Γιατί πρέπει να διαλογιζόμαστε ;

                       
Το δικαίωμα της γέννησης
Ας φανταστούμε τη στιγμή που κάτι γεννιέται, εμφανίζεται, έρχεται στον κόσμο, είτε ένα μωρό, ένα ζώο, ένα φυτό ή κάτι άλλο. Οποιοδήποτε είδος κι αν είναι, η φυσική κατάσταση όλων έχει κάτι κοινό που μας ελκύει. 

Ανεξάρτητα από τον τόπο γέννησής μας, το χρώμα μας, τις δυσκολίες από τη γέννησή μας, τις ασθένειες, τις αναγκαιότητες από το ότι γεννηθήκαμε σε μια οικογένεια ή χώρα πλούσια ή φτωχή, από το ποια ήταν η κατάσταση κατά τη γέννηση, έχουμε όλοι αυτό το ίδιο πράγμα στο νου μας. 

Κανείς δεν έρχεται στο κόσμο χωρίς αυτό το πράγμα. 
Είναι, επίσης, η εμπειρία που έχουμε όταν βλέπουμε κάτι νεογέννητο. Όλοι έχουμε γεννηθεί με το ίδιο αυτό "πράγμα", που δεν έχει όνομα, που είναι, όμως, κοινό σε όλους και 
που μας θέλγει. 

Ξέρουμε ότι δεν πρόκειται για τον θάνατο, ούτε είναι η χαρά του πατέρα και της μητέρας, κατά τη γέννηση του παιδιού τους. Είναι αυτό που νιώθουμε όταν βλέπουμε ένα καινούργιο πράγμα, χωρίς να ξέρουμε τι είναι. Να βρει κανείς αυτή την κατάσταση, είναι το δικαίωμά μας από τη γέννηση. Παρ' όλο που έχουμε πάρει πολλά από τους γονείς μας, αυτά δεν μας έχουν δώσει το δικαίωμα γέννησης. 

Ούτε πρόκειται για ένα κοινωνικό δικαίωμα, γιατί δεν το έχουμε λάβει από κανέναν άλλο. Είναι δικό μας, αποκλειστικά σε μας ανήκει το να ξαναβρούμε αυτό το πολύτιμο πράγμα, που το έχουμε ανάγκη και που το έχουμε χάσει. 

Όσο δεν το ξαναβρίσκουμε δεν θα είμαστε ευτυχείς. Δεν είναι χαμένο, έχει παραπέσει και δεν είναι πια στη θέση του. Αυτό το δικαίωμα γέννησης είναι ανεξάρτητο από την αντίληψή μας. 

Καθώς, ούτε το έχουμε δει, ούτε το έχουμε ακούσει, είναι πέρα από κάθε αντίληψη ή κάθε εμπειρία. Αλλιώς θα ήταν ψευδαίσθηση. Ήταν ήδη εκεί, προτού ακόμα αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε τα όργανα αντίληψης. Ομοίως δεν μπορεί να εξηγηθεί με λέξεις ή με εικόνες.

Ορισμός του διαλογισμού
Ο "διαλογισμός" είναι αυτός που μας επιτρέπει να ξαναβρούμε αυτήν την κατάσταση, να ξαναβρούμε το δικαίωμα γέννησης. 

Με τον ίδιο τρόπο που είμαστε ανυπόμονοι να βρούμε κάτι που το έχουμε χάσει, θα πρέπει να είμαστε, επίσης, ανυπόμονοι να ξαναβρούμε αυτό το δικαίωμα. 

Ο "διαλογισμός" είναι η αναζήτηση κάποιου πράγματος που ανήκει μόνο σε μας, που πρέπει να προσπαθήσουμε να το ξαναβρούμε και να προσπαθήσουμε να μην το ξαναχάσουμε. Είναι σαν υπενθύμιση από καιρό σε καιρό, που γίνεται όλο και συχνότερα και η οποία, χάρη στις επαναλήψεις, γίνεται όλο και εντονότερη στη ζωή μας. 

Ο "διαλογισμός" δεν είναι η προσευχή, γιατί δεν ακούμε τίποτε απ' έξω, είτε πρόκειται για το Θεό, έναν αρχηγό, ένα δάσκαλο, τους γονείς μας κτλ. Είναι μια πολύ προσωπική αποκάλυψη ενός πλούτου, που βρίσκεται μέσα μας.

Η "συγκέντρωση" είναι μια άλλη έννοια, η τεχνική που χρησιμοποιούμε για να συγκεντρώσουμε το νου μας, για να εστιάσουμε και να επικεντρώσουμε την εργασία έρευνας, αποφεύγοντας οτιδήποτε δεν είναι αναγκαίο στην έρευνα.

Ορισμός της Ντυάνα
Πρόκειται, εδώ, για έρευνα, αποκάλυψη και βίωση με κάτι που είναι τόσο καλά εγκαταστημένο μέσα σε αυτό το πράγμα, που καμιά αμφιβολία δεν στέκει. Είναι αυτό που στην ινδουιστική σκέψη αποκαλείται ντυάνα και για το οποίο μιλάμε. 

Η λέξη "méditer = διαλογίζομαι" προέρχεται από τα ελληνικά και τα λατινικά και σημαίνει αναλογίζομαι. Άρα δεν μπορούμε να σκεπτόμαστε κάτι που δεν μπορούμε να εκφράσουμε με λέξεις. Δυστυχώς, η λέξη "ντυάνα" έχει μεταφραστεί στη Δύση με τη λέξη "διαλογισμός".

Γιατί πρέπει να διαλογιζόμαστε ;
1. Για να ξαναβρούμε το δικαίωμα γέννησης.

Είναι φυσικό ότι δεν θα πρέπει να το χάσουμε και να κάνουμε τα πάντα για να διατηρήσουμε αυτή την κληρονομιά, που είναι μέρος της γέννησής μας.

Η κληρονομιά αυτή δεν έχει όνομα, δεν τη λάβαμε ούτε

από τους γονείς μας ούτε από τους φίλους μας. Αλλά είναι αυτός ο κόσμος, η παιδεία που λάβαμε και οι γονείς μας, που είναι υπεύθυνοι για το γεγονός ότι έχουμε απομακρυνθεί από αυτό το βασικό δικαίωμα.

2. Για να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής, την ύπαρξη και συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους, όποιοι κι αν είναι.

Δεν πρόκειται για μεταβολή του χαρακτήρα μας. Η συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους δεν είναι αυτό που θα έπρεπε να είμαστε.

3. Για να σταθεροποιήσουμε το νοητικό μας, για να το απελευθερώσουμε από την ευχαρίστηση και απ' το βάσανο, απ' την αιτία δηλαδή για την οποία χάσαμε το δικαίωμα γέννησης μέσα μας.


Σε πείσμα των γονιών ή των δασκάλων μας, είναι εξ' αιτίας της ύπαρξης, που οδηγούμαστε στην απώλεια αυτού του δικαιώματος.

Επηρεαζόμαστε τόσο πολύ απ' αυτό που λαμβάνουμε απ' τους άλλους, που χάνουμε την ίδια μας τη θέαση του κόσμου. Ξεχνάμε την ύπαρξη του δικαιώματος της γέννησής μας. Φταίει το ίδιο μας το νοητικό.

Πως είναι το νοητικό μας ;
Το νοητικό μας ταλαντεύεται συνεχώς μεταξύ της χαράς και του πόνου. Επιπλέον, συνειδητοποιούμε ότι δεν είναι η ευχαρίστηση που μειώνει τη λύπη και ότι δεν ξέρουμε ούτε πόσο χρόνο, ούτε προς ποια κατεύθυνση μας οδηγεί αυτό
το νοητικό.

Παρ' όλα τα πλούτη, κατά βάθος είμαστε ανικανοποίητοι. Αισθανόμαστε ότι κάτι μας λείπει. Δεν πρέπει να ρίχνουμε το φταίξιμο ούτε στους γονείς, ούτε στους φίλους, ούτε και στο κοινωνικό περιβάλλον, γιατί κάνουμε το ίδιο στους άλλους. Σε τέτοιο μάλιστα σημείο, που έχουμε την εντύπωση ότι υπάρχει μόνο ο εμπειρικός κόσμος.

Ο "διαλογισμός" μας βοηθά να σταθεροποιούμε το νοητικό μας, να μειώσουμε την έλξη που ασκεί ο κόσμος στο νοητικό μας και να αποφεύγουμε την επίδραση των συνεχών αλλαγών στο νοητικό μας.

4. Για να βρούμε την αιτία για την οποία γεννηθήκαμε, βρισκόμαστε σ' αυτόν τον κόσμο με τρόπο που το αίσθημα της έλλειψης, της μη ικανοποίησης εξαφανίζεται.

Καθώς η εμπιστοσύνη στην ίδια μας την ύπαρξη σταδιακά εξαφανίζεται, όσο επηρεαζόμαστε από την εμπειρία των άλλων, ανακαλύπτουμε με τα χρόνια ότι κάτι μας λείπει.

5. Για να ελαττώσουμε την ταχύτητα των αντιδράσεών μας απέναντι στον εξωτερικό κόσμο.
Οι αλλαγές στο νοητικό μας είναι τόσο γρήγορες, που αντιδρούμε πριν ακόμα καλά καλά σκεφτούμε, χωρίς αληθινά να ξέρουμε τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε. 

Δεν καταλαβαίνουμε πάντοτε, αλλά παρ' όλα αυτά αντιδρούμε. Ο εξωτερικός κόσμος, εξάλλου, δεν θέλει να ελαττώσουμε αυτή την ταχύτητα. Το δικαίωμα γέννησής 
μας είναι το σημείο αναφοράς μας. 

Πρέπει, λοιπόν, να διαλογιστούμε για να αποφεύγουμε τις υπερβολές, έτσι ώστε οι αντιδράσεις μας να ανταποκρίνονται στη δοθείσα κατάσταση. 

Η νοητική κατάσταση έχει μεγάλη επίδραση στο σώμα και στην υγεία. Όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητα με την οποία το νοητικό περνά από τη μια κατάσταση στην άλλη, τόσο το σώμα πρέπει να προσαρμόζεται. 

Το σώμα, όμως, δεν είναι τόσο ταχύ όσο το νοητικό. Αυτό μπορεί να επιφέρει σωματική ασθένεια. Το σώμα και το νοητικό πρέπει να είναι συγχρονισμένα.

6. Για να γίνει θεσμός ο καθημερινός διαλογισμός.

7. Για να επιτείνουμε το σημείο αναφοράς που αποτελεί το δικαίωμα γέννησής μας.

Η σταθερότητα επιτρέπει να αντιμετωπίζει κανείς δυσκολίες και καταστάσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν, να καλούμε αυτή τη δύναμη μέσα μας που μας επιτρέπει να κυβερνούμε τη ζωή μας.

http://www.yogaonline.gr
http://www.drosostalida.com