Συναισθηματική Προσευχή......!!!

Η Συναισθηματική Προσευχή βασίζεται στο ότι πρέπει να νοιώθουμε σαν να έχει ήδη εισακουστεί η Προσευχή. Ο Κόσμος δεν είναι τίποτα άλλο από μια αντανάκλαση της εσωτερικής μας ύπαρξης, των σκέψεων, συναισθημάτων, πεποιθήσεων, επιθυμιών μας.

Tο Σύμπαν είναι το αποτέλεσμα των πράξεών μας. 

Gregg Braden.

Συγκεκριμένα είδη ανθρώπινου συναισθήματος, έχουν τη δύναμη να αλλάξουν το DNA του σώματός μας. Νιώθοντας αυτό το εσωτερικό συναίσθημα, μιλάμε στις δυνάμεις της Δημιουργίας, επιτρέποντας σε αυτό το Πεδίο, το Κβαντικό Ολόγραμμα, το Νου του Θεού, να μας ανταποκριθεί, με ότι είναι αυτό που νοιώθουμε μέσα στην καρδιά μας.

Αν προσευχηθούμε για βροχή, η βροχή δεν θα έρθει ποτέ! Γιατί τη στιγμή που προσεύχεσαι για να συμβεί κάτι, απλά αναγνωρίζεις ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή. 

Αν πούμε "Θεέ μου, σε παρακαλώ, ας έρθει ειρήνη στον κόσμο, αυτό που λέμε εκείνη τη στιγμή είναι ότι δεν υπάρχει ειρήνη και ασυνείδητα μπορεί να ενδυναμώσουμε τις συνθήκες που θέλουμε να αλλάξουμε (δηλαδή, μπορεί να γίνει το αντίθετο).

Ανοίγουμε την πιθανότητα να έρθει βροχή, όταν κλείνουμε τα μάτια και αρχίζουμε να νοιώθουμε πώς είναι να βρέχει στο μέρος που θέλουμε. Μυρίζουμε τις μυρωδιές που βγαίνουν όταν η βροχή πέφτει στο χώμα και τους τοίχους. 

Νιώθουμε πως είναι να παταμε με τα γυμνά πόδια μέσα στη λάσπη, την πολλή λάσπη από την πολλή βροχή.

Το ίδιο σκεπτικό ισχύει και με τη θεραπεία του εαυτού μας 

η των αγαπημένων μας. Όταν αρχίζουμε να νοιώθουμε τα συναισθήματα των πραγμάτων που θέλουμε να κάνουμε 

στη ζωή μας και στον κόσμο μας, το κβαντικό ολόγραμμα, 

ο Θεϊκός Νους , εξ ορισμού θα αντικατοπτρίσει αυτά τα συναισθήματα πίσω σε εμάς.

Οταν νοιώθουμε κάτι σε ένα μέρος, σε κάποιο βαθμό αυτό το συναίσθημα υπάρχει ήδη σε κάθε άλλο μέρος. 

Και στο βαθμό που μπορούμε να εστιάσουμε σ’ αυτό το συναίσθημα και να "ακονίσουμε" αυτήν την ικανότητα, να νοιώθουμε συναισθήματα στην καρδιά μας, αντί απλά να τα σκεφτόμαστε στο μυαλό μας, στο βαθμό αυτό, έχουμε τη δυνατότητα να θεραπεύσουμε και να μεταφέρουμε πέρα 

από το σώμα μας ό,τι νοιώθουμε μέσα μας.

Σίγουρα κάτι υπάρχει εκεί έξω. Υπάρχει ένα πεδίο, μια ζωντανή ευφυΐα, που συνδέει τα πάντα στην Δημιουργία, μη εξαιρώντας τίποτα, οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο ή στο σώμα μας. 

Γνωρίζουμε λόγω αυτής της αρχής, ότι όλα είναι μέρος όλων των άλλων. Ξέρουμε ότι είμαστε συνδεδεμένοι μ’ αυτό το πεδίο μέσω αυτών που ονομάζουμε σκέψη, αίσθημα και συναίσθημα.

Πιο συγκεκριμένα, τα συναισθήματα στην καρδιά μας είναι η γλώσσα που μας ενώνει με το πεδίο. Είναι η γλώσσα που το πεδίο αναγνωρίζει. Το πεδίο ίσως να μην αναγνωρίζει τις διανοητικές διεργασίες της γλώσσας, όταν πχ. λέμε "Θεέ μου, κάνε να έρθει ειρήνη στον κόσμο". 

Σίγουρα όμως αναγνωρίζει τη γλώσσα του συναισθήματος όταν νοιώθουμε την ειρήνη στην καρδιά μας σαν να είναι 

ήδη εκεί. 

Έτσι, αντί να βλέπουμε την προσευχή σαν κάτι που "κάνουμε" πότε - πότε -όταν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο - και μετά σταματάμε και απομακρυνόμαστε, ίσως μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε την προσευχή ως τον τρόπο που νοιώθουμε στη ζωή μας και αφού νοιώθουμε πάντα, κάθε στιγμή της ζωής μας, η ζωή μας γίνεται προσευχή. 

Μπορούμε πάντα να έχουμε το συναίσθημα της ειρήνης στην καρδιά μας. Είτε οδηγούμε, είτε μελετάμε, είτε πηγαίνοντας στα μαγαζιά ή στο αεροδρόμιο, αν σε ένα βαθμό, μπορούμε να νοιώσουμε αυτό το συναίσθημα, η ζωή γίνεται προσευχή. Έτσι, καθώς βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας, βλέπουμε έναν κόσμο που αλλάζει πολύ γρήγορα.

Μερικοί πιστεύουν ότι ο κόσμος είναι εκτός ελέγχου και νοιώθουν αδύναμοι να κάνουν οτιδήποτε. Αυτές οι αρχές του κβαντικού ολογράμματος, μας θυμίζουν ότι είμαστε μέρος όλων όσων βλέπουμε. 

Ο κόσμος γύρω μας δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο, από μια αντανάκλαση του ότι έχουμε γίνει εσωτερικά. Πρέπει να γίνουμε αυτά τα οποία διαλέγουμε να μας συμβούν στη ζωή .

Πρέπει να γίνουμε η ειρήνη, η θεραπεία, η συνεργασία, η συμπόνια, η αγάπη, η φροντίδα, που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας. Πρέπει εμείς να γίνουμε αυτά τα πράγματα, έτσι ώστε το πεδίο να μας τα αντικατοπτρίσει. 

Με αυτό τον τρόπο, ο καθένας από εμάς, μαθαίνει πώς να είναι καλύτερος άνθρωπος και καθώς, μ’ αυτόν τον τρόπο, γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, χτίζουμε έναν καλύτερο κόσμο.