τα βαθύτερα συναισθήματα δεν είναι, στην πραγματικότητα, συναισθήματα, αλλά καταστάσεις της Ύπαρξης.
Συναισθήματα υπάρχουν εντός της σφαίρας των αντιθέτων. Οι καταστάσεις της Ύπαρξης μπορεί να συσκοτίζονται, αλλά δεν έχουν αντίθετα. Απορρέουν από μέσα σου ως αγάπη, χαρά και γαλήνη, που είναι όψεις της αληθινής σου φύσης.
*Από το βιβλίο “Για μια Νέα Ζωή”, Έκχαρτ Τόλλε (εκδ. Λιβάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου