"Από την αυτοεκτίμηση στον εγωϊσμό".....!!!

                             

"Να περνάς καλά" και όχι "Να προσέχεις"

"Ο τρόμος είναι φυσιολογική αντίδραση. Ωραία, λοιπόν, όταν εξελιχθεί ο τρόμος εμφανίζεται ο φόβος, που δεν είναι πια ενστικτώδης, αλλά - το είπαμε κι αυτό - νοητική αντίδραση. 

Άρα εμείς, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας, δεν γεννηθήκαμε με φόβο. Γεννηθήκαμε με τη δυνατότητα να τρομάζουμε - αυτή την ίδια δυνατότητα που έχουν ο σκύλος, η γάτα και το μικρό πουλάκι. 

Όλους μας τους φόβους τους μάθαμε. Κανένας δεν ήταν έμφυτος. Μάθαμε να φοβόμαστε γιατί έτσι μας δίδαξαν. Και οι πρώτοι μας δάσκαλοι ήταν... οι γονείς μας. 

Αρχίζοντας με κάποια "φοβιστικά πράγματα" που εμείς οι γονείς λέμε στα παιδιά μας ατιμωρητί, όπως για παράδειγμα: "Να προσέχεις!" "Γιατί είναι φοβερό να τους λες κάτι τέτοιο ; " ."Γιατί το "να προσέχεις" σημαίνει "να φοβάσαι", "ο κόσμος είναι επικίνδυνος" ή  "φρόντισε να μη σου συμβεί τίποτα". Και πάνω απ' όλα, γιατί υποδηλώνει ένα μακάβριο μήνυμα: "Πρόσεχε, γιατί αν σου συμβεί κάτι εγώ δε θα τ' αντέξω"."

"Όλα αυτά, όμως τα λέει κάποιος για να προλάβει το κακό."
"Ναι... Μπορεί να 'ναι κι έτσι. Ωστόσο, δεν προειδοποιεί. Τρομάζει. Η πρόληψη είναι κάτι περισσότερο από θέμα συμβουλών και προειδοποιήσεων: είναι να δείξεις στον άλλον πως έχουν τα πράγματα, να του εξηγήσεις τι μπορεί να του συμβεί και τι μπορεί να κάνει για να το αποφύγει. 

Το γεγονός ότι, την ώρα που φεύγω από το σπίτι, η μητέρα μου λέει: "Να προσέχεις, έτσι;" δεν είναι πια ευγένεια, είναι προσπάθεια αν μου φορτώσει ένα ακόμη βάρος: "Πρέπει τώρα να προσέχω, αλλιώς θα στεναχωρεθεί η μαμά μου"."

"Η αντίδρασή της δεν αφορά καν εμένα. Αφορά την ίδια. Προσπαθεί να διαλύσει τους δικούς τις φόβους με τη φαντασίωση ότι η προειδοποίησή της "περί φόβου", μπορεί να λειτουργήσει ως δια μαγείας. 

Δηλαδή, το να προφέρει τη φράση: "Να προσέχεις", θα επιδράσει πάνω μου προστατευτικά, κι έτσι δεν θα πάθω τίποτα.Πρέπει να μάθουμε να λέμε "καλή διασκέδαση" ή "καλά να περάσεις". Αυτό είναι το καλύτερο μήνυμα. Πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας να προσέχουν, αλλά αυτό να το κάνουν για τον εαυτό τους. Το "να προσέχεις", εμπεριέχει τη στάμπα ότι δεσμεύω τον άλλον με την ιδέα ότι πρέπει να κάνει κάτι για εκείνον που του δίνει τη συμβουλή.

Τα παιδιά μας πρέπει να μάθουν να προσέχουν γι' αυτά τα ίδια κι όχι για τους άλλους, αλλά αυτή η πραγματικά σωτήρια προσοχή κινδυνεύει να πέσει σε δεύτερη μοίρα, πίσω από το ενοχικό: "να προσέχεις" που λένε οι γονείς. Είνα ανάγκη να μπορέσουμε να καταλάβουμε πόσο πολύ αυτή μας η στάση διαμορφώνει ένα χαρακτήρα.

Πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας πως η φροντίδα για τον εαυτό τους είναι από κείνα για κείνα. Γι' αυτό ακριβώς δεν πιστεύω πως είναι καλή ιδέα το "να προσέχεις". Σε κάθε περίπτωση, μου φαίνεται πολύ σημαντικό να μάθεις πώς να αξιοποιείς όλη αυτήν την ενέργεια στην προστασία του σώματος και της ψυχής."

... Όπως είπαμε, κάποιος τις δίνει απλώς και μόνο για να ελέγξει τους δικούς τους φόβους, και σχεδόν ποτέ από αγάπη για τον άλλον.
Γιατί το φορτίο των φόβων μας ακυρώνει την όποια τρυφερή συμπεριφορά μας και, επιπλέον, γιατί αυτός που μ' αγαπάει πρέπει να θέλει να περνάω καλά, και όχι να προσέχω- ειδικά εάν δεν με έχει για εντελώς ηλίθιο. Αυτός που σου λέει "πρόσεχε", στην ουσία σου λέει "ο κόσμος είναι επικίνδυνος". Αυτός που σου λέει "διασκέδασε", στην ουσία σου λέει "ο κόσμος είναι ένας τόπος χαράς. Ποιός σ' αγαπάει καλύτερα;"

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάϊ - "Από την αυτοεκτίμηση στον εγωϊσμό".
ΟΤΑΝ ΠΡΟΩΘΕΙΣ ΤΟ ΘΕΤΙΚΟ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ!!!