Η Ζωή ανταποκρίνεται στον Εαυτό μας....!!!

Η Ζωή ανταποκρίνεται στον Εαυτό μας...Δεν είναι δύσκολη η Ζωή, αλλά οι ερμηνείες που μάθαμε να της δίνουμε και οι προθέσεις μας.. 

H καθαρή πρόθεση είναι ένα δύσκολο επίτευγμα για τους ανθρώπους. Να ξέρεις δηλαδή ποιά είναι η πρόθεσή σου, κάθε στιγμή, ανεξάρτητα αν αυτή η πρόθεση υπάγεται στο "καλό" ή στο "κακό" που έμαθες...

Αν νιώθεις την πρόθεσή σου μη λειτουργική για εσένα να την εξυψώνεις προς την Καρδιά, κάθε φορά που τα μη συνειδητά συναισθήματα σε ωθούν να είσαι αρνητικός προς την αρχική σου πρόθεση και σε αναγκάζουν να την εκφράζεις από ένα μπλοκαρισμένο 3ο κέντρο.

Το να παρακολουθείς την διαδρομή της πρόθεσής σου, είναι μια όμορφη διαδικασία, γιατί συλλαμβάνεις τα μη συνειδητά συναισθήματα που την κάνουν να κατεβαίνει από την Καρδιά στο στομάχι και να προκαλούν διάφορες "αναταράξεις"...

Μετά, γνωρίζεις ποιος αποφασίζει για εσένα…

Θέλεις να κάνεις αυτό και μετά κάνεις το άλλο...Μεταξύ της πρώτης σκέψης υπάρχουν ενδιάμεσα και άλλες σκέψεις που δεν είναι συνειδητές...Και ενώ ξεκίνησες με καλοπροαίρετη διάθεση, καταλήγεις να μένεις θυμωμένος και απογοητευμένος...

Μπορεί να φαίνεται επίπονο και ίσως κουραστική όλη αυτήν την διαδικασία, αλλά συμβαίνει μέχρι η Καρδιά να μπει ενεργά και με την αυθεντικότητά της στην Ζωή μας και να μας καθοδηγεί με Σοφία και Αγάπη, σε ξεκάθαρες προθέσεις και ακόμα πιο ξεκάθαρα αισθήματα...

Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι εργάζονται με την καρδιά τους, όμως όταν η καρδιά έχει άμυνες, το μόνο που εκφράζουν από εκεί είναι ένας υπερβολικός συναισθηματισμός και δρουν παρορμητικά και χωρίς λογική.

Αυτός ο διαχωρισμός που γίνεται σε νοητικούς ή συναισθηματικούς τύπους, είναι μια λανθασμένη εντύπωση των ανθρώπων, που ξεχωρίζουν τον εαυτό τους και τους άλλους σε λογικά όντα (ορθολογιστές) ή σε συναισθηματικά όντα (παρορμητικούς)...Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος όμως είναι αυτό που νομίζουν...

Οι ορθολογιστές νομίζουν ότι δεν τους παρασύρουν τα συναισθήματα και οι παρορμητικοί νομίζουν ότι δεν τους παρασύρει η λογική, χωρίς να αντιληφθούν ότι χρειάζονται και τα δύο σε μια υγιή ενότητα, για να μας ανοίγουν σε μια πιο βαθιά αντιληπτικότητα του Εαυτού μας…

Η Καρδιά δεν αφορά στα συναισθήματα, όπως ο νους δεν αφορά στην λογική, γιατί και τα δύο εκφράζονται από τον διαχωρισμό στο Είναι μας, μέσα σε ένα πεδίο που ονομάζεται "ασυνείδητο" και χάνουν την ουσιώδη τους Ενορατική Φύση...

πολλές φορές δεν είναι δύσκολα τα πράγματα, αλλά η ερμηνεία που δίνουμε στα πράγματα...Εχει μεγάλη σημασία να αφήνεις την συνείδησή σου να αντιλαμβάνεται και να διευρύνει τις ερμηνείες, που είχαν παγιωθεί μέσα σου...Αυτό που αναστατώνει τους ανθρώπους είναι ο τρόπος που έμαθαν να ερμηνεύουν την ζωή και όχι η Ζωή η ίδια...

Το άγχος προέρχεται συνήθως για την Θεραπεία και όχι για την ασθένεια…

Μια κατάσταση φαίνεται πολύ δυσάρεστη για εμάς, όταν ξέρουμε ότι κάποιοι άλλοι ευθύνονται γι' αυτήν την δυσαρέσκεια που νιώθουμε, χωρίς καν να προσπαθήσουμε να την ερμηνεύσουμε πρώτα μέσα μας...

Συνήθως, οι άνθρωποι ρωτάνε πιο εύκολα, από το να καθίσουν να αντιληφθούν την ίδια τους την ερώτηση...Περιμένουν εύκολη ερμηνεία από κάποιον άλλον, αντί να προσπαθήσουν να ερμηνεύσουν κάτι που θεωρητικά δεν αντιλαμβάνονται...

Έτσι γίνεται συνήθως σε όλα...

Νιώθεις δυσάρεστα, και αμέσως προσάπτεις την ερμηνεία της δυσαρέσκειας σε κάποιον άλλον, ενώ, τις περισσότερες φορές, καθόλου δεν ευθύνεται αυτός για την δική σου δυσάρεστη κατάσταση...

Και αν δεν εμβαθύνουμε στην διαδικασία της παρατήρησης, δεν μπορούμε καν να το αντιληφθούμε, αφού το συνηθισμένο είναι να παρατηρούμε και να ερμηνεύουμε τον άλλον, για ό,τι μας συμβαίνει εμάς..

