Και ναι......, είπα " Ευχαριστώ "

Ήθελα να σου πω....
- νομίζω πως ήρθε η ώρα πια να πω όλα όσα έμαθα -
πως, αν αύριο πεθάνω,
για τίποτε δεν μετανιώνω, ούτε λυπάμαι!

Ότι έκανα, σωστό ή λάθος,
ήταν, γιατί έπρεπε να γίνει,
ήταν, γιατί το θέλησα πολύ
ή γιατί δεν το θέλησα καθόλου!

Κι αν ήταν κάτι να άλλαζα από τη ζωή μου,
δεν θα το έκανα!
Γιατί, διαφορετικά, δεν θα ήμουν εγώ!
Μέσα από όλη αυτή την πορεία μου
έμαθα πράγματα...

Έμαθα να αποδέχομαι τον εαυτό μου,
τον άνθρωπο δίπλα μου,
γι΄αυτό που είναι
κι όχι γι΄αυτό που θα μπορούσε να είναι...

Δέχτηκα πως είμαι ευάλωτη κι ανασφαλής,
αλλά ανακάλυψα πως είμαι και δυνατή κι αποφασιστική...

Έμαθα να αγαπώ και να προσφέρω δίχως όρους,
αλλά και να δέχομαι κάθε τι που μου φέρνει η ζωή...
και να είμαι ευγνώμων...

Και ναι, είπα "ευχαριστώ", όταν η μοίρα με γονάτισε
κι έγινα ένα με το χώμα! 

Μη γελάσεις! Ναι, είπα "ευχαριστώ"!
- δεν ξέρω πώς έγινε αυτό...
απλά, έτσι το ένιωσα (ευτυχώς) -
Έμαθα να σέβομαι τον εαυτό μου,
να είμαι αυτάρκης,
αλλά έμαθα επίσης και να ζω με τους ανθρώπους...

Ανακάλυψα πως ό,τι έρχεται
είναι ευλογία, γιατί είναι μάθημα ζωής...

Οι άνθρωποι που πέρασαν από τη ζωή μου,
άλλοτε με στήριξαν,
άλλοτε με δοκίμασαν,
άλλοτε με χρησιμοποίησαν
και άλλοτε με ώθησαν να βγάλω τον καλύτερο
(ή τον χειρότερο) εαυτό μου... 

Ολ΄αυτά ήταν πολύτιμες εμπειρίες
που με ωρίμασαν και μ’ ανάγκασαν να πάρω θέση
για το τι ήθελα να κρατήσω και τι να αφήσω...

Κι αν αύριο φύγω...
αυτό που θέλω να θυμάσαι από εμένα
είναι πως έζησα κι αγάπησα
και πόνεσα και μάλωσα
σαν Άνθρωπος...

αλλά πως σε μια γωνιά της ψυχής μου
είχα κρατήσει το Θεό μέσα μου...

Andie Dimitriadou