Μερικές φορές αρκεί να αγγίξουμε την καρδιά του άλλου, για να φύγουν όλα τα αρνητικά συναισθήματα που πιθανώς διατηρούμε για το ταίρι μας...
το άγγιγμα είναι Αγάπη, τρυφερότητα...Ας μην το στερούμαστε, μα ούτε και να το στερούμε…
Γενικά δύο άνθρωποι καταπιέζονται μέσα στην σχέση…
Η Αγάπη, ενώ φαίνεται δεδομένη, χρειάζεται υπομονή και κατανόηση, για να πάρει την ομαλή πορεία της Καρδιάς, που βιώνει την ζωή ανεπιφύλακτα, με αισθήματα τρυφερότητας και συναίσθησης.
Συνήθως η αγάπη του ενός για τον άλλον είναι μια δεδομένη κατάσταση, όπως είναι σε όλα τα ζευγάρια μια δεδομένη κατάσταση. «Είμαστε μαζί, άρα αγαπιόμαστε»…Είναι μια ψευδαίσθηση όλο τούτο, μέρος μιας δεδομένης εξαρτητικής αγάπης.
Δεν είναι αυτονόητο, πως επειδή ζουν μαζί δύο άνθρωποι, γνωρίζονται και εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον!
Η «γνωριμία» μεταξύ μας δεν είναι θέμα χρόνου…είναι καθαρά θέμα Καρδιάς…
Ο καθένας σύντροφος μέσα σε μια σχέση, διατηρεί τα δικά του παιδικά τραύματα, τους δικούς του φόβους, τις δικές του ανασφάλειες και παλεύουν μεταξύ τους από ένα μη συνειδητό επίπεδο, αυτές οι διαφορετικότητες των βιωμάτων, που έχουν δομήσει ελλιπώς την προσωπικότητα του καθενός...
Και έτσι ενώ θεωρούμε ότι αγαπάμε τον σύντροφό μας, και εκείνος αγαπάει εμάς, πιο πέρα υπάρχουν χίλιοι άλλοι λόγοι να πολεμάμε μεταξύ μας και να ζούμε με τις προσδοκίες μας...
Συνήθως και οι δύο, ο καθένας από την μεριά του, θεωρούν ότι ο άλλος δεν τους αγαπάει, όσο αυτός, γιατί δεν εκπληρώνει τα σενάρια και τις επιθυμίες του...
Υπάρχουν δηλαδή και από τις δύο μεριές παράπονα και επιφυλάξεις, έτσι δεν μπορούν να χαρούν ανεπιφύλακτα την συμβίωσή τους...
Είναι σαν να κάνουν μια αναγκαστική ανακωχή, γιατί δεν ξέρουν πως να είναι ευτυχισμένοι στην ζωή τους, με διαφορετικό τρόπο...Θέλουν ο άλλος να κάνει αυτά που θέλουν, δεν μπαίνουν σε διαδικασία να τον νιώσουν με ενσυναίσθηση, γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει ανοιχτή Καρδιά και μερικές φορές ούτε καν υποψιάζονται ότι το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούν να ζουν με τον Εαυτό τους, ο καθένας.
Η δεδομένη ζωή των ανθρώπων θέλει τις σχέσεις με έναν καθορισμένο τρόπο...Ζούμε μαζί, τρώμε μαζί, κάνουμε σεξ, έχουμε κοινωνικές παρέες, κάνουμε πράγματα μαζί και τέλος. Μα δεν είναι έτσι οι σχέσεις...Δεν είναι όλα αυτά και τέλος !
Όμως οι άνθρωποι δείχνουν ικανοποιημένοι με αυτά τα δεδομένα, όταν τα έχουν (δεν είναι και τίποτα δύσκολο), όμως κανείς δεν αναρωτήθηκε ότι αφού εκπληρώνουν τους όρους των δεδομένων της ζωής, γιατί τρώγονται με τα ρούχα τους ? Γιατί δεν είναι ευτυχισμένοι ?
Έτσι είναι η ζωή...
Ε, όχι δεν είναι έτσι η ζωή, ο εγωισμός την κάνει έτσι...
Και εμείς επιλέγουμε κάθε φορά, ή τον εγωιστικό τρόπο συμβίωσης, ή αφηνόμαστε ολοένα και πιο πολύ στην Αγάπη της συμβίωσης...
Το να ζεις με έναν άλλον άνθρωπο είναι πολύ εύκολο, αλλά δεν είναι πάντα όμορφο...
Το να Ζεις με τον Εαυτό σου και με έναν άλλον Άνθρωπο, δεν είναι εύκολο στην αρχή, αλλά είναι όμορφο!
Εμείς επιλέγουμε...
Είναι απλό, (μέρος της ειλικρίνειας για την αληθινή μου απώλεια) να νιώσω, ότι δεν είναι ο άλλος που με απορρίπτει, ότι και εγώ τον απορρίπτω, γιατί και οι δύο δεν έχουμε μάθει να Ζούμε με τον Εαυτό μας.
Οι συμπεριφορές δεν επιτίθενται μόνο στον άλλον, πρώτα έχουν επιτεθεί στον Εαυτό μας.
Αν αυτό το καταλάβουν οι άνθρωποι, θα αρχίσουν, στην σχέση μεταξύ τους, να επιδείχνουν μεγαλύτερη υπομονή και κατανόηση, ο ένας στις δυσκολίες του άλλου, ο ένας στις ανάγκες του άλλου...
Το να παραδεχτούν οι άνθρωποι ότι έχουν τρυφερά αισθήματα για τον σύντροφό τους, είναι μια μεγάλη δυσκολία, όταν τα σενάρια τους δεν ευοδώνονται...Τον/την αγαπώ, αλλά...
μου θυμίζει την μάνα μου, λέει ο ένας, θα ήθελα να μου θυμίζει τον πατέρα μου, λέει ο άλλος...
Ανεξάρτητα αν οι σχέσεις με τους γονείς ήταν κακές ή καλές, το αρχέτυπο "γυναίκα" και το αρχέτυπο "άντρας" είναι βαθιά και στέρεα δομημένα μέσα στο ασυνείδητο, όσο οι άνθρωποι ζουν στην ηλικία των 5 χρόνων συναισθηματικά...Έχουν μάθει να ζουν με λανθασμένες συναισθηματικές ασφάλειες…
Είναι πολύ όμορφο να μπορούμε να λέμε απλά «σ’ αγαπώ» από την Καρδιά μας, χωρίς τα απαραίτητα σενάρια προσδοκιών, του Στομαχιού μας…
Είναι δύο διαφορετικά κέντρα ύπαρξης, η Καρδιά και το Στομάχι, γιατί έχουν διαφορετικές Προθέσεις, όταν λειτουργούν δυσαρμονικά το ένα με το άλλο…
Απαραίτητο για την υγιή έκφραση και των δύο, είναι η αρμονία…
Το ένα χρειάζεται να βιώνει Ειρήνη και το άλλο να σταματήσει τον πόλεμο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου