Αφορμή ήταν (αν και προϋπήρχε κάποιο χρονικό διάστημα πριν) διάφορες αφίσες στο δρόμο και συνομιλίες φίλων τις γιορτινές μέρες όπως επίσης το κυριότερο, μια συνειδητοποίηση για τα δικά μου θέλω και την θέση μου.
Ποια η αντίληψη έχεις την ίδια στιγμή που νομίζεις ότι μοιράζεσαι και στηρίζεις.
Πες το πρώτο πράγμα που θέλεις αυτή τη στιγμή και δες ποιος το ζητάει. Πες ποιον θες να βοηθήσεις αυτή την στιγμή και δες ποιος θέλει να βοηθήσει ποιόν.
Πες το πρώτο πράγμα που θέλεις αυτή τη στιγμή και δες ποιος το ζητάει. Πες ποιον θες να βοηθήσεις αυτή την στιγμή και δες ποιος θέλει να βοηθήσει ποιόν.
Πες τι θέλεις να αλλάξει αυτή την στιγμή και πάλι δες ποιος θέλει να αλλάξει κάτι. Είναι μέσα σου κάποιος που κάτι θέλει να αλλάξει, κάτι θέλει να προσφέρει, είτε να αποκτήσει και άλλα τόσα επίσης.
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα που έγινε τελευταία στις 21 Δεκεμβρίου για την μαζική πρόθεση αλλαγής και συντονισμού. Θέλεις να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο και προσπαθείς για αυτό.
Νομίζεις ότι χρειάζεται να κάνεις κάτι για τον κόσμο γιατί έχασε το δρόμο του. Ότι πρέπει να είναι πιο πνευματικός και φωτεινός. Να μην αυτό και το ένα και το άλλο και να υποκρίνεται. Η φράση που ακούω μέσα μου τελευταία πίσω απ’ όλα αυτά είναι :
Αφήστε τους ανθρώπους ήσυχους. Πίσω από τέτοιες πράξεις φανερώνεται μια βαθιά έλλειψη εμπιστοσύνης στο Μεγαλείο που η Ζωή πραγματώνεται και Είναι.
Ο κόσμος μπορεί να "σωθεί" και από το σπίτι σου, την οποιαδήποτε στιγμή. Ο καθένας έχει ένα ιερό μονοπάτι. Τον Δρόμο του. Δεν γίνεται να αφαιρέσεις την εμπειρία που φαίνεται σε σένα ως αρνητική. Για αυτόν είναι η πρόκληση και ο δάσκαλος μαζί αυτή η κατάσταση.
Ξέχνα για λίγο ότι χρειάζεται να κάνεις κάτι , η ότι θέλεις κάτι ή ότι πρέπει να κάνεις κάτι για σένα και για κάποιον άλλο. Και θα δεις την πολυμορφικότητα και τον πολύπλευρο ρόλο του Εγώ.
Μια αίσθηση έλλειψης και στέρησης, μια αίσθηση ανασφάλειας και φόβου, μηδενική εμπιστοσύνη και όλα αυτά θα τα καλύψεις με το να προσφέρεις και να πάς στους απέναντι αποφεύγοντας να τα δεις σε σένα.
Μα και ότι θέλεις για τον κόσμο η αλήθεια είναι ότι αυτό θέλεις και για σένα επίσης. Απλά είναι μια αντίρροπη συνειδητοποίηση. Αποφεύγεις να σε υπέρ-αγαπήσεις και αποφεύγεις να σου το δείξεις κιόλας.
Την ίδια την επαφή με τον Εαυτό σου φοβάσαι. Γιατί κάτι θα χάσεις η αλήθεια είναι. Το ψέμα που το πέρασες για αλήθεια. Και χωρίς αυτό πώς;;
Για τους άλλους πάντα όλα.. εσένα ποιος θα σου προσφέρει ; αν δεν το κάνεις εσύ για σένα πάνω απ' όλους και πρώτα απ όλα. Και όταν έχεις στερέψει μέσα σου τότε υποδύεσαι τον αδύναμο για να λάβεις και ξανά πάλι απ την αρχή !
Να πηγαίνεις πίσω από κάθε ρόλο κάθε στιγμή της ημέρας και να αράζεις στη ήσυχη ζωή. Πίσω από κάθε θέλω και επιθυμία. Να σε βλέπεις και να είσαι σε εγρήγορση. Και όπως είπα σε ένα φίλο πρόσφατα, δεν είναι «κακό» να γίνεσαι «κακός» κάποιες φορές.
Το μεγαλύτερο Όσκαρ στην ιστορία πρέπει να δοθεί στο Εγώ ! Ο Μέγας Ηθοποιός και υποκριτής – κριτής ! Ας γίνει «παιχνίδι» η αυτοπαρατήρηση γιατί το Παιδί, το Θείο Βρέφος κυοφορείται και έπεται η Γέννησις. Ευγνωμονώ κάθε στιγμή ως Στιγμή της Γέννησις Του !
Ηλίας Μπαζιάνος
http://www.en-gr.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου