"Ένας νεαρός άνδρας μόλις είχε γίνει πατέρας και για πρώτη φορά στην ζωή του ζούσε την εμπειρία της πατρότητας. Στην καρδιά του βασίλευαν η χαρά και η αγάπη, που κυλούσαν σαν ποτάμι μέσα του.
Μια μέρα του ήρθε η "όρεξη" να έρθει σε επαφή με την φύση γιατί, από τότε που είχε γεννηθεί το παιδί του, τα έβλεπε όλα όμορφα , μέχρι και που ο θόρυβος ενός φύλου που έπεφτε του φαινόταν μουσική. Αποφάσισε λοιπόν να πάει στο δάσος για να χαρεί όλη την ομορφιά του και για να ακούσει το κελάηδημα των πουλιών.
Περπατούσε αθόρυβα , αναπνέοντας την υγρασία που υπήρχε εκεί όταν, ξαφνικά, είδε έναν αετό πάνω σε ένα κλαδί, και έμεινε έκπληκτος από την ομορφιά του. Και ο αετός ο ίδιος ήταν χαρούμενος που είχε τα μικρά του, και η πρόθεση του ήταν να πετάξει μέχρι την κοντινή λίμνη για να πιάσει κάποιο ψάρι για να το πάει στην φωλιά του για να ταΐσει τα μικρά αετόπουλα.
Ήταν μια μεγάλη ευθύνη αυτή του να αναθρέψει και να εκπαιδεύσει τα μικρά του, αντιμετωπίζοντας τις διάφορες προκλήσεις της ζωής.
Μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία του άνδρα, ο αετός τον κοίταξε και τον ρώτησε :"Που πηγαίνεις καλέ μου άνθρωπε; Βλέπω στα μάτια σου την χαρά."
Και ο άνδρας απάντησε :"Ξέρεις , μόλις γεννήθηκε ο γιος μου και ήρθα στο δάσος γιατί είμαι ευτυχισμένος. Από εδώ και στο εξής θα τον προστατεύω πάντα, θα τον ταΐζω, και δεν θα επιτρέψω να υποφέρει ποτέ από το κρύο. Κάθε μέρα θα τον προστατεύω από τους εχθρούς του και δεν θα τον αφήσω ποτέ να να αντιμετωπίσει δυσκολίες.
Δεν θα επιτρέψω στον γιο μου να έχει τις ίδιες δυσκολίες που είχα εγώ, δεν θα δυσκολευτεί για τίποτα. Σαν πατέρας, θα είμαι δυνατός όπως η αρκούδα, και με την δύναμη των χεριών μου θα τον προστατεύσω, θα τον αγκαλιάσω και δεν θα επιτρέψω ποτέ σε κανένα και σε τίποτε να τον ταράξει."
Ο αετός τον άκουγε έκπληκτος, χωρίς να μπορεί να πιστέψει σε όλα εκείνα που άκουγε. Μετά , κοιτάζοντας τον του είπε :" Άκουσε με καλά. 'Όταν η φύση με "διέταξε" να αναθρέψω και να μεγαλώσω τα μικρά μου, να φτιάξω μια φωλιά, άνετη, ασφαλής, και προστατευμένη από τους κυνηγούς, μου είπε επίσης να βάλω πολλά κλαδιά με αγκάθια, και ξέρεις γιατί;
Γιατί όταν τα μικρά θα είναι δυνατά για να πετάξουν, θα εξαφανίσω όλη την άνεση των πούπουλων. Μην μπορώντας να αντέξουν τα αγκάθια, θα είναι αναγκασμένα να φτιάξουν την δική τους φωλιά. Θα τους ανήκει όλη η κοιλάδα, με την προϋπόθεση να πραγματοποιήσουν με τις δικές τους δυνάμεις τους στόχους και επιθυμίες τους..
Εάν τα αγκάλιαζα , οι επιθυμίες τους θα εμποδιζόντουσαν, και αυτό θα κατέστρεφε ανεπανόρθωτα την ατομικότητα τους, και θα τους έκανε ανίκανα να "πολεμήσουν, και χωρίς χαρά για την ζωή. Αργά ή γρήγορα θα "έκλαιγα" για το λάθος μου αυτό, γιατί θα έβλεπα τα δικά μου "παιδιά" να είχαν μετατραπεί σε γελοίους αντιπροσώπους του είδους τους, και θα με είχε γεμίσει τύψεις και ντροπή βλέποντας τα να αδυνατούν να χαρούν για τα επιτεύγματα τους.
Εγώ, φίλε μου, είπε ο αετός, αγαπώ τα παιδιά μου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, όμως δεν θα γίνω ποτέ συνένοχος της ανωριμότητας τους."
Ο αετός σιώπησε, και μετά, με μεγαλοπρέπεια άνοιξε τα φτερά του και πέταξε ψηλά μέχρι να χαθεί στον ορίζοντα.
Ο νεαρός άνδρας επιστρέφοντας στο σπίτι του, σκεφτόταν συνέχεια στο τρομερό λάθος που λίγο έλειψε να κάνει δίνοντας στο παιδί του την αγκαλιά της "αρκούδας". Φτάνοντας σπίτι αγκάλιασε το παιδί του και ενώ το κρατούσε αγκαλιά ο μικρός άρχισε να κουνά τα πόδια και τα χέρια σαν ένδειξη της ανάγκης ελευθερίας, χωρίς κάποια προστατευτική "αρκούδα" να τον εμποδίζει..!
Από εκείνη την ημέρα ο άνδρας άρχισε να προετοιμάζεται για να γίνει ο καλύτερος πατέρας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου