Το Οδοιπορικό ενός λήθαργου……!!!!!!

Έτσι άρχισαν όλα …απόβραδο Πέμπτης…..

Ένα σώμα βαρύ καθηλωμένο……να νιώθει…..έντονα σημάδια……….πόνου και δυσφορίας……..και να αναρωτιέται……..τι έχει……τα αυτιά να βουϊζουν……τα μάτια να δακρύζουν……….το κεφάλι……ασήκωτο……….και τώρα…….πως πάω μέχρι το κρεβάτι………μου λέτε πως………? 

Στην αρχή ήταν όμορφα….ήρεμα……….γαλήνια………..άρχισα να ταξιδεύω σε μέρη μαγικά……..σε μέρη που ούτε καν είχα φανταστεί………ήταν υπέροχα …με κρατούσε……..από το χέρι……..με κρατούσε αγκαλιά………..και εγώ είχα αφεθεί………έτσι που ποτέ μέχρι τώρα το είχα κάνει για κάποιον……….ο λήθαργος όμως με παρέσυρε σε ένα χορό σε όλες τις διαστάσεις….. και χωρίς να το καταλάβω………άρχισα να στροβιλίζομαι μαζί του……….ένιωθα μόνο χαρά…….στο χάος που με γυρνούσε…

Πολύχρωμα φωτάκια έλαμπαν παντού……και εγώ χαιρόμουν σαν παιδί…..…έτσι ξεκίνησαν όλα……….

το ταξίδι αυτό και η ηρεμία όμως κράτησε λίγο…………..τρεις μέρες μόνο……..μετά έγινε εφιάλτης ……άρχισαν οι πόνοι παντού σε όλο μου το σώμα…….να πονώ και να αναρρωτιέμαι……….τι νόημα έχει όλο αυτό που περνάω……….εντάξει………έλεγα………..πες τε μου ποιο μάθημα και ποιο καρμικό χρέος οφείλω………….να το ξεχρεώσω………..δεν αντέχω……….δεν αντέχω………..λυπόμουν τον ευατό μου…….αλλά και τα παιδιά μου που είχαν υποστεί όλο αυτό μαζί μου τόσες μέρες…….

κάθε μέρα και χειρότερα………….καμμιά βελτίωση………υπομονή μου λένε……..θα περάσει …………και εγώ υπομένω……….αλλά οι μέρες περνούν…………..και εγώ θέλω τη ζωή μου πίσω……….θέλω τους φίλους μου……τους αναγνώστες μου………..θέλω να συνεχίσω να κάνω το έργο που έκανα……..μου λείπουν όλα……..τα εγγόνια μου και γελάκια τους…….οι φωνούλες και οι αγκαλίτσες τους………

Η κόρη μου δίνει τον καλύτερο εαυτό της……..ξάγρυπνος φρουρός δίπλα μου………. Να με φροντίζει σε κάθε τι που είχα ανάγκη………ήσυχη και υπάκουη ασθενής εγώ………….αλλά ένιωθα τέτοια ταλαιπωρία να έχω υποστεί τόσες μέρες……που καλύτερα να με έβαζαν να βοηθάω ανθρακωρύχους θα ήμουν πιο ευχαριστημένη……….

Συνεχώς αναφωνούσα…………ΘΕΕ ΜΟΥ…………ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ…………….ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ …………….ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΤΙ ΛΥΓΙΣΑ………ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΟΥΣΑ………….Το ξέρα.....ότι με τη χάρη του Θεού και των αγγέλων το βιώνα όσο πιο ανώδυνα γινόταν........αλλά και αυτό που ζούσα ήταν πολύ για μένα......!!!!!!!!

ΠΕΜΠΤΗ……….σήμερα………..σαν σήμερα τα μεσάνυχτα περίπου άρχισαν όλα………..και εδώ ……….παρακαλώ το Θεό……….να τελειώσουν………το βρίσκω ανώφελο……….να πονώ και να υποφέρω…………ενώ μπορώ να προσφέρω………στο συνάνθρωπο μου………..!!!!!!!!!!!!!!!!

Είμαι ΚΑΛΑ…………ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ……….ΔΕΝ ΤΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΙ ΠΛΕΟΝ………ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΕΑΥΤΕ ΜΟΥ………….καλά ταξίδεψες…….χόρεψες……….ταλαιπωρήθηκες και ταλαιπώρησες την οικογένεια σου…………καιρός λοιπόν για δράση…………και όχι άλλες ΞΑΠΛΕΣ…………Σήμερα ξεκινώ με το έργο μου…………και με τις αναρτήσεις μου………..και ότι άλλο με καθοδηγήσει ο Θεός και οι άγγελοι……………..!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Χωρίς τουμπανοκρουσίες και φανφάρες…………πιάνω δουλειά…………..όλοι χρειαζόμαστε σε κάτι………….Ίσως να μην έχω τις δυνάμεις που είχα πριν μια εβδομάδα…….αλλά όλα θα γίνουν όπως πριν…..είμαι σίγουρη……..

Κατέγραψα αυτό που έζησα..........και ζω ακόμα............και εύχομαι να μείνει στη μνήμη μου ....σαν ένα κακό όνειρο.......και ότι τίποτα δεν ήταν αλήθεια.........έτσι θα νιώθω λιγότερο πόνο..........και παρηγοριά........ότι σε λίγο όλα θα λάμπουν στη ψυχή μου..........!!!!!!!Κανένας άνθρωπος στη γη......να μη ζήσει αυτό που έζησα......!!!!!!!!!

Φίλοι μου ανοίγω μια μεγάλη ΑΓΚΑΛΙΑ  για να σας χωρέση όλους……..και σας λέω χίλια ευχαριστώ που υπάρχετε στη ζωή μου………..είμαστε ΟΛΟΙ ΕΝΑ………να μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό………….βλέπουμε μόνο την ομορφιά της ψυχής του καθενός και όχι την προσωπικότητα με το ''εγώ'' και τις ατέλειες της………..

Ο Θεός και οι άγγελοι μαζί σας………..εύχομαι τώρα και πάντα……….!!!!!!!!

ΑΓΑΠΗ και ΦΩΣ

Λένα Μπαξέ

Έχεις Ιδέα πόσο Υποφέρω όταν με Αγνοείς ;

Οι περισσότεροι άνθρωποι που υφίστανται αποκλεισμό εξομολογούνται ότι ακόμα κι ο ξυλοδαρμός, θα ήταν προτιμότερος από αυτό το σιωπηρό βασανιστήριο. Μπροστά στην αίσθηση ανυπαρξίας που βιώνουν, το ξύλο αν και επώδυνο, θα ήταν, τουλάχιστον, μια έμμεση αναγνώριση ότι υπάρχουν, ότι δεν είναι εντελώς ανάξιοι προσοχής.

Εξωφρενικό ακούγεται, αλλά η σχέση τα έχει αυτά. Τη μία στιγμή μας ανεβάζει στους ουρανούς και την αμέσως επόμενη μας κατεβάζει στα τάρταρα. Αυτή είναι η δύναμή της και αυτό είναι το ρίσκο που παίρνουμε κάθε φορά που αγαπάμε : δεν ξέρουμε σε ποιο άκρο θα καταλήξουμε. 

Καταλήγουμε πολύ χαμηλά, όταν εκείνος, στον οποίο εμείς νιώθουμε τη μεγαλύτερη ανάγκη να μιλάμε, μας φέρεται σαν να μην αξίζουμε να είμαστε συνομιλητές.

Δεν ξέρω αν είναι μια μορφή κοινωνικού θανάτου, όπως λένε κάποιοι, αλλά σίγουρα είναι μια ύπουλη μορφή απόρριψης που, όπως κάθε απόρριψη, πλήττει τη βασική ανάγκη που μας κάνει ανθρώπους και μας κινητοποιεί : την ανάγκη να είμαστε αποδεκτοί.

ΟΤΑΝ ΜΕ ΑΓΝΟΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΩ

Δεν έχει σημασία ο λόγος για τον οποίο ο άλλος μας αγνοεί. Είτε έχει διάθεση χειρισμού και τιμωρίας, είτε το κάνει από ανωριμότητα ή επειδή δεν ξέρει άλλο τρόπο, οι συνέπειες είναι ίδιες : αποσταθεροποίηση σε όλα τα επίπεδα, που εκδηλώνεται σε τρία στάδια (Williams, 2007):

Στάδιο πρώτο : Γενικός συναγερμός

Ανεξάρτητα από το φύλο στο οποίο ανήκουμε ή την προσωπικότητά μας, η αίσθηση ότι μας αγνοούν προκαλεί ψυχολογικό πόνο εφάμιλλο με τον σωματικό. Δεν είναι θέμα αδυναμίας ή ελαττώματος – όπως δεν μπορούμε παρά να πονέσουμε όταν σπάμε ένα πόδι ή ένα χέρι, με τον ίδιο τρόπο δεν μπορούμε παρά να νιώσουμε συντετριμμένοι όταν αισθανθούμε ότι δεν υπάρχουμε στα μάτια του άλλου.

Η αίσθηση της σύνδεσης διακόπτεται βίαια και νιώθουμε την παρουσία μας να είναι ανεπιθύμητη ή να περνάει απαρατήρητη. 

Αρχίζουμε να αμφιβάλλουμε για την αξία μας και τις ικανότητές μας κι αναρωτιόμαστε τι κάναμε για να αξίζουμε τέτοια συμπεριφορά.

Αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε κανένα έλεγχο της κατάστασης, ότι η φωνή μας δεν ακούγεται κι ότι δεν υπάρχει τρόπος να παρέμβουμε και να επηρεάσουμε τα γεγονότα. 

Ξαφνικά, ο κόσμος χάνει το νόημα του και όλα μοιάζουν άσκοπα – δεν καταλαβαίνουμε γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, ούτε καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο βρισκόμαστε ακόμα εκεί και συνεχίζουμε.

Στάδιο δεύτερο : Απόπειρες αποκατάστασης της ισορροπίας

Ο εγκέφαλός μας, αντιλαμβανόμενος την απειλή, μας υπαγορεύει να κάνουμε κάτι για να σταματήσουμε να πονάμε. Μας πιάνει πανικός, ανυπομονησία και επιτακτική ανάγκη να διατηρήσουμε το δεσμό ώστε να πάψουμε να υποφέρουμε.

Συμμορφωνόμαστε με ότι φανταζόμαστε ότι είναι οι όροι του άλλου, γινόμαστε πειθήνιοι έως δουλοπρεπείς προκειμένου να κάμψουμε τις αντιστάσεις του και φτάνουμε στο σημείο να αναλαμβάνουμε εξ' ολοκλήρου την ευθύνη, απολογούμενοι για φανταστικά εγκλήματα που υποτίθεται διαπράξαμε, με την ελπίδα ότι έτσι θα εξομαλυνθεί η κατάσταση.

Το κακό είναι ότι, τις περισσότερες φορές, δεν ξέρουμε για ποιο λόγο «τιμωρούμαστε», οπότε οι απόπειρες επανασύνδεσης που κάνουμε χτυπάνε στα τυφλά. Ο άλλος σπανίως μας δίνει κάποιο στοιχείο, σε σημείο που αναρωτιόμαστε αν αντλεί ικανοποίηση από το μπέρδεμά μας, ενώ οι προσπάθειες να μπούμε στο κεφάλι του και να διαβάσουμε το μυαλό του ποτέ δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Στενοχωριόμαστε και, συγχρόνως, θυμώνουμε που παλεύουμε ολομόναχοι και αβοήθητοι για κάτι που μοιάζει με χαμένη υπόθεση.

Σε ακραίες περιπτώσεις, όταν σβήνει κάθε ελπίδα να κερδηθεί ξανά η αποδοχή, κάποιοι άνθρωποι γίνονται ανοιχτά επιθετικοί, προσπαθώντας να ανακτήσουν έτσι, τουλάχιστον τον έλεγχο. Τάσεις δολοφονίας, απόπειρες δολοφονίας ή πραγματικές δολοφονίες, ακόμα και μαζικές, όπως των πιτσιρικάδων που εισβάλλουν στα σχολεία και εξαπολύουν πυρ κατά πάντων, είναι πιθανό να συμβαίνουν στα πλαίσια του φαινομένου που συζητάμε (Williams, 2007).

Στάδιο τρίτο : Παραίτηση

Αν γλυτώσουμε το φόνο, κάποια στιγμή, μετά από άπειρους τσακωμούς, ικεσίες ή οτιδήποτε άλλο σχετικό, οι αντοχές πέφτουν και τα αποθέματα ενέργειας εξαντλούνται.

Και τότε τα παρατάμε. Εδώ, μιλάμε για απελπισία, κατάθλιψη, αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, ακόμα και κατατονία ή τάσεις αυτοκτονίας. Είναι το σημείο που πλέον ζούμε ως φαντάσματα παρατηρώντας πώς θα ήταν η ζωή αν δεν υπήρχαμε (Williams, 2007).

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΝΕΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΕ ΑΓΝΟΕΙΣ ;

Παρόλο που ο αποκλεισμός επηρεάζει τους πάντες αδιακρίτως, δεν ξέρουμε πώς και γιατί επιλέγει ο καθένας να αντιδράσει όταν γίνεται στόχος (Williams, 2007).

Η αίσθησή μου είναι ότι, οι άνθρωποι που δεν έχουν καλύψει επαρκώς τις πρωταρχικές ανάγκες τους, «κινδυνεύουν» περισσότερο από τον αποκλεισμό, σε σχέση με εκείνους που φαίνεται να είναι πιο «γεμάτοι». Μιλάμε για τους ανθρώπους που δεν ένιωσαν ποτέ αποδεκτοί, που αισθάνονται ότι δεν ανήκουν πουθενά, που έχουν χαμηλά επίπεδα αυτοεκτίμησης, που δεν νιώθουν να έχουν έλεγχο στη ζωή τους και που αγωνίζονται να βρουν νόημα και σκοπό χωρίς να τα καταφέρνουν.

Όσοι μεγαλώσαμε με ένα γονιό που συνήθιζε να μας αγνοεί προκειμένου να μας τιμωρήσει ή να μας εξαναγκάσει να κάνουμε εκείνο που ήθελε, έχουμε προγραμματιστεί έτσι ώστε να συμμορφωνόμαστε στους άλλους προκειμένου να κερδίσουμε λίγα ψίχουλα αποδοχής.

Ως παιδιά δεν είχαμε την επιλογή να θυμώσουμε και να απαιτήσουμε δίκαιη συμπεριφορά, ούτε αντέχαμε να σκεφτούμε ότι ο άνθρωπος από τον οποίο ήμασταν απολύτως εξαρτημένοι ήταν ένας άνθρωπος σκληρός ή αδιάφορος. Η ιδέα αυτή, όχι απλά δεν αντέχεται συναισθηματικά από τον παιδικό ψυχισμό, αλλά, εν δυνάμει, είναι και απειλητική για τη ζωή.

Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε τότε, ήταν να στρέψουμε τα αρνητικά συναισθήματα μέσα μας και να πάρουμε το φταίξιμο πάνω μας: «εγώ φταίω που δεν μου μιλάει, αν ήμουν καλό παιδί θα μου μιλούσε». Με αυτό τον τρόπο νιώθαμε ότι υπήρχε περιθώριο βελτίωσης της θέσης μας, πιστεύαμε ότι αν «διορθωνόμασταν» και γινόμασταν όπως μας ήθελε, ο γονιός θα μας «συγχωρούσε» και θα άρχιζε να μας μιλάει ξανά.

Μεγαλώσαμε λαμβάνοντας αποδοχή υπό όρους, άρα είμαστε εξαρτημένοι από την αποδοχή των άλλων, έχουμε την τάση να νιώθουμε ενοχή με το παραμικρό, δεν αντέχουμε την απόρριψη, δεν πιστεύουμε ότι αξίζουμε την προσοχή και τείνουμε να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για οτιδήποτε συμβαίνει, αγνοώντας τα όρια μεταξύ ημών και των άλλων (οι συνέπειες της έλλειψης αποδοχής κατά το μεγάλωμα αναλύονται διεξοδικά στο άρθρο: Έχασα τον Εαυτό μου Λόγω Έλλειψης Αγάπης).

Αν έτσι μεγαλώσαμε και έτσι είμαστε, δεν είναι τυχαίο που ο αποκλεισμός πατάει όλα τα κουμπιά μας. Είμαστε οι κατάλληλοι άνθρωποι στην κατάλληλη θέση, ο αποκλεισμός είναι παλιός γνώριμος. Μας κάνει να ξεθάβουμε όλα τα μέσα άμυνας που αναπτύξαμε ως παιδιά : υπομονή και συμμόρφωση για λίγη αποδοχή, αντοχή στην σκληρότητα και την αδιαφορία, ανθεκτικότητα στις βαριές και ανθυγιεινές συνθήκες. 

Και δεν είναι μόνο αυτό. Κουβαλώντας αυτή την εμπειρία, έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες να διαλέξουμε ανθρώπους χειριστικούς για να σχετιστούμε. Όχι μόνο επειδή είναι κάτι που έχουμε ζήσει και το ξέρουμε καλά, αλλά κι επειδή έχουμε φτάσει να πιστεύουμε ότι το να μας στερεί την προσοχή ο άνθρωπος που αγαπάμε και υποτίθεται μας αγαπά, είναι κάτι κανονικό και συνηθισμένο.

ΥΠΟΜΕΝΩ, ΠΑΛΕΥΩ, ΑΛΛΑΖΩ ή ΦΕΥΓΩ  ;

Το κακό είναι ότι η έρευνα δεν έχει απαντήσει ακόμα στο πώς σταματάει ο αποκλεισμός ή πώς μπορούν να μειωθούν οι επιπτώσεις του (ZADRO et al., 2007).

Έτσι όπως το καταλαβαίνω εγώ το θέμα, προτείνονται ή ανοίγονται, χοντρικά και εντελώς σχηματικά, τέσσερις δρόμοι:

Συνεχίζουμε παθητικά να το υπομένουμε

Επειδή νιώθουμε ότι τον άλλον τον αγαπάμε ή επειδή εξαρτόμαστε οικονομικά από κείνον ή επειδή δεν πιστεύουμε στις δυνάμεις μας να αλλάξουμε τα πράγματα ή επειδή πιστεύουμε ότι είναι αργά πια να δούμε τα θέματά μας, δηλαδή τι μας οδήγησε σε αυτή τη σχέση και τι μας κρατάει σε αυτή.

Το τίμημα που πληρώνουμε μένοντας, είναι ότι μονίμως πνίγουμε τις δικές μας ανάγκες και καταπίνουμε όσα πραγματικά νιώθουμε και αισθανόμαστε, επειδή τρέμουμε στην ιδέα να αντιμετωπίσουμε τη σιωπή για ακόμα μία φορά. Καταπιέζοντας τον αυθεντικό εαυτό μας, προφανώς, συσσωρεύουμε πίκρα, θυμό και απωθημένα, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να διατηρήσουμε τη σχέση.

Τα πράγματα, επιφανειακά, μοιάζουν να διευθετούνται, αλλά, συνήθως πρόκειται για ισορροπία του τρόμου. Η απειλή και ο φόβος δεν σταματούν να πλανιούνται στον αέρα, η σχέση ποτέ δεν γίνεται αρκετά ασφαλής και η αποσύνδεση μεταξύ των δύο, έπειτα από πολλαπλά επεισόδια αποκλεισμού, είναι μάλλον μη αναστρέψιμη. 

Μένουμε και πληρώνουμε με το ίδιο νόμισμα

Επειδή μπερδεύουμε την εξάρτηση με την αγάπη ή επειδή νιώθουμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να παλέψουμε τη φωτιά με τη φωτιά.

Δεν έχουμε καμία διάθεση να κοιτάξουμε τον εαυτό μας και να δούμε τα θέματά μας, είμαστε θυμωμένοι και πληγωμένοι και θέλουμε να πληγώσουμε και να πονέσουμε. Κουραστήκαμε να φερόμαστε πολιτισμένα και να παριστάνουμε τους υπεράνω, αγνοούμε κι εμείς τον άλλο και μπαίνουμε σε παιχνίδια δύναμης μαζί του.

«Πέφτουμε στο επίπεδο του» και απαντάμε στην κακοποίηση με κακοποίηση, θέλοντας να του δώσουμε μια γεύση από το δικό του φάρμακο, «μιλώντας» του στη μόνη γλώσσα που φαίνεται να καταλαβαίνει.

Το παιχνίδι αυτό είναι επικίνδυνο κι έχει απρόβλεπτες συνέπειες, ο καθένας προχωράει με ατομική του ευθύνη.

Μένουμε και προσπαθούμε να αλλάξουμε

Επειδή τον άλλον τον αγαπάμε κι επειδή δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε χωρίς να αγωνιστούμε πρώτα. Επειδή ξέρουμε, πιστεύουμε ή ελπίζουμε ότι ο άλλος, κατά βάθος, δεν έχει κακή πρόθεση.

Ψύχραιμα και χωρίς κατηγορίες, του δηλώνουμε ότι όποτε νιώσει έτοιμος θα είμαστε εκεί να μιλήσουμε και μετά τον αφήνουμε στην ησυχία του, ενώ εμείς συνεχίζουμε τη ζωή μας, εστιάζοντας στον εαυτό μας. Η ιδέα είναι ότι αν καταφέρουμε να μην μας ελέγχει ο αποκλεισμός, αργά ή γρήγορα, ο άλλος θα τον σταματήσει, αφού πλέον δεν θα πετυχαίνει το σκοπό του. 

Αυτό που κάνουμε είναι ότι προσπαθούμε να δούμε τα θέματα μας και να αλλάξουμε τον εαυτό μας ΕΝΤΟΣ της σχέσης, ελπίζοντας ότι η δική μας αλλαγή θα επιφέρει αλλαγή στη δυναμική της σχέσης, στην οποία, νέα δυναμική, ο άλλος δεν μπορεί παρά να προσαρμοστεί, εφόσον επιθυμεί να παραμείνει στη σχέση.

Φεύγουμε 

Επειδή εκτός από τον άλλο, αγαπάμε και τον εαυτό μας και τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο. 

Επειδή εμείς αλλάξαμε τους τρόπους μας, αλλά εκείνος δεν θέλησε να αλλάξει τους δικούς του. Επειδή εκείνος δεν θέλει να είναι μαζί μας αν δεν μπορεί να μας ελέγξει.

Φτάνει η στιγμή που αρνούμαστε να επενδύσουμε περισσότερο χρόνο και ενέργεια στην προσπάθεια να μάθουμε έναν ενήλικα να φέρεται ως ενήλικας όταν θυμώνει. Καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι δική μας δουλειά να «θεραπεύσουμε» τους άλλους, πόσο μάλλον αν δεν μας το ζητήσουν και δεν το επιθυμούν. 

Είναι η στιγμή που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να σταματήσει να προσπαθεί να διορθώσει κάτι που δεν διορθώνεται και να ζητά εξηγήσεις από κάποιον που αρνείται να μιλήσει. Βγάζουμε τον εαυτό μας από το ρόλο του θύματος και στρέφουμε το φακό σε εμάς και τα θέματά μας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη του εαυτού μας.

Για να μπορέσουμε να τερματίσουμε αυτή την, έτσι κι αλλιώς, ταλαιπωρημένη σχέση θα χρειαστεί μάλλον να χτίσουμε λίγο την αυτοεκτίμησή μας, να μην φοβηθούμε την μοναξιά και να μην πανικοβληθούμε μπροστά στο άγνωστο που μας περιμένει. Η σύναψη δεσμών μετά από μια τέτοια σχέση δεν θα είναι εύκολη. Η ευαισθησία μας στην απόρριψη είναι πιθανό να έχει ενταθεί και ίσως μας πάρει κάποιο χρόνο μέχρι να «δυναμώσουμε» και να μπορέσουμε να εμπιστευτούμε ξανά.

Είναι δύσκολος δρόμος, μερικές φορές δεν διανύεται χωρίς βοήθεια, όμως δεν είναι ακατόρθωτο – όπως λέμε συχνά, το πρώτο βήμα είναι το δυσκολότερο. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ; 

Δεν υπάρχουν συμπεράσματα.

Ο καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του και είναι υπεύθυνος για τις μεθόδους επικοινωνίας που χρησιμοποιεί και τους ανθρώπους που επιλέγει. Είναι δικαίωμά μας να φερθούμε ώριμα ή ανώριμα, να εκφραστούμε ευθέως ή πλαγίως, να προσπαθήσουμε να χτίσουμε ή να προσπαθήσουμε να διαλύσουμε.

Το θέμα είναι αν οι κόσμοι και οι τρόποι μας ταιριάζουν. Ή συναντιόμαστε σε ένα κοινό τόπο ή χωρίζουν οι δρόμοι μας.

Ας πάρουμε μια απόφαση, αν όχι για άλλο λόγο, τουλάχιστον επειδή η γκρίνια είναι το πιο ανώφελο, περιττό και λιγότερο γοητευτικό χαρακτηριστικό του κόσμου.

ΒΙΒΗ ΦΑΤΟΥΡΟΥ

http://www.vivifatourou.gr

http://www.vivifatourou.gr

Χαρακτήρας : Ο καθρέφτης της υγείας μας.....!!!!!!!!!

Είστε χαλαροί τύποι ή μήπως χάνετε εύκολα την ψυχραιμία σας; Νιώθετε ότι τίποτα δεν σας αγγίζει και είστε άτρωτοι στους κινδύνους ή μήπως αισθάνεστε το άγχος να πλημμυρίζει κάθε ίνα του κορμιού σας; Γνωρίζετε ότι τα στοιχεία αυτά της προσωπικότητάς σας δεν επηρεάζουν μόνο τις σχέσεις σας με τους άλλους, αλλά και το πόσα κεράκια θα σβήσετε στην τούρτα των γενεθλίων σας;

Ο τρόπος που φροντίζουμε τον εαυτό μας, το πόσο ευάλωτοι είμαστε σε προβλήματα υγείας, αλλά και το αν θα ζήσουμε πολλά χρόνια, επηρεάζονται και από την προσωπικότητά μας. Η φιλοσοφία μας για τη ζωή, η στάση μας απέναντι στα προβλήματα και ο τρόπος με τον οποίο ανταποκρινόμαστε στις προκλήσεις και τις απαιτήσεις της καθημερινότητας αποτελούν στοιχεία τα οποία γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι επιδρούν στην υγεία και τη μακροζωία.

Πρόκειται για μια παραδοχή που μπορεί να μην ξενίζει σε όσους είναι εξοικειωμένοι με τις ανατολικές φιλοσοφίες, σίγουρα όμως είναι αρκετά ξένη προς τον ορθολογικό δυτικό τρόπο σκέψης. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η σημασία της προσωπικότητας στην υγεία είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που της δινόταν μέχρι σήμερα. 

Βέβαια, είναι αναμενόμενο ότι τα στοιχεία της προσωπικότητας, που αναφέρονται στη συνέχεια, μπλέκονται μεταξύ τους και σίγουρα διαβάζοντάς τα θα αναγνωρίσουμε εικόνες του εαυτού μας σε περισσότερους από έναν τύπους. Ωστόσο, δίνουμε έμφαση στο στοιχείο που κυριαρχεί και δίνει τον τόνο στον δικό μας τύπο. 

Ο επιθετικός τύπος 

Ανάβει με το παραμικρό

Ανυπόμονοι, θυμώνουν εύκολα, παίρνουν τα πράγματα προσωπικά και οι φωνές τους είναι γνώριμες στους πάντες, μιας και ακούγονται πολύ συχνά... Οι επιθετικοί και εχθρικοί τύποι δυσκολεύονται να διαχειριστούν τις συγκρούσεις και τις διαφωνίες με ήπιο και εποικοδομητικό τρόπο. Είναι ευέξαπτοι και τείνουν να θυμώνουν ακόμη και για τα πράγματα που δεν τους αφορούν, απαντώντας συχνά με οργή και επιθετικότητα. Επίσης, είναι πιο πιθανό να τρώνε απρόσεχτα και ανθυγιεινά, να καπνίζουν πολύ και να κάνουν καθιστική ζωή.

Αδύναμη καρδιά Φαίνεται ότι οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται ως ιδιαίτερα επιθετικοί είναι πιο ευάλωτοι σε καρδιαγγειακές παθήσεις και έχουν περισσότερες πιθανότητες πρόωρου θανάτου σε σύγκριση με τους άλλους τύπους προσωπικότητας. Μια εξήγηση γι’ αυτό το φαινόμενο είναι το γεγονός ότι έχουν υψηλά επίπεδα στρες, που σημαίνει ότι έχουν και υψηλότερα επίπεδα των ορμονών του στρες στον οργανισμό τους, οι οποίες μακροχρόνια ταλαιπωρούν το καρδιαγγειακό σύστημα.

Φλεγμονές Επίσης, πολλές έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι επιθετικοί τύποι προσωπικότητας διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης χρόνιων φλεγμονών στον οργανισμό τους, έναν ακόμη παράγοντα που συνδέεται με τα καρδιαγγειακά νοσήματα.

Αργή επούλωση Ο οργανισμός τους, και ιδιαίτερα το δέρμα τους, απαιτούν περισσότερο χρόνο για να θεραπευτούν από πληγές ή τραυματισμούς.

Κίνδυνος κατάθλιψης Είναι πιο ευάλωτοι στην κατάθλιψη. Ωστόσο, στην περίπτωσή τους η κατάθλιψη μπορεί να μην εκδηλώνεται με τα κλασικά συμπτώματα (τάσεις απόσυρσης, ανηδονία κ.λπ.), αλλά να καμουφλάρεται κάτω από την ιδιαίτερα έντονη επιθετική συμπεριφορά. 

Ο παρορμητικός 

«Μμμ… ακούγεται ωραίο, ας το κάνουμε!»

Παρασύρονται από τον ανταγωνισμό, κυνηγούν την επιτυχία, κυριαρχούνται από την αίσθηση του επείγοντος και έχουν την τάση να δρουν χωρίς να σκέφτονται. Οι παρορμητικοί τύποι αρπάζουν τις ευκαιρίες που τους παρουσιάζονται χωρίς να αναλογίζονται τις συνέπειες και συχνά παρασύρονται από τις εξελίξεις. Κατά κανόνα δεν έχουν κάποιο βιολογικό υπόβαθρο που να συνιστά απειλή για την υγεία τους ή να δικαιολογεί κάποιο πρόβλημα υγείας.

Υγεία σε κίνδυνο Το αδύνατο σημείο σε άτομα με αυτόν τον τύπο προσωπικότητας είναι ότι η συμπεριφορά τους μπορεί να γίνει επικίνδυνη. Με άλλα λόγια, η απερισκεψία και ο παρορμητισμός τους μπορεί να τους οδηγήσει σε έναν τρόπο ζωής πιο ριψοκίνδυνο. 

Συνήθως, δεν κάνουν δεύτερες σκέψεις για μια ιδέα που αποφασίζουν να κάνουν πράξη και επίσης παίρνουν πιο εύκολα ρίσκα, ακόμη και σε ότι αφορά την ίδια την υγεία τους. Εάν, λόγου χάρη, γνωρίζουν ότι έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας, είναι λιγότερο πιθανό να το παρακολουθούν, να κάνουν τις απαραίτητες εξετάσεις ή να παίρνουν την ενδεδειγμένη αγωγή. 

Ο χαλαρός 

Επιθυμία για ζωή

Το μεγάλο ατού των χαλαρών ανθρώπων είναι η έμφυτη ικανότητά τους να διαχειρίζονται καλύτερα το στρες. Οι άνθρωποι με κύριο στοιχείο της προσωπικότητάς τους τη χαλαρότητα δεν «στρουθοκαμηλίζουν» προσποιούμενοι ότι όλα βαίνουν καλώς ενώ ο κόσμος γύρω τους καταρρέει. Απλά, όταν αγχώνονται για κάτι που τους συμβαίνει - ακόμη και όταν πρόκειται για πρόβλημα υγείας -, είναι σε θέση να το διαχειριστούν καλύτερα και να μη καταρρεύσουν. Οι ψυχολόγοι παρατηρούν ότι ενδόμυχα οι άνθρωποι αυτοί διακατέχονται από μεγαλύτερη επιθυμία για ζωή.

Πιο γερή καρδιά Αυτή η προσέγγιση συνδέεται με καλύτερη ποιότητα ζωής, λιγότερες πιθανότητες καρδιαγγειακών παθήσεων, υγιές πεπτικό σύστημα και πιο δυνατή άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πρόσφατη έρευνα σε 243 ανθρώπους κοντά στα εκατό, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Aging», παρατηρήθηκε ότι στην πλειονότητά τους ήταν χαλαροί, φιλικοί και με όρεξη για ζωή. Επίσης, γελούσαν εύκολα, είχαν δραστήρια κοινωνική ζωή και έτειναν να εκφράζουν και όχι να «καταπίνουν» τα συναισθήματά τους. 

Ο αγχώδης τύπος

Ευάλωτος και υπερβολικός

Σε αντιδιαστολή με τους χαλαρούς τύπους, οι αγχωτικοί τείνουν να μεγαλοποιούν τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν, ακόμη και τα πιο μικρά προβλήματα. Δεν μπορούν να διαχειριστούν καλά το άγχος και στρεσάρονται πιο εύκολα για πολύ περισσότερα πράγματα. 

Ευάλωτη καρδιά Αυτά τα στοιχεία της προσωπικότητας διογκώνουν την απειλή για το καρδιαγγειακό σύστημα. Ο κίνδυνος για την υγεία τους μάλιστα μεγαλώνει και άλλο από το γεγονός ότι έχουν περισσότερες πιθανότητες να καταφεύγουν σε ουσίες όπως το αλκοόλ ή το παρηγορητικό φαγητό για να καταλαγιάσουν το άγχος τους, συνήθειες που μακροχρόνια συνδέονται με προβλήματα υγείας. 

Απειλή κατάθλιψης Επίσης, είναι πιο ευάλωτοι σε αγχώδεις ή καταθλιπτικές διαταραχές, οι οποίες με τη σειρά τους οδηγούν σε μειωμένη ποιότητα ζωής.

Αισιόδοξοι

Περιμένουν τα καλύτερα

Τα συμπεράσματα των ερευνών καθιστούν σαφές ότι ανάμεσα στους αισιόδοξους και τους απαισιόδοξους, οι πρώτοι είναι σε καλύτερη μοίρα όσον αφορά την υγεία. «Η αισιοδοξία επηρεάζει τη σωματική και τη διανοητική υγεία», ήταν το συμπέρασμα έρευνας, όπου παρακολουθήθηκαν 545 άνδρες, 64-84 ετών, επί 15 χρόνια, η οποία δημοσιεύτηκε στην ιατρική επιθεώρηση «Clinical Practice & Epidemiology in Mental Health». 

Στο πλαίσιο της έρευνας, φάνηκε ότι το ποσοστό θανάτων από καρδιαγγειακά ήταν 50% χαμηλότερο μεταξύ εκείνων που είχαν μια αισιόδοξη στάση ζωής και έτειναν να περιμένουν τα καλύτερα, συγκριτικά με όσους περίμεναν να συμβούν τα χειρότερα στο μέλλον. 

Μακροζωία και ποιότητα ζωής Πολλές μελέτες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι αισιόδοξοι έχουν μικρότερη πιθανότητα καρδιαγγειακών παθήσεων και πρόωρων θανάτων, καλύτερη ποιότητα ζωής, καθώς και πιο δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα. Από την άλλη μεριά, η αντίστροφη εικόνα ισχύει για τους απαισιόδοξους.

Επικίνδυνη η υπεραισιοδοξία Στην ίδια μοίρα με τους απαισιόδοξους είναι και οι υπεραισιόδοξοι άνθρωποι, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των ψυχολόγων και τα στοιχεία των επιδημιολογικών ερευνών. Πρόκειται για εκείνους που έχουν ξεφύγει από τη ρεαλιστική αισιοδοξία και η στάση τους απέναντι στα προβλήματα είναι ανεδαφική. Η υπεραισιοδοξία και η απερίσκεπτη αντιμετώπιση των καταστάσεων μπορεί να οδηγήσουν σε ανεπαρκή αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας, με αποτέλεσμα αυτά να επιδεινωθούν. 

Εξωστρεφείς

Το δίκτυο που σώζει

Ενδιαφέρονται πολύ για τις σχέσεις με τους άλλους και έχουν μικρότερη τάση να απομονώνονται ή να νιώθουν άνετα μόνοι τους. Οι εξωστρεφείς άνθρωποι συνήθως διατηρούν ένα ζωντανό και λειτουργικό δίκτυο σχέσεων, το οποίο φαίνεται ότι αποτελεί και το «κλειδί» της υγείας τους. 

Μακροζωία Οι καλές διαπροσωπικές σχέσεις και το δίκτυο υποστήριξης αποτελούν παράγοντες που αναδεικνύονται σε σταθερούς δείκτες καλής ζωής και μακροζωίας σε επιδημιολογικές έρευνες. 

Λαμβάνουμε μέτρα!

* Μειώνουμε τον θυμό : Ο επιθετικός τύπος προσωπικότητας μπορεί να συνιστά μεγάλη απειλή για την καρδιά, αλλά υπάρχουν τεχνικές και τρόποι για να μειωθεί η ένταση της επιθετικότητας. Σε αυτά ανήκουν προγράμματα εκπαίδευσης στη διαχείριση του θυμού και των αρνητικών σκέψεων, αλλά και χαλαρωτικές τεχνικές, όπως η γιόγκα ή ορισμένες πολεμικές τέχνες που συνδυάζουν τις τεχνικές χαλάρωσης με τον έλεγχο της αναπνοής.

* Ελέγχουμε το στρες : Δεν είναι δυνατόν να μεταμορφωθεί ένας αγχώδης άνθρωπος σε έναν χαλαρό, αλλά μπορεί να μάθει σε σημαντικό βαθμό να διαχειρίζεται το άγχος του. Σε αυτό μπορούν να βοηθήσουν τεχνικές χαλάρωσης, ακόμη και ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες διαχείρισης του άγχους με τη βοήθεια ενός ειδικού. 

* Είμαστε ρεαλιστές : Ακόμη και μια θετική στάση ζωής, όταν δεν βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα, μπορεί να μας βλάψει. Επομένως, καλό είναι να αξιολογούμε με σοβαρότητα τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε και να μην αφήνουμε τυχόν προβλήματα υγείας χωρίς αντιμετώπιση ή παρακολούθηση από τον εκάστοτε ειδικό.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ την κ. ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΕΝΕΔΙΑΤΟΥ, ψυχολόγο, Μ.Α. Κλινικής Ψυχολογίας, πρόεδρο του Δ.Σ. του «ΜΑΖΙ» (μη κερδοσκοπικό σωματείο για τις διαταραχές της διάθεσης).

Νίκη Ψάλτη 

http://www.vita.gr

Δώστε άλλον αέρα στο σπίτι σας.....!!!!!!!!

Αξιοποιήστε όλα τα μέσα, δημιουργήστε μια απόλυτα καθαρή ατμόσφαιρα στο σπίτι σας και ζήστε πιο άνετα και πιο υγιεινά.

Οι περισσότεροι θεωρούμε ότι κλείνοντας την πόρτα και τα παράθυρα του σπιτιού μας αφήνουμε έξω τους ρύπους και τη σκόνη και επομένως αναπνέουμε καθαρό αέρα. Είναι όμως έτσι; Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι ο αέρας στους κλειστούς χώρους μπορεί να είναι πιο μολυσμένος από την εξωτερική ατμόσφαιρα. 

Ο καπνός των τσιγάρων, τα χημικά υλικά που μας περιβάλλουν, τα απορρυπαντικά, τα ακάρεα και η σκόνη είναι μερικοί σημαντικοί ρύποι. Τρόποι για να βελτιώσουμε την ποιότητα του αέρα στους εσωτερικούς χώρους υπάρχουν. Εμείς επιλέξαμε κάποιους για εσάς. 

Αέρααα!

Όποια μέθοδο και αν επιλέξουμε να χρησιμοποιήσουμε για να καθαρίσουμε την ατμόσφαιρα του σπιτιού μας, θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας κάτι πολύ βασικό : ότι πρέπει να ανανεώνουμε συχνά τον αέρα. Αυτό πρέπει να γίνεται ακόμη και όταν κάνει κρύο, προκειμένου να καταστρέφονται τα ακάρεα και να εξατμίζεται η υγρασία. Για να μην παγώσουν οι τοίχοι και για να έχει αποτέλεσμα η κίνησή μας, συστήνεται να αερίζουμε το σπίτι 4-5 φορές την ημέρα, για 5΄ κάθε φορά. 

Βοήθεια αρωμάτων

Τα αιθέρια έλαια προσφέρονται όχι μόνο για να απολυμάνουμε τον αέρα στους εσωτερικούς χώρους, αλλά και για να δημιουργήσουμε μια ατμόσφαιρα ευεξίας και χαλάρωσης. Ιδανικά γι’ αυτό είναι το δεντρολίβανο, ο ευκάλυπτος, το λεμονόχορτο, το νερολί, η κανέλα, αλλά και τα εσπεριδοειδή (π.χ. περγαμόντο, πορτοκάλι, μανταρίνι, λεμόνι), τα οποία έχουν ισχυρές αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. 

Για να φτιάξουμε αρωματικό σπρέι, ρίχνουμε σε ένα μπουκάλι με ψεκαστήρα 60 ml ροδόνερο, προσθέτουμε συνολικά 15 σταγόνες από 2 αιθέρια έλαια, ανακινούμε καλά και ψεκάζουμε όλους τους χώρους του σπιτιού περίπου ανά ώρα. Εναλλακτικά, ρίχνουμε 8-9 σταγόνες αιθέριων ελαίων πάνω σε μια γάζα ή σε ένα κομμάτι βαμβάκι και τα τοποθετούμε πάνω στο καλοριφέρ ή σε ένα μη ορατό σημείο στο σπίτι. 

Φυτά, τα φίλτρα της φύσης 

Τα φυτά έχουν την ιδιότητα να φιλτράρουν τους αέριους ρύπους, ενώ παράλληλα ελέγχουν τα επίπεδα της υγρασίας, διατηρώντας τη σε ιδανικά επίπεδα για τον άνθρωπο. Kαλό είναι να επιλέγουμε φυτά τα οποία έχουν πολλά φύλλα και να τα τοποθετούμε κοντά στην πηγή του ρύπου (π.χ. δίπλα στο υπολογιστή, κοντά στον καπνιστή). Από τα πιο γνωστά φυτά γι’ αυτήν τη δουλειά είναι το σπαθίφυλλο, η δράκαινα, η φτέρη και ο φίκος. 

Η λύση του αφυγραντήρα

Από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους να ξεπεραστούν τα προβλήματα που δημιουργούνται στους εσωτερικούς χώρους από την υγρασία είναι η χρήση του αφυγραντήρα. Πρόκειται για συσκευή που συγκεντρώνει στο δοχείο της το νερό που περιέχεται στην ατμόσφαιρα, ρυθμίζοντας έτσι το επίπεδο υγρασίας στον χώρο. 

Με αυτόν τον τρόπο, αποφεύγεται η ανάπτυξη μούχλας, ακάρεων, μυκήτων και σκουριάς, που έχουν την τάση να πολλαπλασιάζονται γρήγορα όταν υπάρχει πολλή υγρασία και τα οποία προκαλούν προβλήματα υγείας, όπως αλλεργίες, αρθρίτιδες, άσθμα ή άλλα αναπνευστικά προβλήματα. 

Επιπλέον, ο αφυγραντήρας δεν αφήνει την υγρασία να πέσει σε χαμηλά επίπεδα, αποτρέποντας έτσι την ξήρανση του αέρα, που, εκτός από ζημιές σε ξύλινα αντικείμενα, μπορεί να οδηγήσει σε ερεθισμούς του δέρματος. 

Βάσω Παπασούλη 

http://www.vita.gr

Ύπνος : Τα μυστικά του ανά τον κόσμο.....!!!!!!!!!!!!

Τι κάνουν οι Βρετανοί, οι Γερμανοί, οι Μεξικανοί και οι Καναδοί για να έχουν καλό ύπνο;

«Κοιτάζουμε επίμονα το ταβάνι. Βουλιάζουμε το κεφάλι μας πότε στη μια πλευρά του μαξιλαριού και πότε στην άλλη. Τίποτα δεν αλλάζει. Τα βλέφαρά μας αρνούνται πεισματικά να κλείσουν. Στρέφουμε το βλέμμα στο ξυπνητήρι και η ένδειξη 05:00 φωσφορίζει στο καντράν». Αναγνωρίζετε τον εαυτό σας στην παραπάνω περιγραφή; Μην αισθάνεστε μόνοι. Ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων - και κυρίως γυναικών - χάνει τον ύπνο του καθημερινά. Το ζήτημα είναι τι μπορούμε να κάνουμε για να απαλλαγούμε από τις «λευκές νύχτες». Μία αμερικανική δημοσκόπηση αποκάλυψε ενδιαφέροντα στοιχεία για τις συνήθειες ύπνου των ανθρώπων ανά τον κόσμο, οι οποίες - πού ξέρετε; - ίσως σας φανούν χρήσιμες.

1. Βρετανία 

Μπορεί να διακωμωδούμε τη συνήθεια των Άγγλων να πίνουν διαρκώς τσάι, ωστόσο ίσως αυτό να αποτελεί το μυστικό τους για καλό ύπνο. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση που πραγματοποίησε το Εθνικό Ίδρυμα Ύπνου (NSF) των Η.Π.Α., το 40% των Βρετανών δηλώνουν ότι πίνουν ένα χαλαρωτικό ρόφημα, όπως το τσάι, πριν ξαπλώσουν στο κρεβάτι τους. Υπάρχουν βότανα, όπως το τίλιο και το χαμομήλι, που είναι γνωστά για την ηρεμιστική τους δράση, αλλά ίσως και το γεγονός ότι πρόκειται για ζεστά ροφήματα να προκαλεί από μόνο του μια επιπλέον χαλάρωση στον οργανισμό. 

Εφαρμόστε το : Δοκιμάστε να πιείτε ένα φλιτζάνι γάλα, χαμομήλι, τίλιο ή οποιοδήποτε ζεστό αρωματικό ρόφημα χωρίς καφεΐνη 30-60΄ πριν πάτε για ύπνο.

2. Μεξικό 

Ο όρος «διαλογισμός» είναι ταυτισμένος στο μυαλό μας με τη μακρινή Ινδία, ωστόσο φαίνεται να αποτελεί συχνή πρακτική και στο Μεξικό, με το 62% των Μεξικανών να υιοθετούν μια ρουτίνα διαλογισμού ή προσευχής λίγο πριν κοιμηθούν, σύμφωνα πάντα με την αμερικανική δημοσκόπηση. Στο πλαίσιο του διαλογισμού, το μυαλό μας αδειάζει από τις ανεπιθύμητες σκέψεις, που έχουν την τάση να μας επισκέπτονται τις νυχτερινές ώρες, ενώ η εστίαση της εγκεφαλικής δραστηριότητας στις αισθήσεις ευνοεί τη λειτουργία του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος και προκαλεί χαλάρωση. 

Εφαρμόστε το : Η ιδανική ώρα για διαλογισμό είναι 30΄ πριν ξαπλώσετε. Προσπαθήστε να συγκεντρωθείτε στο αίσθημα ευγνωμοσύνης για όσα έχετε και όσα σας συμβαίνουν και αφήστε την αναζήτηση λύσεων για τα προβλήματα που σας απασχολούν για το επόμενο πρωί. 

3. Γερμανία 

Όταν οι συμμετέχοντες στη δημοσκόπηση ρωτήθηκαν σχετικά με το ιδανικό περιβάλλον ύπνου, το 90% των Γερμανών δήλωσαν ότι νιώθουν πιο χαλαροί όταν το υπνοδωμάτιό τους έχει μια φρέσκια, ευχάριστη μυρωδιά. Πράγματι, πολλές έρευνες έχουν αποδείξει ότι οι ευχάριστες οσμές συνδέονται με ένα αίσθημα χαλάρωσης, ακριβώς επειδή σχετίζονται άμεσα με τα συναισθήματα. 

Εφαρμόστε το : Μην παραλείπετε να αερίζετε καθημερινά το υπνοδωμάτιό σας. Τριάντα λεπτά πριν πάτε στο κρεβάτι σας, μπορείτε να ανάψετε μια αρωματική λύχνο, στην οποία θα ρίξετε 5-6 σταγόνες αιθέριων ελαίων. Γνωστά για τη χαλαρωτική τους δράση και την αποτελεσματικότητά τους σε προβλήματα ύπνου είναι τα εξής αιθέρια έλαια: λεβάντα, μαντζουράνα και ιεροβότανο. Εναλλακτικά, μπορείτε να ρίξετε 1-2 σταγόνες αιθέριου ελαίου λεβάντας στο μαξιλάρι σας. 

4. Καναδάς 

Το «κλειδί» για έναν καλό ύπνο είναι, σύμφωνα με τους Καναδούς, η σωστή θερμοκρασία του σώματος. Το 50% των Καναδών δήλωσαν στο πλαίσιο της δημοσκόπησης ότι κάνουν ντους πριν πέσουν για ύπνο, με αποτέλεσμα να πέφτει η θερμοκρασία του σώματός τους και να επιταχύνεται η διαδικασία του ύπνου. 

Εφαρμόστε το : Ανακατέψτε 2-3 σταγόνες από αιθέρια έλαια λεβάντας, μαντζουράνας ή νερολί (άνθη νερατζιάς) με το αφρόλουτρό σας (ποτέ μη ρίχνετε τα αιθέρια έλαια απευθείας πάνω στο δέρμα, γιατί μπορεί να προκαλέσουν αλλεργίες), ρίξτε το μείγμα στο σφουγγάρι και κάντε ένα χλιαρό ντους. Εναλλακτικά, μπορείτε να περιοριστείτε σε ένα εξίσου χαλαρωτικό ποδόλουτρο. 

Μην ξεχνάτε ότι στις πατούσες βρίσκονται οι νευρικές απολήξεις, με αποτέλεσμα να χαλαρώνει ολόκληρο το σώμα. Βάλτε σε λεκάνη 1,5 λίτρο χλιαρό νερό και ρίξτε μέσα από 2 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντας, μαντζουράνας και μύρου, τις οποίες έχετε προηγουμένως διαλύσει σε ένα κουταλάκι κονιάκ. Μείνετε για 15-20΄.

Οι 4 σαμποτέρ του ύπνου μας

Ποιος μας «κλέβει» τον ύπνο; Ανακαλύψαμε 4 ενόχους και σας τους αποκαλύπτουμε. 

Το στρώμα 

Οι γιαγιάδες μας θεωρούσαν τα πολύ σκληρά στρώματα ιδανικά για την ευθυγράμμιση του σώματος. Σήμερα, όμως, οι επιστήμονες φαίνεται να συμφωνούν ότι στην πραγματικότητα πιέζουν τα βαριά μέρη του σώματος (όπως η λεκάνη), εμποδίζοντας την κυκλοφορία του αίματος. 

Έτσι, ξυπνάμε κουρασμένοι. Από την άλλη πλευρά, τα πολύ μαλακά στρώματα δημιουργούν καμπύλη στο σώμα, με αποτέλεσμα η σπονδυλική στήλη και οι αρθρώσεις να μην ξεκουράζονται στη φυσική τους στάση. Για να απολαύσουμε, λοιπόν, έναν καλό ύπνο, πρέπει να επιλέξουμε ένα μέτριο στρώμα (ούτε πολύ σκληρό, ούτε πολύ μαλακό), το οποίο να υποστηρίζει σωστά το σώμα.

Συχνά, όταν αναζητάμε στρώμα, επιλέγουμε το πρώτο που δοκιμάζουμε, γιατί μας φαίνεται πιο άνετο από το παλιό μας. Είναι λογικό, όμως, ένα οποιοδήποτε καινούργιο στρώμα να είναι πιο αναπαυτικό από ένα παλιό. Γι’ αυτό, χρειάζεται μια καλή έρευνα αγοράς. 

Η τηλεόραση 

Ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων που τους παίρνει ο ύπνος με ανοιχτή την τηλεόραση; Τότε, καιρός να αλλάξετε συνήθειες, προειδοποιούν οι ειδικοί. Αν και ο εγκέφαλός μας ξεκουράζεται όσο εμείς κοιμόμαστε, παρ’ όλα αυτά δεν σταματάει να λειτουργεί. 