Λόγω των τραυματικών εμπειριών και βιωμάτων στα παιδικά μας χρόνια, μάθαμε να κρατάμε επιφυλάξεις προς πάσα κατεύθυνση...Έτσι χάνουμε την καλή μας αίρεση...Γενικά δεν είναι οι άνθρωποι καθόλου καλοπροαίρετοι, γιατί έμαθαν ότι κάποιος άλλος ευθύνεται για την δυσάρεστη κατάσταση που βρίσκονται...

το να χάνεις όμως την καλοπροαίρετη διάθεση, έχει σαν αποτέλεσμα την αρνητική φορά της πρόθεσης...Και αυτό γίνεται φυσικά ασυνείδητα...

Έτσι μπορεί να θεωρούμε την πρόθεσή μας καλή, όμως δουλεύει η έλλειψη της καλής αίρεσης και την αλλοιώνει, χωρίς να το συνειδητοποιούμε….

Και όλο αυτό γίνεται γιατί εξετάζουμε την πρόθεσή μας νοητικά μόνο, αγνοώντας τα συναισθήματά μας, μα εκείνα διαχειρίζονται στην ουσία τις προθέσεις μας, από ένα μη συνειδητό επίπεδο...

Έτσι η λογική σου λέει ότι έχεις καλή πρόθεση, παρ' όλα αυτά στο τέλος η καλή πρόθεση καταλήγει πχ. σε καβγά, και εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις τι έγινε...

Αυτή η άγνοια για τον Εαυτό μας και ό,τι περιέχει...Δεν είναι μόνο αυτό που βλέπεις και αισθάνεσαι, υπάρχουν μέσα μας χιλιάδες μπολοκαρίσματα που δημιουργούν και τις προθέσεις μας στην Ζωή, ώστε να εκφράζουν την κατάσταση «φόβος» στην Συνείδησή μας! Ένας άνθρωπος φοβάται τα πάντα και αμύνεται για τα πάντα, ενώ στην ουσία δεν κινδυνεύει παρά μόνο από τις πεποιθήσεις του και τα συναισθήματά του...

Μα άλλωστε γι' αυτόν τον λόγο η Ζωή έγινε δυσλειτουργική για τον κάθε άνθρωπο, όπως και να είναι, ό,τι και να έχει...Όπως και να γίνει, όλα καταλήγουν σε μια αρένα δυσαρεσκειών και επίκρισης…

Η ερμηνεία της λειτουργίας για τους ανθρώπους είναι (ειρωνεία) αυτή η δυσλειτουργία, αφού, στην ουσία, δεν ξέρουμε από που μας έρχεται το "κακό" ή μάλλον ξέρουμε…πάντα από τους άλλους ή από τα δεδομένα της Ζωής…

Η Πνευματική Φύση του ανθρώπου είναι ενωτική, δημιουργεί μέσα μας ένα πεδίο Αγάπης για να συντελεστεί η Αλχημεία και ο μετασχηματισμός της συναισθηματικής μας τοξικότητας, που δηλητηριάζει τα πάντα μέσα μας και έξω μας, εκφράζοντας την επίκριση προς πάσα κατεύθυνση…

Η Θεραπεία συντελείται με αποδοχή της ιδέας μιας διευρυμένης Συνειδητότητας και μιας εσωτερικής ερμηνείας της Αγάπης και της Σοφίας, που πιθανώς να είναι εντελώς διαφορετική από όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για αγάπη και σοφία, μαζεύοντας άσκοπα συναισθήματα και άσκοπες γνώσεις από την συνηθισμένη μας ζωή…

Η γνωριμία με τον Φυσικό Κόσμο μας είναι ένας σκοπός, αλλά όχι αυτοσκοπός…

Να ζεις με Αγάπη και Σοφία μέσα σ’ αυτόν τον Κόσμο, αλλά να μην εξαρτάσαι από αυτόν, είναι η Κατεύθυνση της Εμπειρίας μας, σαν Ανθρώπινες Υπάρξεις!

Και ας είσαι και ο μόνος και ας είσαι και μόνος!

Νομίζω ότι αυτή είναι όλη η δυσκολία, που αυτή η ευλογημένη Εμπειρία, μοιάζει να είναι καταραμένη και στο τέλος γίνεται ανυπόφορη, κάνοντάς μας να μοιραζόμαστε με τους άλλους τις δυσαρέσκειες μας...

Πίσω ακόμα και από τον πιο σκληρόκαρδο άνθρωπο, υπάρχει μια Καρδιά που αντανακλά τον τραυματισμό της σε ένα «εγώ» που αμύνεται χωρίς όπλα...

Τι να επικρίνεις μετά, αν τα θραύσματα γίνονται σκάγια που τον πρώτο που πληγώνουν είναι τον ίδιο τον Άνθρωπο μέσα του?

Μερικές φορές το να επικρίνουμε το σωστό και το λάθος στους άλλους, σημαίνει ότι δεν είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τον Θεό μέσα μας, σε μια αιώνια Σιωπή, που είναι Δημιουργική και αποτελεί την Έμπνευση μας και την Κατεύθυνσή μας…

Αν μπορεί να αλλάξει ο Κόσμος, αυτό θα συμβεί μόνο από τον καθένα μας και την Δημιουργική μας Δύναμη, σαν να είμαστε ο μόνος που θα τον αλλάξει…

Βάσω Νικολοπούλου