Η πιο βαθιά επιλογή της Ψυχής μας......!!!

Στον κόσμο τουτον υπάρχει η διττότητα…
Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος εδώ έχει πάντα δύο επιλογές, που επιδρούν στην ελεύθερη Βούληση του, ανάλογα…

Η επιλογή στον κόσμο τούτο, φαίνεται να διακατέχεται από μια ελευθερία να είσαι όπως θέλεις, να πιστεύεις ότι θέλεις, να ακολουθείς όποιον θέλεις…

Φαίνεται ότι ο καθένας επιλέγει την συμπεριφορά του, την πίστη του, τον δρόμο του…Φαίνεται ότι επιλέγει πάντα το καλύτερο...ή νομίζει πως επιλέγει πάντα το καλύτερο…Ανάλογα με τα παιδικά του βιώματα, γίνονται και οι επιλογές του…

Αν ρωτήσουμε χίλιους ανθρώπους, νομίζω ότι δεν θα βρεθεί κανένας που να υποστηρίξει ότι δεν κάνει πάντα το καλύτερο, ή αυτό που νομίζει καλύτερο, για τον Εαυτό του και για τους άλλους…

Ή ακόμα κι αν αφήσει τους άλλους έξω από αυτό το «καλύτερο», δεν νομίζω να υπάρχει έστω και ένας που να μην υποστηρίζει ότι έκανε και κάνει το καλύτερο που μπορεί για τον Εαυτό του, την δεδομένη στιγμή.

Έρχεται μετά η Ζωή και αποδεικνύει ότι οι επιλογές μας ήταν τελικά ανούσιες, σε σχέση με αυτό που νομίζαμε σαν καλύτερο…Ότι δεν καταφέραμε να επιλέξουμε με την Ελεύθερη Βούληση, αλλά με αυτό που νομίζαμε σαν ελευθερία…

Η Ζωή αποδεικνύει πως ότι και να επιλέξουμε, ελεύθεροι δεν θα είμαστε τελικά…
Δεσμευόμαστε σε μια πίστη, σε μια ιδέα, σε μια άποψη και αυτό το θεωρούμε ελευθερία…Ότι είμαστε ικανοί να επιλέξουμε ένα από τα δύο, το θεωρούμε ελευθερία…

Ο δρόμος του δύο, είναι τελικά η πιο βαθιά επιλογή της Ψυχής μας, η «περιπέτεια» του να γίνεσαι ξανά Ένα, είναι αυτό που χαρακτηρίζει τούτο το ταξίδι μας.

Αν ποτέ ξυπνήσουμε από το όνειρο του «δύο», τότε ίσως καταφέρουμε να κάνουμε τούτο το ταξίδι συναρπαστικό…

Αλλιώς θα υπάρχουν οι μεν και οι δε…όπως όλα εδώ είναι δύο, δύο πάντα θα είναι και οι επιλογές μας, όσο τις έχουμε ανάγκη για να ζούμε με περισσότερη συνείδηση του διαχωρισμού και λιγότερη συνείδηση του Εαυτού μας…

Οι μεν και οι δε είναι ο δρόμος του «δύο»…Η απώλεια του Είναι δεν εξετάζει ποιος έγινες, ποια πίστη ακολουθείς, ποια ιδέα ενστερνίζεσαι, πως περνάς στην ζωή σου...Ανοίγει μόνο τον Δρόμο σου για να βιώσεις την Ενότητα μέσα στον Εαυτό σου, σαν Στόχος που σε κατευθύνει πάντα στο Ένα ξανά…Γιατί τελικά αυτό είναι που έχεις απολέσει…

Πραγματικά ακόμα και οι ερμηνείες σε τούτον τον κόσμο, διίστανται…όπως ακριβώς και οι απόψεις μας, οι πίστεις μας, οι πεποιθήσεις μας, οι ιδέες μας, οι πράξεις μας…
Η απώλεια ερμηνεύεται σαν κάτι που χάσαμε ή θα χάσουμε και θέλουμε απεγνωσμένα να διατηρήσουμε….

Μια άλλη ερμηνεία της απώλειας όμως μπορεί να είναι ότι ξεχάσαμε το Ουσιώδες μας και κάνουμε κύκλους μέχρι να το ξαναθυμηθούμε…

<<<Όταν θα γίνετε από δύο Ένα και εξομοιώσετε το μέσα με το έξω, το έξω με το μέσα, το ψηλό με το χαμηλό, όταν θα κάνετε το αρσενικό να μην είναι άντρας και το θηλυκό να μην είναι γυναίκα, τότε θα εισέλθετε στο Βασίλειο>>>
Ευαγγέλιο του Θωμά



Βάσω Νικολοπούλου