Μάλιστα, είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται τόσο οπτικά όσο και ακουστικά ερεθίσματα, ακόμα και εξαιρετικά μικρής έντασης, όπως ο χαμηλωμένος ήχος της τηλεόρασης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο εγκέφαλός μας καταβάλλει προσπάθεια να αγνοήσει τα ερεθίσματα αυτά, ώστε να μη χρειαστεί να ξυπνήσουμε, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η ποιότητα του ύπνου μας και συχνά να ξυπνάμε κουρασμένοι και εκνευρισμένοι. 

Συμπέρασμα; Βγάλτε την τηλεόραση από το δωμάτιο και ανοίξτε ένα καλό βιβλίο!

Το κινητό

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι ο ανήσυχος ύπνος σας μπορεί να οφείλεται στο κινητό σας τηλέφωνο, το οποίο αφήνετε πάντα ανοιχτό στο κομοδίνο σας; Μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το Ινστιτούτο Karolinska και το Πανεπιστήμιο Wayne State συμπέρανε ότι η ακτινοβολία από τα κινητά ενδέχεται να προκαλεί αϋπνία και πονοκεφάλους. Όσοι από τους συμμετέχοντες εκτέθηκαν πριν κοιμηθούν σε ακτινοβολία ισοδύναμη με αυτήν του κινητού τηλεφώνου, καθυστέρησαν να εισέλθουν στο πρώτο από τα βαθύτερα στάδια του ύπνου, ενώ παρέμειναν για μικρότερο χρονικό διάστημα στο βαθύτερο στάδιο, συγκριτικά με αυτούς που δεν εκτέθηκαν σε πραγματική ακτινοβολία. 

Το ξυπνητήρι 

Αν ταλαιπωρείστε συχνά από αϋπνία, δεν χρειάζεται να διογκώνετε το άγχος σας τοποθετώντας ένα μεγάλο ξυπνητήρι στο κομοδίνο σας, το οποίο σας υπενθυμίζει διαρκώς τις ώρες που περνούν ενώ εσείς συνεχίζετε - χωρίς αποτέλεσμα - να μετράτε προβατάκια. Γυρίστε το ξυπνητήρι από την άλλη πλευρά και αλλάξτε πλευρό! 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ κ. ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΚΑΝΑ, καθηγήτρια Αρωματοθεραπείας στη σχολή «Natural Health Science».

Μυρτώ Αντωνοπούλου 

http://www.vita.gr

Ψυχοσωματικά : Πού και πώς χτυπά η κακή ψυχολογία....!!!!!!!!!

Το ότι πονάτε δεν είναι στη φαντασία σας, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο εγκέφαλός σας δεν είναι εκείνος που κρύβεται κάποιες φορές πίσω από τον πόνο σας. Για πρώτη φορά, ερευνητές κατάφεραν να διαχωρίσουν την εγκεφαλική δραστηριότητα που συνδέεται με τον πόνο ο οποίος οφείλεται σε φυσικά αίτια όπως ένας τραυματισμός από εκείνη που συνδέεται με τον πόνο που υπάρχει στο... μυαλό μας.

Το ένα πέμπτο του πληθυσμού βιώνει χρόνιο πόνο

Το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού εκτιμάται ότι βιώνει κάποιου είδους χρόνιο πόνο (θεωρείται χρόνιος όταν διαρκεί περισσότερο από τρεις μήνες). Αν δεν έχει εντοπιστεί σαφές αίτιο του πόνου, οι πάσχοντες μπορεί να τρέχουν χωρίς λόγο ασταμάτητα σε γιατρούς νιώθοντας ότι τους εξαπατούν και τους εκμεταλλεύονται ή ακόμη και να λαμβάνουν μη αποτελεσματικά ή εθιστικά παυσίπονα.

Τώρα μια νέα μελέτη που διεξήχθη από τον Τορ Γουέιτζερ στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπόλντερ αποκαλύπτει ότι υπάρχουν δύο μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας που συνδέονται με τον πόνο. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι κάποια ημέρα τομογραφίες του εγκεφάλου θα χρησιμοποιούνται για να αποκαλύψουν τα «συστατικά» του κάθε μοτίβου δραστηριότητας, βοηθώντας έτσι στην εξατομίκευση των θεραπειών.

«Ο πόνος αποτελούσε πάντα ένα παζλ» αναφέρει ο Μπεν Σέιμουρ, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Η ακοή και η όραση, για παράδειγμα, ανιχνεύονται από αισθητήρια όργανα και η επεξεργασία τους γίνεται σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου, ωστόσο ο πόνος είναι πιο πολύπλοκος και ενσωματώνει σκέψεις και συναισθήματα. Για παράδειγμα, μελέτες έχουν συνδέσει την κατάθλιψη και το άγχος με την εμφάνιση πόνου ενώ από πειράματα σε εθελοντές έχει φανεί ότι όσοι βρίσκονταν σε κακή διάθεση είχαν μικρότερη ανοχή στον πόνο.

Η «πονεμένη» μελέτη

Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι μπορούμε με τη σκέψη μας και μόνο να βιώσουμε ή αντιθέτως να διώξουμε μακριά τον πόνο; Προκειμένου να το ανακαλύψουν ο δρ Γουέιτζερ και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) ώστε να καταγράψουν την εγκεφαλική δραστηριότητα 33 υγιών ενηλίκων ενόσω εκείνοι ένιωθαν πόνο. 

Αρχικώς, οι ερευνητές παρακολούθησαν την αλλαγή της εγκεφαλικής δραστηριότητας των εθελοντών καθώς τους εφάρμοζαν ολοένα και αυξανόμενη θερμότητα στην περιοχή του χεριού. όταν η θερμοκρασία ανέβαινε πολύ με αποτέλεσμα να γίνεται επώδυνη, διάφορες δομές του εγκεφάλου «άναβαν». Το μοτίβο ήταν κοινό σε όλους τους εθελοντές και έτσι οι ειδικοί το ονόμασαν «υπογραφή νευρολογικού πόνου».

Στη συνέχεια οι ερευνητές εξέτασαν αν οι εθελοντές θα μπορούσαν να ελέγξουν τον πόνο μόνο με τη σκέψη. «Τους ζητήσαμε να ξανασκεφτούν τον πόνο που ένιωσαν, είτε ως επώδυνη θερμότητα που προκαλεί φουσκάλες είτε ως μια ζεστή κουβέρτα σε μια πολύ κρύα ημέρα» εξηγεί ο δρ Γουέιτζερ. Παρότι οι εθελοντές δεν μπορούσαν να αλλάξουν τα επίπεδα δραστηριότητας στην «υπογραφή νευρολογικού πόνου», μπορούσαν να μεταβάλουν το πόσο πόνο ένιωθαν. 

Καθώς το έπρατταν αυτό, ενεργοποιούνταν ένα διαφορετικό «σετ» εγκεφαλικών δομών που συνδέουν τον επικλινή πυρήνα με τον μεσοκοιλιακό προμετωπιαίο φλοιό, σύμφωνα με δημοσίευση στην επιθεώρηση «PLoS Biology».

«Πρόκειται για πολύ σημαντικό εύρημα» σχολίασε ο δρ Βάνια Απκαριάν από το Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν στο Σικάγο που ασχολείται με τον πόνο εδώ και περισσότερο από δύο δεκαετίες. «Για πρώτη φορά διαφαίνεται η δυνατότητα ρύθμισης του πόνου μέσω δύο διαφορετικών μονοπατιών».

Διαχωρίζοντας τον φυσικό πόνο από τον νοητικό και συναισθηματικό

Το συμπέρασμα είναι ότι τομογραφίες του εγκεφάλου που θα συγκρίνουν την ένταση της δραστηριότητας στα δύο εγκεφαλικά δίκτυα θα βοηθούν τους ειδικούς να κατανοούν πόσος πόνος ενός ανθρώπου έχει φυσικό αίτιο καθώς και πόσος πόνος οφείλεται στο μυαλό του και στα συναισθήματά του. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά ασθενείς όπως εκείνοι με ινομυαλγία, η οποία χαρακτηρίζεται από πόνους σε ολόκληρο το σώμα.

Περίπου το 25% των ατόμων με χρόνιο πόνο αναφέρουν ότι οι γιατροί τους δεν τους πιστεύουν ότι πονούν. «Οι γιατροί μπορεί να πουν στα άτομα με χρόνιο πόνο ότι είναι υστερικά ή ότι φαντάζονται ότι πονούν» σημειώνει ο δρ Γουέιτζερ. «Ωστόσο η νέα μελέτη μπορεί να μας βοηθήσει να διαχωρίσουμε τη φυσική βάση του πόνου από τη νοητική και τη συναισθηματική».

Τα νέα ευρήματα «χτίστηκαν» επάνω σε μια πρόσφατη ερευνητική δουλειά της ομάδας του δρος Απκαριάν. Η ομάδα ανακάλυψε ότι ο χρόνιος πόνος στη μέση φαίνεται να συνδέεται με ένα μοτίβο εγκεφαλικής δραστηριότητας που δεν εντοπίζεται συχνά στην περίπτωση του πόνου από φυσικά αίτια. 

Μάλιστα, οι εγκεφαλικές περιοχές που ενεργοποιούνταν στους εθελοντές του δρος Απκαριάν ήταν οι ίδιες με εκείνες που ενεργοποιούνταν στους εθελοντές της μελέτης του Πανεπιστημίου του Κολοράντο όταν εκείνοι ήλεγχαν τον πόνο με τη σκέψη τους.

Το γεγονός αυτό μαρτυρεί ότι στις περιπτώσεις χρόνιου πόνου ο ψυχολογικός πόνος παίρνει τα ηνία σε σύγκριση με τον φυσικό - έτσι δίνεται και μια εξήγηση στο γιατί στον χρόνιο πόνο παραδοσιακά αναλγητικά όπως τα οπιοειδή δεν προσφέρουν και πολλά.

Μελλοντικές αποτελεσματικότερες θεραπείες

Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι γνωστικές θεραπευτικές προσεγγίσεις στις οποίες οι ασθενείς μαθαίνουν να ελέγχουν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου τους παρακολουθώντας πώς αυτή αλλάζει σε πραγματικό χρόνο θα μπορούσαν να έχουν καλύτερο αποτέλεσμα ενάντια στον χρόνιο πόνο. «Στα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια θα δούμε μια τεράστια αλλαγή στον τρόπο που οι γιατροί θα διαχειρίζονται τον πόνο» λέει ο δρ Σέιμουρ και καταλήγει υπογραμμίζοντας ότι «αντί οι ειδικοί να βασίζονται σε αυτά που τους λέει ο ασθενής τους, θα έχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα των συνάψεων στον εγκέφαλό του ώστε να εντοπίζουν από ποιο είδος πόνου πάσχει»

www.real.gr

http://www.boro.gr

Αρνητικές σκέψεις : Γιατί όταν σκέφτομαι κάτι κακό γίνεται ;

Μπορούν οι αρνητικές σκέψεις να γίνουν γεγονότα;

Οι αυτόματες αρνητικές σκέψεις είναι οι σκέψεις οι οποίες μεταμφιέζονται σε γεγονότα, όπως : «Δεν είμαι πολύ έξυπνη» και «Αυτό δεν μπορώ να το κάνω». Είναι αυτόματες επειδή έρχονται απρόσκλητες και περνάνε από το μυαλό σας τόσο γρήγορα, που δεν έχετε τον χρόνο να τις συνειδητοποιήσετε. 

Εμφανίζονται και εξαφανίζονται με την ταχύτητα της αστραπής, αφήνοντας πίσω τους ανείπωτες ζημιές. Οι αρνητικές σκέψεις είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση της παγιωμένης αρνητικής άποψης που έχετε για τον εαυτό σας, καθώς δημιουργούν ιδέες που διαστρεβλώνουν τις πληροφορίες και τις κάνουν να ταιριάζουν με τους φόβους και τη διστακτικότητά σας.

Το πρόβλημα με τις αρνητικές σκέψεις είναι ότι, ενώ πολλές φορές είναι ευλογοφανείς (για παράδειγμα, μπορεί όντως να αγωνίζεστε να τα βγάλετε πέρα με κάτι), είναι πάντοτε παράλογες και ουτοπικές (υπάρχουν τρόποι και μέσα για να τα καταφέρετε). Αν πιάσετε μια Αυτόματη Αρνητική Σκέψη πριν προλάβει να εξαφανιστεί και την αναλύσετε, θα συνειδητοποιήσετε ότι είναι εντελώς γελοία. 

Το πιθανότερο ωστόσο είναι εκείνη τη στιγμή να σας φανεί λογική, κι αυτό λόγω της κακής γνώμης που έχετε για τον εαυτό σας. Η σκέψη «Και βέβαια δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα, είμαι αδύναμος και βλάκας» θα σας κάνει να νιώσετε πολύ άσχημα τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά, με συνέπεια η συμπεριφορά σας να μην είναι ιδιαίτερα σωστή (π.χ., θα αποφύγετε να αντιμετωπίσετε ένα πρόβλημα ή θα αρχίσετε να κρύβεστε).

Οι ακόλουθες είναι μερικές από τις χαρακτηριστικές (αλλά συχνά εντελώς ασυναίσθητες) αντιδράσεις στις Αρνητικές σκέψεις

· Έχετε μια ακραία άποψη περί επιτυχίας ή αποτυχίας που βασίζεται στην τελειομανία. Μέση οδός δεν υπάρχει, αφού το «καλό» δεν θα είναι ποτέ αρκετό.

· Έχετε την τάση να μεταθέτετε τους στόχους, έτσι ώστε να μην καταφέρνετε ποτέ να ικανοποιήσετε τις παράλογες απαιτήσεις σας.

· Αναμασάτε αυτά που κάνατε λάθος και αγνοείτε ή υποβιβάζετε οποιαδήποτε επιτυχία σας. «Εντάξει, κέρδισα εκείνο το βραβείο, αλλά ήταν καθαρή τύχη. Η κοπέλα/ο τύπος που έπρεπε να το είχε πάρει έφυγε από την εταιρεία».

· Είστε ευεπηρέαστοι: Τροποποιείτε τις κριτικές που ακούτε για άλλους, έτσι που να δείχνουν εσάς, δηλαδή εάν κάποια φίλη σάς πει ότι η πεθερά της υποτιμά συνεχώς τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνει το παιδί της αρχίζετε κι εσείς να αμφισβητείτε το πώς μεγαλώνετε το δικό σας παιδί.

Οι σκέψεις σας πασπαλίζονται με αρνητικά φορτισμένες λέξεις, όπως «θα έπρεπε» ή «δεν θα έπρεπε», π.χ. «Θα έπρεπε να του είχα ζητήσει να βγούμε για ένα ποτό» ή «Δεν θα έπρεπε να του ζητήσω να βγούμε για ένα ποτό». Αυτό δείχνει μια αδυναμία στις δεξιότητες λήψης αποφάσεων. Οι πιο θετικοί άνθρωποι προτιμούν τα πολύ πιο ουδέτερα «μπορώ» ή «θα», π.χ. «Μπορώ να του το ζητήσω την επόμενη φορά που θα τον δω» ή «Την επόμενη φορά δεν θα του το ζητήσω».

· Κάνετε εκτεταμένες γενικεύσεις για τον εαυτό σας, οι οποίες βασίζονται σε συγκεκριμένα γεγονότα. Για παράδειγμα, εάν δεν πάρετε κάποια δουλειά θα είναι επειδή «Δεν παίρνω ποτέ κάποια δουλειά που μου προσφέρεται», «Είμαι άχρηστη», «Δεν μαθαίνω ποτέ» και, συνεπώς, «Τελείωσαν όλα».

· Τροποποιείτε τις φιλοφρονήσεις που σας κάνουν έτσι που να ταιριάζουν με την αρνητική άποψή σας. Εάν κάποιος σας πει ότι κάνατε πολύ καλή δουλειά, θα αναρωτιέστε μήπως τις υπόλοιπες φορές δεν είχατε καταφέρει τίποτα.

Ο μέσος όρος δεν υπάρχει για εσάς.Ή τα κάνετε χάλια ή πολύ χάλια. Δεν τα πάτε ποτέ καλά, ούτε -Θεός φυλάξοι- ικανοποιητικά. Μια επισήμανση : Το «τέλεια» απλώς δεν υφίσταται. Ούτε καν αυτός ο υπερβολικά αθλητικός γείτονάς σας που έχει θαυμάσια γυναίκα, παιδιά και δουλειά δεν είναι τέλειος. Το πιο πιθανό είναι να βρίσκεται βουτηγμένος στα χρέη και να έχει και εξωσυζυγική σχέση. 

Δεν υποστηρίζετε τον εαυτό σας με συμπόνια, ενθάρρυνση ή έπαινο. Κι αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος, γιατί το να αισθάνεστε έτσι σας κάνει να φέρεστε με άστατο και επιφυλακτικό τρόπο που δεν βοηθά καθόλου, αντίθετα επισπεύδει το άσχημο αποτέλεσμα που φοβάστε και οδηγεί σε σκέψεις όπως «Τα ίδια θα κάνω πάλι» ή «Τα συνηθισμένα! Αυτός είμαι τελικά»

Δείξτε μεγαλύτερη συμπάθεια στον εαυτό σας

Η συμπόνια προς τον εαυτό σας έχει εξανεμιστεί τελευταία. Δεν θα μιλούσατε ποτέ σε κάποιον άλλον όπως μιλάτε στον εαυτό σας. Κι αν κάποιος ήταν κακόκεφος, δεν θα ήσασταν επικριτικοί, αλλά θα προσπαθούσατε να τον βοηθήσετε να βρει έναν τρόπο να αντιμετωπίσει το πρόβλημά του. Γιατί, λοιπόν, δύο μέτρα και δύο σταθμά; Όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται, πρέπει να αναπτύξετε μια καινούργια συμπονετική φωνούλα προς τον εαυτό σας.

http://www.boro.gr